رشته علوم قرآن از تفکیک‌پذیری آموزشی آسیب نمی‌بیند
گروه دانشگاه: عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی، با بیان اینکه رشته علوم قرآن و حدیث مصداق بارز تعامل خوب اعضای هیات علمی دانشگاه‌های دولتی و آزاد اسلامی است، گفت: همانگونه که ارتباط پژوهشی و فرهنگی اعضای هیات علمی دانشگاه‌های دولتی و آزاد جدایی‌ناپذیر است، نباید بر طبل تفکیک‌پذیری آموزشی بکوبیم.
عبدالمجید طالب‌تاش، عضو هیات علمی و معاون پژوهشكده قرآن و عترت دانشگاه آزاد اسلامی در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا)، با بیان اینکه رشته علوم قرآن و حدیث مصداق بارز تعامل خوب اعضای هیات علمی دانشگاه‌های دولتی و آزاد اسلامی است، گفت: همانگونه که ارتباط پژوهشی و فرهنگی اعضای هیات علمی جدایی ناپذیر است، خوب است که بر طبل تفکیک پذیری آموزشی نکوبیم.
وی افزود: صحبتی که به تازگی مشاور وزیر علوم در مورد ممنوعیت تدریس اعضای هیات علمی دانشگاه های دولتی در دانشگاه آزاد انجام داده است، دو جنبه دارد؛ اگر منظورشان این است که عضو هیات علمی یک دانشگاه می‌بایست تحقیقات، پژوهش و آموزش‌هایش را وقف دانشگاهی کند که عضو هیات علمی آنجاست، این مساله امری خوب و طبیعی است که اعضای هیات علمی و فعالیت و پژوهش‌هایشان ممحض در یک دانشگاه باشد ولی شایسته نیست به گونه‌ای صحبت شود که گویا دانشگاه آزاد اسلامی به اعضای هیأت علمی دولتی نیازمند است. بنابراین نباید در بیان این مطلب نام دانشگاه آزاد اسلامی برده شود؛ بلکه باید بگوییم یک عضو هیات علمی باید ممحض به دانشگاهی شود که عضویت هیات علمی آن را پذیرفته است تا تحقیقات و پژوهش‌هایش به تولید علم و پیشرفت آن دانشگاه کمک کند و این مساله‌ای فراگیر است و خوب است که اعضای هیات علمی هر دانشگاه تنها در همان دانشگاه خودشان تدریس کنند.
این دانشیار دانشگاه آزاد اسلامی گفت: اگر منظور این باشد، دیگر نباید نام دانشگاه آزاد اسلامی آورده شود که منجر به سوءبرداشت شود. لذا بهتر بود که ایشان نام دانشگاه آزاد اسلامی به کار نمی‌بردند و تنها از تعبیر سایر دانشگاه‌ها استفاده می‌کردند به هرحال این گونه حرف‌ها با توجه به فضایی که به غلط بر علیه دانشگاه آزاد اسلامی وجود دارد و برخی فکر می‌کنند که دانشگاه آزاد اسلامی از نظر علمی و پژوهشی از دانشگاه‌های وزارت علوم عقب است، ممکن است در جهت تضعیف دانشگاه آزاد باشد و منجر به سوءبرداشت شود.
البته این مساله سال‌ها قبل نیز اجرایی شد و وزارت علوم با افزایش دستمزد اعضای هیات علمی دانشگاه‌های تحت نظرش اعلام کرد که نباید در دانشگاه‌های دیگر تدریس کنند که طرح موفقی نبود.
در ضمن نباید از نظر دور داشت که دانشگاه آزاد اسلامی هم در آن روز و هم در حال حاضر یک واقعیت مهم در فضای آموزش عالی کشور است و اگر کسی در فضای علمی و آموزشی حرکت کند، نمی‌تواند خود را فارغ از فضای علمی و آموزشی دانشگاه آزاد اسلامی بداند؛ دانشگاه آزاد اسلامی از نظر امکانات، فضای آموزشی، ظرفیت دانشجویان و استادانی که در این دانشگاه حضور دارند برای اعضای هیات علمی دانشگاه‌های دولتی نیز کاملا جذاب بوده و هست.
وی در پاسخ به این سوال که ممنوعیت تدریس اعضای هیات علمی دانشگاه‌های دولتی ممکن است در فعالیت‌های گروه‌های علوم قرآن و حدیث دانشگاه آزاد اسلامی خللی ایجاد کند، گفت: در فضای رشته علوم قرآن و حدیث، ارتباط اعضای هیات علمی و استادان با یکدیگر بسیار خوب و مفید است و شاهد تناسب و تعامل بسیار خوبی بین آن هستیم و جدایی در این زمینه وجود ندارد؛ برای مثال این تعامل خوب و تنگاتنگ را در برنامه‌های مختلف نظیر جشنواره پایان‌نامه‌های قرآنی شاهدیم؛ این ارتباط عمیق و تنگاتنگ علمی هم بین اعضای هیات علمی و هم متولیان آموزشی و پژوهشی در رشته علوم قرآن و حدیث وجود دارد و برای مثال در مصاحبه مقطع دکترای رشته علوم قرآن و حدیث دانشگاه آزاد علاوه بر اعضای هیات علمی این دانشگاه از استادان دانشگاه‌های دولتی نیز بهره گرفته شده است و هیچ جدایی در این زمینه وجود ندارد و تعلق خاطر مشترکی بین اعضای هیات علمی دانشگاه‌های دولتی و دانشگاه آزاد اسلامی در این زمینه وجود دارد.
طالب‌تاش گفت: رشته علوم قرآن و حدیث مصداق بارز همکاری و تعامل خوب اعضای هیات علمی دانشگاه‌های دولتی و آزاد اسلامی است و ارتباط تنگاتنگی میان استادان این دو دانشگاه در رشته علوم قرآن و حدیث وجود دارد و همکاری در انجمن‌ها، نشریات و مراکز، مقالات مشترک در زمینه علوم قرآن وحدیث، کرسی‌های نظریه‌پردازی و... شاهدی بر این مدعاست و در رشته علوم قرآن و حدیث امکان اعمال این ممنوعیت وجود ندارد و خوب است که تجربه‌ای را که قبلا شکست خورده را دوباره تجربه نکنیم.
وی یادآور شد: نکته دیگری که وجود دارد این است که برخی از اعضای هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی هم اکنون در دانشگاه‌های دولتی به عنوان استاد مدعوّ در حال تدریس هستند و اتفاقاً خود مدیران گروه‌های رشته‌های مختلف در دانشگاه‌های دولتی بر این ارتباط آموزشی اصرار دارند. از طرف دیگر دانشگاه آزاد اسلامی به اندازه کافی اعضای هیات علمی جذب کرده و چندان نیاز ی به اعضای هیات علمی دیگر دانشگاه‌ها ندارد؛ لذا با توجه به اطلاعاتی که از اعضای هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی دارم فکر نمی‌کنم نیاز چندانی به استادان مدعو سایر دانشگاه‌ها داشته باشیم ولی فکر می‌کنم که این نیاز دو جانبه است و اتفاقاً اعضای هیات علمی دیگر دانشگاه‌ها نیاز به این ارتباط دارند چون در بسیاری از رشته‌ها دانشگاه آزاد اسلامی پیشرو است؛ به هرحال چون ارتباط پژوهشی و فرهنگی اعضای هیات علمی دانشگاه‌های دولتی و دانشگاه آزاد اسلامی جدایی ناپذیر است، خوب است که بر طبل تفکیک پذیری آموزشی نکوبیم و تجربه شکست خورده سال‌های پیشین را تکرار نکنیم.
