چگونه انسان نسبت به مرگ اشتیاق پیدا می‌کند

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، فارس نوشت: بسیاری از انسان‌ها هنگامی که پا به سن می‌گذارند نسبت به دوره جوانی افسوس می‌خورند و می‌گویند یاد آن دوران به خیر،‌ این به دلیل آن است که دوران بعد از جوانی برای آنها باشکوه نیست در حالی که اگر نیمه بعدی بهتر از دوره قبل باشد انسان از مرگ دوره گذشته ناراحت نمی‌شود، مثلاً نوجوانی که پا به جوانی گذاشته از موت دوره نوجوانی ناراحت نیست زیرا قدرتمندتر و آزادتر شده‌.
مرگ هم دقیقاً‌ همین است چون ما برای خود آخرت باشکوهی ترسیم نکرده‌ایم مرگ برایمان دردناک است. انسان‌هایی مانند حضرت امام که دوران پیری آنها دوران باشکوهی بوده یعنی در دوره کهنسالی انقلاب کرده‌اند، از مرگ به هیچ وجه ناراحت نیستند زیرا مرحله بعدی را به بهترین شکل برای خود ترسیم کرده‌اند.
اگر انسان در پیری پخته و حکیم شود خوشحال است که دیگر جوان نیست پس باید زندگی ما به گونه‌ای باشد که مرحله بعد از مرگ را طوری بسازیم که با شوق به سمت مرگ برویم. یکی از تعابیر آیات ابتدایی سوره فجر هم همین مرگ باشکوه است. از جمله مشکلات ما این است که زندگی بعد از مرگ برای ما چندان مفهومی ندارد در این صورت است که از مرگ می‌ترسیم اما انسانی مانند حضرت علی(ع) به گونه‌ای زندگی کرده که برای مرگ لحظه‌شماری می‌کند و در آخرین لحظه زندگی می‌گوید: «فزت و رب الکعبه».
مردی به نزد رسول‌الله آمد و پرسید آیا می‌توانیم مرگ را تمنا کنیم یعنی به مقامی برسیم که به استقبال مرگ برویم، پیامبر(ص) گفت: شما در صورتی که برای «عزرائیل»، «قبر»، «منکر و نکیر»، «میزان»، «صراط»، «مالک»، «رضوان»، «نبی»، «جبرئیل» و «خدا» هدایایی تهیه کنید می‌توانید به استقبال مرگ بروید. مرد پرسید: این هدایا چیست؟ پیامبر(ص) فرمود: هدیه «عزرائیل» رضایت کسانی که رنجیده‌‌اند، قضای فوت شده مانند نماز، شوق نسبت به خدا و تمنای مرگ است. «هدیه قبر»، ترک سخن‌چینی و رعایت آداب طهارت، قرائت قرآن و نماز شب است، هدیه «منکر و نکیر»،‌ صداقت در زبان، ترک غیبت، حرف حق و تواضع، هدیه «میزان»، کظم غیظ، ورع صادق، رفت و آمد در جماعات، دعوت به مغفرت هدیه «صراط» اخلاص عمل، حسن خلق، تحمل اذیت‌ها و کثرت ذکر خداوند است. هدیه «مالک» گریه از خشیت خدا،‌ صدقه پنهانی، ترک معاصی و محبت به والدین است. هدیه «رضوان» صبر بر مکارح، شکر بر نعمت، انفاق مال در راه خدا و حفظ امانات است. هدیه «نبی» محبت او، اقتدای به سنت او، محبت اهل بیت او و حفظ زبان از فحشا است. هدیه «جبرئیل» کم‌خوری،‌ کم‌خوابی، مداومت در حمد و کم‌حرفی است. هدیه «خدا» هم امر به معروف، نهی از منکر، نصحیت و خیرخواهی برای خلق و رحمت داشتن نسبت به هر انسان است.
حال اگر کسی می‌خواهد نسبت به مرگ شوق پیدا کند و به استقبال او برود باید بتواند این هدایا را تهیه کند تا مرگش شیرین باشد.