«دختر»؛ فیلمی شریف در ستایش از خانواده ایرانی

«دختر»؛ عنوان جدیدترین فیلم سیدرضا میرکریمی کارگردان مطرح سینماست؛ فیلمسازی که پرونده کاریش پر است از آثاری شریف که در تمامی آنها فرهنگ ایرانی  ـ اسلامی محور و پیام کار است. در این فیلم (دختر) بار دیگر، فیلمساز به موضوعی پرداخته که ضرورت بیانش به شدت در جامعه امروز احساس می‌شود. 

خانواده در فیلم سینمایی «دختر» موضوع اصلی است. در این فیلم فرهاد اصلانی پدر خانواده فردیست که تمام زندگی خود را صرف خوشبختی خانواده کرده، اما با وجود این اخلاق خوب برخی کاستی‌ها نیز در شخصیت وی مشاهده می‌شود که وی را از فرزندانش دور می‌کند؛ آنهم درک نکردن حرف آنهاست. در این فیلم دختر کوچک خانواده برای دیدن دوستانش از پدر می‌خواهد که به وی اجازه دهد چند ساعتی به تهران سفر کند تا آنها را ببیند، اما پدر این اجازه را به او نمی‌دهد، چون سفر تنها برای دخترش را از آبادان به تهران صحیح نمی‌داند. در ادامه داستان دختر بدون اجازه پدر با هواپیما به تهران سفر می‌کند و همین امر اتفاقات متعددی را در پی دارد. 

تم این داستان می‌توانست به راحتی تبدیل به کاری شود که در آن فرهنگ و خانواده ایرانی مورد هجمه قرار می‌‌دهد، اما در این کار به هیچ وجه چنین اتفاقی را شاهد نیستیم، زیرا فیلمسازی که پشت دوربین این فیلم قرار گرفته از جمله کارگردانان اخلاق‌مدار کشورمان است که علاقه شدیدی به فرهنگ و اعتقادات کشورش دارد برای همین راضی نمی‌شود برای خوشایند جشنواره‌های غربی، تصویری سیاه از کشورش در فیلم نشان دهد.

شخصیت‌پردازی خوب در «دختر»

در این فیلم شخصیت‌های دیگری در فیلم وجود دارند. برای مثال خواهر پدر خانواده (فرهاد اصلانی) که نقشش را مریلا زارعی بازی می‌کند، سال‌هاست با برادر خود مشکل دارد، اما آنچه که در پایان مشاهده می‌شود امید و بخشایشی است که نشان داده می‌شود. در کلامی دیگر این فیلم شریف با تمامی نقدهایی که برخی مسائل دارد در انتها ستایشگر فرهنگ و اعتقادات دینی خانواده ایرانی است. 

مطلب دیگر به سبک زندگی در فیلم «دختر» مربوط می‌شود. بهترین الگویی که از زندگی خانوادگی در فرهنگ ایرانی وجود دارد سبک زندگی ایرانی ـ اسلامی است. این ویژگی را به خوبی در فیلم می‌بینیم؛ الگویی که خانواده شاهرخ فروتنیان (پدر یک خانواده در فیلم) به خوبی تصویرگر آن است. این نمونه برای این در فیلم قرار گرفته تا تماشاگر بداند برای نزدیک شدن به شاخص‌های ایده‌ال از چه مدل‌هایی می‌توان پیروی کرد. 

در این فیلم آنچه از رفتار و اخلاقیات اسلامی در فیلم نشان داده می‌شود به هیچ وجه شعاری نیست. برای مثال وقتی که فرهاد اصلانی در فیلم نماز می‌خواند واقعا نیاز داستان است، چون تماشاگر می‌داند این شخصیت فردی مذهبی است که باید فریضه نماز را به جا آورد. این نگاه تیزبینانه سبب شده تا رفتار مورد نظر شکلی شعاری به خود نگیرد، اتفاقی که معمولا در فیلم‌های ایرانی مشاهده نمی‌شود. 

جدا از امتیازات معنایی، فیلم پر است از داشته‌های فنی. برای مثال به کارگردانی این کار می‌توان اشاره کرد که بسیار روان و دلپذیر است. درضمن فیلمنامه هم از استانداردهای خوبی بهره برده است به ویژه در بحث شخصیت‌پردازی ما اتفاق خوبی را در فیلم شاهد هستیم، اما جدا از داشته‌های فنی این فیلم باید به نکته‌ای دیگر هم به عنوان نقطه اوج «دختر» اشاره کنیم، آنهم بازی‌های بسیار درخشان شخصیت‌های مختلف فیلم است به ویژه  فرهاد اصلانی که بیننده را شیفته خود می‌کند. 

در انتهای این مطلب باید به یاد داشت که این کار تا به امروز توانسته در جشنواره خارجی حضور پیدا کند و اتفاقا موفقیت‌هایی هم به دست آورد. برای همین به فیلمسازان کشورمان پیشنهاد می‌شود تنها برای خوشایند یک فستیوال خارجی دست به تخریب فرهنگ داخلی خود نزنند، چون می‌توان با حفظ ارزش‌های دینی و اسلامی نیز به افتخارات حرفه‌ای دست یافت.