مبنای اسلام در ساخت تجهیزات نظامی، دفاعی است

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) آیت‌الله مهدی هادوی تهرانی، امروز 16 اسفندماه در ادامه تفسیر سوره مبارکه انبیاء گفت: در مورد حضرت داود(ع) از سوی خداوند بیان شده که ما صنعت لبوس را به او آموختیم که با توجه به مورد آیه، ظاهر مقصود زره است که خیلی از مفسران این نظر را انتخاب کرده‌اند.

وی بیان کرد: ساخت زره امری عادی است و شاید فن متعالی از نظر ما نباشد ولی خداوند فرموده است که ما این مسئله را به داود یاد دادیم و این تذکر می‌تواند پیام مهمی داشته باشد.

هادوی تهرانی بیان کرد: معنای این مطلب آن است که انبیاء گاهی اوقات برخی امور را که به مسئله اصلی هدایت مربوط نیست هم می‌پردازند که این سؤال پیش می‌آید که آیا انبیاء صرفا چیزی بیان کرده‌اند که اگر نمی‌گفتند ما راهی برای دریافت آن نداشتیم یا نه؟ البته بحثی در این زمینه مطرح است و برخی گفته‌اند که تمامی علوم توسط انبیاء ایجاد شده است و روایتی نقل شده که ارسطو و افلاطون نیز از انبیاء بوده‌اند.

هادوی تهرانی با بیان اینکه نبی بودن افلاطون و ارسطو ادعایی است که اثبات آن دشوار است همچنین اینکه تمامی علوم را انبیاء بیان کرده باشند بیان کرد: ولی براساس قرآن برخی امور غیرمرتبط با هدایت به معنای خاص خود نیز به انبیاء وحی شده تا مردم زندگی بهتری داشته باشند.

وی ادامه داد: در این آیات تاکید شده است که زره برای دفاع از خود است که نشان می‌دهد مبنای کار انبیاء دفاع بوده مگر در مواردی که مجبور بوده‌اند از زور استفاده کنند.

این استاد حوزه همچنین در تفسیر سوره مبارکه مومنون با بیان اینکه خداوند با اینکه انسان مخاطب اوست از ضمیر «هو» استفاده کرده که شاید یکی از دلایل آن غایب بودن خدا از ما باشد.

وی با بیان اینکه از یکسو در قرآن آمده که پیدایش و خلق انسان دانه دانه است ولی حشر او در قیامت، عمومی است و از سویی دیگر می‌گوییم قیامت، باطن دنیا و امری مادی است تصریح کرد: تدرج در این عالم، به علت نقصی است که در دنیا وجود دارد ولی قیامت با اینکه مادی است ولی آثار دنیای مادی را ندارد مثلا در بهشت هیچگاه میل انسان با خوردن تمام نمی‌شود از این رو انسان در طی قرون و اعصار  و دانه دانه به دنیا آمده ولی به یکبار محشور می‌شود.

استاد تفسیر حوزه عنوان کرد: انسان با وجود این همه پیشرفت بشر و امکانات نوری و الکترونیکی و ... هیچ موجود زنده‌ای در هیچ جای عالم پیدا نکرده‌ و هنوز هم انسان تنها و تنها بر روی زمین است و کل این زمین نیز قطره غباری در برابر همه هستی است.