به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) آیتالله مهدی هادوی تهرانی، امروز نهم اردیبهشت ماه در ادامه تفسیر سوره مبارکه انبیاء با بیان اینکه ماه شعبان مقدمه خودسازی برای ورود به ماه رمضان است گفت: در داستان حضرت یونس(ع) به فراز «فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَيْهِ» رسیدیم که برخی تصور کردهاند که این تعبیر در مخالفت با مقام انبیاء است. وی افزود: برخی تصور کردهاند که مراد از «لَنْ نَقْدِرَ عَلَيْهِ» این است که یونس تصور کرده است که ما هرگز بر او تنگ نمیگیریم.
هادوی تهرانی بیان کرد: بنده تصورم این است که ظهور اولی آیه در "نقدر" به معنای قدرت است و نه تنگنا زیرا تنگنا احتمالی خاص است و البته این طور نبود که حضرت یونس(ع) اعتقاد داشت که خداوند قدرت ندارد.
این استاد تفسیر حوزه با بیان اینکه حضرت یونس وقتی گرفتار این مشکل شد انابه و توبه کرد و دست به تضرع و دعا برداشت بیان کرد: البته این قاعده عام است و مخصوص آن حضرت نیست و هر کسی واقعا از عمق جان دست به دعا بردارد و از خدا چیزی بخواهد خدا دعایش را مستجاب خواهد کرد.
وی افزود: انسان در دنیا همیشه گرفتار نوعی اندوه متناسب با فهم و ایمان خود است و اگر بخواهد از این اندوه نجات یافته و به اطمینان و آرامش ببرسد راهش اتصال به خداست و تا وقتی که این ارتباط حقیقی برقرار نشود این اندوهها همیشه با ما خواهد بود.
هادوی تهرانی عنوان کرد: در برخی تفکرات مانند برخی جریانات غرب روی اندوه انسان سرمایهگذاری کردهاند ولی برای درمان این اندوهها هیچ راهی جز پناه بردن به خدا نیست زیرا ما در عالم ماده در تاریکی و ظلمات هستیم و اگر این ندایی را که یونس(ع) داشت، داشته باشیم و او را خطاب کنیم خداوند راه نجاتی برای ما نیز خواهد یافت.
در مناجات شعبانیه ائمه(ع) دائما میخواندند که به تعبیری شرح ذکر یونسیه است؛ حقیقت یک چیز بیشتر نیست و آن این است که کلمه توحید بگویید تا به فلاح و رستگاری برسید زیرا ما گرفتار ظلمات و تاریکیها هستیم.