زمانی بهداشت ما معنا پیدا می کند که خانواده محور باشد

به گزارش خبرگزاری بین المللی قرآن(ایکنا) غلامعلی افروز عضو هیئت علمی دانشگاه تهران با موضوع «قرآن و سلامت خانواده» دومین سخنران چهارمین همایش قرآن، عترت و سلامت بود که هم اکنون در بیمارستان میلاد تهران در حال برگزاری است.

افزور در سخنرانی خود در این همایش با اشاره به اینکه قرآن اساساً کتاب حیات انسان است و شخصیت مطلوب و متعالی انسان را همچون شجره طیبه ای می داند که بین ریشه و تنه و همه ابعاد آن تعادل و توازن برقرار است، اظهار کرد: شخصیت متعالی انسان همانند شجره طیبه ای است که ریشه آن در خانواده شکل می گیرد.

وی ادامه داد: خداوند می فرماید شاکله شخصیتی انسانی که من آفریدم فزون خواه و سیری ناپذیر است. این انسان که چنین طبیعتی دارد وقتی با تجارب ناخوشایندی مواجه می شود بیقراری و پرخاشگری می کند وقتی که با تجارب خوشایند و دل آرام و کامروایی مواجهه می شود انحصارگیری پیش می گیرد مگر نمازگزاران، در جای دیگر قرآن می فرماید: همه انسان ها دچار خسران هستند الا کسانی که ایمان آورده اند. این الاها در قرآن معناهای تربتی دارد که در سلامت انسان ها باید مورد توجه قرار گیرد.
این روانشناس کشورمان با اشاره به اینکه واحد عمر انسان روز است نه ماه و سال، اظهار کرد: انسان اگر می خواهد سالم باشد باید در اکنون زندگی کند و کینه و ناکامی گذشته و آرزوهای آینده نماند و از فرصت زندگی استفاده کند. این دستور اسلام است که اکنون حتی در قالب ضرب المثل در کشورهای مختلف بیمان می شود. اسلام گفته است شب که خواستی بخوابی از دنیا خداحافظی کن و راحت بخواب اما به فردا امید داشته باشد و فکر آخرت باش چرا که ممکن است فردا را تجربه نکنی. اینکه خداوند سوگند خورده است به عصر یک معنی آن هم این است که یک روز از عمر شما تمام شده است و این یک روز هدیه ای بوده از سوی خدا برای شما.

افروز تصریح کرد: اگر باور انسان روز محورانه شد انسان سلامت بیشتری پیدا می کند.

وی در بخش دیگری از سخنان خود عنوان کرد: خمیر مایه شخصیت انسان که لازمه رشد و تحول انسان است در خانواده شکل می گیرد و ریشه ها در خانواده است. پیامبر فرمود بچه ها ر هفت سال اول سروری طلب و محبت پذیر هستند و پیوندهای عاطفی شخصیت آنها را سالم می کند. سلامت شخصتی انسان ها در محبت در دوران هفت سال اول زندگی است. بر همین اساس واژه های انضباطی باید در هفت سال اول زدوده شود و واژه های عاطفی باید مورد استفاده باشد.

این روانشناس کشورمان ادامه داد: بچه ها در هفت سال دوم آموزش پذیر هستند. و هفت سال سوم قابلیت مشورت دهی پیدا می کنند. به همین جهت همه سلامت انسان در خانواده رقم می خورد و همه انهایی که از خصلت های خوب انسانی در خانواده برخوردار هستند کمتر مریض می شوند

وی ادامه داد: بیشتر آسیب پذیری های روانی انسان ها به خاطر ناامنی درونی و باورهای نادرست و ناهنجار اعتقادی و ذهنی است که اساس آن در خانواده شکل می گیرد. خداوند خانواده آفرین است و خانواده دو رکن بیشتر ندارد زن و شوهر و بچه ها میهمان هستند. خدا خانواده آفرین است و تنها نهاد فطری طبیعی و بی بدیل و جاودانه انسان خانواده است و همه مسائل را باید در خانواده دید و برای خانواده خواست.

وی تصریح کرد: زمانی بهداشت ما معنا پیدا می کند که خانواده محور باشد؛ زمانی اموزش، تأمین اجتماعی، پلیس، مسجد و ... ما معنی پیدا می کند که خانواده محور شوند. اگر می خواهیم احساس امنیت را داشته باشیم باید امنیت ما خانواده محور باشد. از نظر امنیت انتظامی از بهترین کشورهای جهان هستیم اما از نظر امنیت روانی در شرایط خوبی نیستیم.

افروز با انتقاد شدید از اینکه مهم ترین امنیت، امنیت روانی و احساس آرامش است اما در کشور ما به دلیل نبود امنیت آموزشی و پزشکی این امنیت اسیب دیده است، گفت: بارها مطرح کرده ام که نیاز به یک وزارتخانه مقتدر و قوی خانواده برای خانواده محور کردن همه امور در کشور است.

وی ادامه داد: سلامت جسم، روان، معنویت و اخلاق انسان در گرو دو ارتباط است ارتباط با خدا و همسر آرامشگر که می تواند همه نیازهای انسان را تأمین کند. در ایران از هر چهار ازدواجی که در دو سال گذشته اتفاق افتاده یکی راضی است در مناطق مرفه تهران از هر 5 ازدواج یکی راضی است، یکی طلاق گرفته، دو زوج درگیر و یکی بی تفاوت است پس ریشه های طلاق و جدایی با نگاه به آیات قرانی دافعه های روانی و جنسی است نه مسائل مالی و ... است. به همین جهت همسران آرامشگر به سلامت جسم و روان هم می پردازند.

افروز اضافه کرد: همسران ارامشگر برای هم به چند صفت روانی باید متصف باشند، اول اینکه هر دو خدا باور باشند. هر کس خدا باور باشد کمتر جدا می شوند. وقتی دو همسر هر دو طهارت و طیبه جنسی داشته باشند موفق می شوند. خدا می گوید اگر می خواهید خانواده سالم باشد و سلامت معنوی تأمین شود بنا را بر این بگذاریم که آدم های طیب با هم ازدواج کنند.