پشتوانه شعرهای عزیزی مطالعات عرفانی بود

علی داوودی، از شاعران کشور در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) با اشاره به خدمات احمد عزیزی به شعر انقلاب گفت: مرحوم عزیزی از پیشگامان تحول و نوآوری در شعر انقلاب به ویژه نسل بعد از انقلاب بود و توانست با خلق آثار ارزشمند تحولی نو در  شعر انقلاب پس از خود به وجود آورد.
وی افزود: این شاعر الگوی خوبی برای کسانی بود که با ادبیات کهن انس داشتند و وی توانست این ادبیات را با زبان روز و به صورتی متفاوت و خلاقانه ارائه دهد، همچنین قالب مثنوی را در شعرهای خود احیا کرد.
داوودی ادامه داد: احمد عزیزی مطالعه بسیاری داشت و از این جهت بود که شعرهایی عمیق می‌سرود که پشتونه‌اش مطالعات مذهبی و عرفانی بود و این موضوع را به وضوح می‌توان از شعرهایش دریافت که با تکیه بر قواعد زبانی، برخی ساختارهای جدید را در زبان شعر به کار برد.
وی در ادامه تصریح کرد: عزیزی دست به ترکیب‌سازی‌های بدیع در شعرش زد، به گونه‌ای که این شعرها از یک جهت ریشه در تاریخ زبانی و فرهنگی داشته و از سوی دیگر به جهان بیرونی متصل است و از این نظر می‌توان گفت؛ خیال این شاعر پیشتاز بود و آزادانه در تاریخ بشری به پرواز درمی‌آمد.
مرحوم احمد عزیزی از شاعران انقلاب اسلامی پس از تحمل 9 سال درد و رنج در سن 58 سالگی دار فانی را وداع گفت.
«كفش‌های مكاشفه»، «شرجی آواز»، «خوابنامه و باغ تناسخ»، «ترجمه زخم»، «باران پروانه»، «رودخانه رؤیا»، «ناودان الماس»، «ترانه های ایلیایی»، «ملكوت تكلم»، «سیل گل سرخ»، «روستای فطرت» از آثار این شاعر هستند.