به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن (ایکنا) آیتالله حقشناس در تمام عمر بر اهمیت تهذیب نفس و فراگیری احکام الهی تأکید داشت. ایشان در خصوص پرهیز از دنیا پرستی و توجه به معنویات بیان میکرد: «مرحوم نراقی در جامعالسعادات در آداب یادگیری علم میفرمایند: «انّ یجتنب المتعلم عن اتّباع الشهوات و الهوی و الاختلاط بابناء الدنیا؛ از آداب یادگیری این است که طالب علم باید از پیروی شهوات، هوی و هوس و اختلاط با ابناء دنیا بپرهیزد».
ابناء دنیا آنهاییاند که فقط اسکناس و پول و مادیات را طلب میکنند. گوش و چشمان کر و کور است. هیچ نمیفهمند. طالب علم نباید با این قبیل اشخاص معاشرت کند. مادیت و معنویت نسبت معکوس دارند. پروردگار عزیز که مربی اولیای خداست، هر قدر که معنویات آنها زیاد بشود، مادیات غیرضروری را که مانع مناجات با خداست از آنها میگیرد. حالا ما که آنطور نمیشویم، مگر در خواب ببینیم!
حضرت فرمودند: این جوان را میبینید؟ ببینید چه دستی با چه قدرتی او را به این صورت درآورده و یک دفعه همه تقیدات مادی زندگی را از او گرفته است. حضرت فرمودند: هو رجل نوّر الله قلبه، پروردگار قلب این جوان را نورانی کرده است. وقتی حضرت پرسید: ما علامة ایمانک؟ علامت ایمان تو چیست؟ عرض کرد: یا رسول الله! کسی در باطن من است که مرا از روز واپسین برحذر میدارد، میگوید: چرا به خودت نمیآیی؟ مرا شب و روز نصیحت میکند.
یا رسول الله! مرا شب بیدار میکند، مرا به صیام و قیام وا میدارد. چه قدرتی و چه دستی این تحول را ایجاد کرده است؟ دست پروردگار است. اگرچه ذات پاکش لامکان است/ چو نیکو بنگری در دل نهان است. شخصی سوال کرد: یا رسول الله خدا کجاست؟ حضرت فرمودند: در دل خودت. خدا ماده نیست که محتاج به مکان باشد. فرمود: من در دل بنده مومنم هستم. لااله الا الله!»
منبع: کتاب «ز ملک تا ملکوت»