به
خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا)، آیتاللهالعظمی مکارم شیرازی امروز 22 دی ماه، در درس خارج فقه در مسجد اعظم قم گفت: پراکندهکاری یکی از مشکلات جامعه امروز است که متاسفانه نهادهای کشوری، این شکل از کار را در پیش گرفته و فعالیتهای آنها نیز به جایی نمیرسد.
وی افزود: به عنوان مثال در موضوع حقوقهای نجومی که دولت جداگانه کار میکند؛ دستگاههای اطلاعاتی جداگانه و دادگستری جداگانه و ... کار میکنند؛ به همین دلیل است که مسئله ای که وجدان جامعه را جریحه دار کرده، هنوز به جایی نرسیده است؛ اما اگر نماینده ای از هر دستگاه دور هم نشسته و تصمیم بگیرند، مسئله تمام خواهد شد.
این مرجع تقلید بیان کرد: مسئله سوء استفادههای مالی کلان و قاچاق نیز نمونه دیگری از این مشکلات موجود است که نماینده نهادهای اطلاعاتی، دولت، دستگاه قضا و ... باید در یک جلسه نشسته و تکلیف این موضوع را مشخص نمایند.
وی گفت: بررسی مشکلات فضای مجازی نیز از دیگر معضلات امروز جامعه است که باید با همکاری و تعامل دستگاههای مربوطه مرتفع گردد.
این مرجع تقلید تصریح کرد: پیامبر اکرم(ص) فرمودند که «ليس بخيركم من ترك دنياه لآخرته و لا آخرته للدّنيا حتّى يصيب منهما جميعا فإنّ الدّنيا بلاغ إلى الآخرة و لا تكونوا كلّا على النّاس؛ بهترين شما آن نيست كه دنياى خويش را براى آخرت خود واگذارد و نه آخرت خويش را براى دنيا واگذارد تا از هر دو بهره گيرد كه دنيا وسيله رسيدن به آخرت است و سربار مردم نباشيد».
وی افزود: اسلام دین اعتدال است؛اعتدال، ترک دنیا نیست و نبی مکرم اسلام(ص) نیز تارکان دنیا را بر حذر داشته و فرمودند که در جامعه حضور داشته باشید؛ مرد خدایی کسی است که به دنیا نگاه ابزار و به آخرت نگاه هدف داشته باشد و جامعه با عمل به این حدیث می تواند اصلاح شود.
این مرجع تقلید بیان کرد: در پایان این حدیث آمده است: «و لا تكونوا كلّا على النّاس/ و سربار مردم نباشيد»؛ پس هر شخصی به اندازه توان خود باید برای جامعه کار کند؛ چراکه در روایت دیگری از نبی مکرم اسلام(ص) آمده است: «ملعون من القی کله علی الناس/ مشمول لعنت خدا است آن کسی که سنگینی خودش را روی دوش دیگران بیندازد».
وی تصریح کرد: جوانان باید این روایات را دانسته و به آن عمل کنند؛ همچنین مسئولین نیز باید به فکر کار و اشتغال برای مردم و جوانان باشند؛ پشت میز نشینی فقط کار نیست و هر کار مفید و مثبت برای جامعه می تواند کار باشد و جوانان کار را عار ندانند.