آخرین مرثیه‌سرای دوره عثمانی که بود؟

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن‌(ایکنا) به نقل از Dünyabizim، حسین اوکورلار، مشهور به «سبیلجی حسین افندی»، در سال 1894 میلادی در استانبول چشم به جهان گشود. وی از همان اوان کودکی علاوه بر آشنایی با مکاتب شعر و عرفان، مرثیه‌سرایی در سوگ اهل بیت(ع) را نیز سرمشق زندگی خود قرار داد.
حسین، از دوران کودکی به همراه برادرش «مظهر» با حمل یک مشک آب در یکایک کوچه‌های استانبول به گشت و گذار پرداخته و به یاد شهدای کربلا، لب‌تشنگان را سیراب می‌کرد. هر کس که از حسین اوکورلار جرعه‌ای آب می‌گرفت، به مرثیه‌سرایی وی در سوگ امام حسین‌(ع) و یاران باوفای ایشان نیز گوش فرا می‌داد. مرثیه‌های حسین به گونه‌ای بود حتی که درشکه‌چی‌ها و افراد سوار بر اسب به احترام وی توقف کرده و دقایقی چند از حرکت باز می‌ایستادند.
روایت‌ها حاکی از آن است که حسین استعداد شگرفی در مرثیه‌سرایی داشت. شیو‌ه‌‌ای که او در مرثیه‌سرایی به کار می‌برد، هر مستمعی را متأثر می‌کرد. بی‌گمان یکی از دلایل اثرگذاری مرثیه‌های حسین اوکورلار، عشق و محبت او نسبت به اهل بیت(ع) بود که از کودکی در روح و جان وی عجین شده بود.
وجه تمایز حسین اوکورلار از دیگر مرثیه‌سرایان ترک، اسلوب شعری است که او به کار می‌برد. به گونه‌ای که برخی از اساتید علم و ادب، این اسلوب خاص شعری را قابل تقلید نمی‌دانند. به عقیده آنان سبک و سیاق مرثیه‌سرایی حسین اوکورلار، سبکی نوین و دارای یک بعد هنری ویژه است.
از این مرثیه‌سرای نامی ترک، مرثیه‌های متعددی از جمله «اهل حق»، «لب‌های تشنه» و «ظالم‌ها» به جای مانده که از لحاظ گونه‌ شعر ترکی در نوع خود بی‌نظیر است.
بر اساس منابع ادبی ترکیه، حسین اوکورلار، در سال 1975 میلادی دار فانی را وداع گفته است.