علی داودی، شاعر در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن (ایکنا) درباره شعر رضوی گفت: امام رضا(ع) تنها امامی است که حرم شریفش در کشورمان است و سفر به مشهد و زیارت آن حضرت، خاطرات شیرین بسیاری را برای همگان داشته است و نوعی رابطه عاطفی و قلبی نسبت به امام رضا(ع) وجود دارد؛ از این رو ارادت به ساحت امام رضا(ع) از سوی شاعران یک جوشش عمیق بوده و توانستهاند در حوزه شعر و ادبیات، عشق و علاقه خود به آن حضرت را نشان دهند.
وی افزود: در سالهای اخیر شعر آئینی توسعه و گسترش بسیاری پیدا کرده و و با توجه به تقسیمبندیهای مهم این نوع شعر، شعرهای مذهبی به ویژه در رابطه با اهل بیت(ع) از جمله شعرهای علوی، رضوی، عاشورایی و ... تخصصیتر شدهاند و جشنوارههایی که در این راستا راهاندازی و برگزار شدهاند نیز به این موضوع کمک کرده است.
داودی در ادامه عنوان کرد: شعرا در قالبهای مختلف شعری، کار میکنند و به نظر میرسد در کنار شعرهای سنتی و کلاسیک، شعرهای نو و سپید نیز جایگاه خود را پیدا کرده و شاهد خلق شعرهای فاخر و ماندگار رضوی هستیم که در یکی دو سال اخیر توجه خاصتری به این قالبها شده است؛ از این رو گذر زمان نشان میدهد که تغییر قالب، آثار مثبتی را در پی داشته است.
این شاعر تصریح کرد: در شعرهای رضوی اخیر، موضوعات، دریافتها و کشفهای نو دیده میشود، چرا که چند سال گذشته این ذهنیت وجود داشت که شعر رضوی کلیشهای و تکراری شده، اما در حال حاضر مضامین جدیدتر و شعرهای تازهتر و زندهتری بروز و ظهور کردهاند، شعرهای زنده به این معنی نیست که شعرهای دیگر مرده هستند، بلکه منظور این است که شعرهای رضوی اخیر، اثرگذارتر بوده و مخاطب با آن ارتباط بهتری پیدا میکند.
وی ادامه داد: شعرا در گذشته، تمرکز بیشتری بر سرودن قصیدههای رضوی و مدح و ستایش امام رضا(ع) داشتند اما در دهه اخیر بیشتر به واگویهها و درد و دلهای شخصی پرداخته میشود، به این معنی که شاعر زندگی فردی و اجتماعی خود را به امام رضا(ع) پیوند میزند و در واقع، خود شاعر موضوع اصلی در شعر رضوی است و شاعر راحتتر سخن میگوید.
در ادامه یک شعر رضوی در قالب نیمایی را از وی میخوانید؛