لوازم آرایش؛ دستاویز اعتراض در برابر تبعیض جنسیتی
گروه ادب: یک جامعه‌شناس با بیان اینکه استفاده بیش از حد از لوازم آرایشی می‌تواند به دلایل مختلف روی دهد، یکی از این موارد را اعتراض به تبعیض جنسیتی موجود در جامعه برشمرد.
ابوالقاسم تنهایی، جامعه‌شناس در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) با اشاره به اینکه آرایش کردن در زن و مرد می‌تواند نوعی واکنش بالینی نسبت به اضطرابی باشد که با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، گفت: البته این رویکرد در برخی از افراد بروز و ظهور دارد و ممکن است در بسیاری از افراد دیده نشود و نمی‌توان حکم عمومی برای آن صادر کرد و این اقدام اشتباه است.
وی در تبیین این مطلب که آمار ارائه شده درباره استفاده از لوازم آرایشی در ایران به نسبت کشورهای اروپایی و آمریکایی بیشتر است، گفت: این روند می‌تواند نشانگر نوعی مبارزه بانوان برای این موضوع باشد که حس زیبایی که در خود دارند را تقویت کرده و به نمایش بگذارند.
این جامعه‌شناس ادامه داد: باید به بانوان این اجازه داده شود که با بهره‌گیری از آزادی، بتوانند زیبایی خود را به نمایش بگذارند تا این مشکل نیز حل شود. در این باره می‌توان به جراحی بینی اشاره کرد که بیشتر این اقدام در بانوان روی می‌دهد؛ زیرا حوزه فعالیت و نشان دادن زیبایی در بانوان جامعه ما در صورت است. همین طور پروتز لب و گونه‌ها و البته بیشتر اعمال جراحی در صورت روی می‌دهد و اگر چه در دیگر اندام‌ها نیز است، ولی بیشتر در این بخش از بدن دیده می‌شود چون مرکز نمایش، صورت است.
تنهایی اظهار کرد: باید انسان‌ها را تا حدودی در پوشش آزاد بگذاریم؛ البته باید قانون عمومی که در هر جامعه‌ای تعریف می‌شود رعایت شود، ولی به هر شخص این اجازه داده شود که بتواند بنا به سلیقه شخصی خود پوشش داشته باشد. به این گونه نباشد که مانند تست کنکور، گزینه‌ها جلوی افراد گذاشته شود. باید قانون ارائه شود ولی به افراد اجازه داده شود که خودشان پوشش را انتخاب کنند؛ یعنی حس وجدان جمعی را راضی کنند، ولی در اعمال سلیقه هم آزاد باشند.
این کارشناس مسائل اجتماعی ادامه داد: چنین رویکردی احترام به کرامت بانوان است. باید بر اساس تقوا، ایمان و تخصصی که داریم افراد را قضاوت کنیم. گاهی اوقات پوشش بانوان نشانه اعتراض است. به این معنی که در نتیجه فشار جنسیتی که دارند و برای مبارزه علیه تبعیض جنسیتی که در جامعه حاکم است، به مبارزه اقدام می‌کنند.
وی با تاکید بر اینکه روی درستی یا نادرستی این موضوع بحث نمی‌کند و تنها این موضوع را می‌گوید که چنین رویکردی در جامعه وجود دارد، گفت: این روند از سوی بانوان نوعی لجبازی که کودکانه و عامیانه تلقی می‌شود است که باید آن را بروز اعتراض نامید. این روند نوع مبارزه منفی است. برای مثال در دوران نخست‌وزیری مصدق، مردم برای مبارزه با واردات پارچه انگلیسی این گونه اعتراض نشان دادند که به خرید پارچه کشباف ایرانی پرداختند و از خرید گاواردین پرهیز می‌کردند.
تنهایی اظهار کرد: گاهی این اعتراض در نتیجه نبود شرایط کار یکسان، برخورداری آقایان از پوشش راحت‌تر و ... بروز و ظهور می‌یابد که نشانگر تفاوت جنسیتی است. از این‌رو برای آن راه اعتراض پیدا می‌کنند. گاهی اوقات آسیب‌ها نوعی امکان بروز جنبش هستند؛ برای مثال جنبش سیاه‌پوستان در آمریکا از نظر دولت وقت آسیب بود، اما یکی، دو دهه بعد جنبش اجتماعی مثبت تلقی شد.
وی افزود: ما باید امور را مبتنی بر سلیقه‌های خودم و مسئولان بیان کنیم، ملاک ما حقیقت اجتماعی است. این نوع فکری است که در جامعه وجود دارد و نوعی میراث مکتبی به شمار می‌آید. زنان به خاطر بروز زیبایی یا اعتراض خود به استفاده از لوازم آرایش روی می‌آورند، چون تنها جایگاه امکان بروز اعتراض آنها صورت‌شان است.
