ورود سبک‌های اصیل به مسابقات قرآن/ مسابقاتی پرتنش و پرحاشیه

به گزارش خبرگزاری بین المللی قرآن(ایکنا)، سیدمصطفی حسینی، امسال برای دومین بار پیاپی رتبه ممتاز مسابقات سراسری قرآن ایران را به دست آورد تا از این حیث تنها شرکت‌کننده‌ای باشد که موفق شده است دو سال پیاپی به این رتبه دست یابد.
رتبه ای که بسیاری سال‌هاست به دنبال آن هستند، اما او در اوج جوانی و با سابقه‌ای نه چندان زیاد ـ در قیاس با سایر رقبا - در مسابقات کشوری به دست آورد تا نشان دهد راه مسابقه‌ای خواندن را بسیار خوب آموخته است، مسابقه‌ای خواندنی که در عین حال مستمعین را به وجد آورده و بیشترین تشویق را از حاضران در سالن دریافت می‌کند.
او در دوره آینده مسابقات بین‌المللی قرآن جمهوری اسلامی ایران به همراه مصطفی اصفهانیان، نمایندگان کشورمان خواهند بود. ترکیبی که همین چند ماه قبل بود که به همراه هم به مسابقات بین‌المللی ترکیه اعزام شدند. 
به مناسب کسب رتبه ممتاز چهلمین دوره مسابقات سراسری قرآن و نیز انتخاب به عنوان نماینده کشورمان در مسابقات بین‌المللی ایران، گفت‌وگویی با این قاری جوان صورت گرفته که در ادامه آمده است.  
مسابقات پایان خوشی برای شما به همراه داشت، در عید غدیر عیدی خوبی دریافت کردید، نظرتان در مورد این دوره از مسابقات چیست؟
مسابقات بسیار پرحاشیه و پرتنشی بود.
پرحاشیه و پر تنش؟ چه حاشیه‌هایی داشت؟
بله، پر از حاشیه و تنش بود، البته اگر من مجدد این حواشی را بیان کنم، اتحاد جامعه قرآنی را تحت‌الشعاع قرار خواهد داد، لذا هیچ اشاره‌ای به حواشی نمی‌کنم.
فکر می‌کردید مسابقات پایانی به این خوبی برای شما داشته باشد، هم کسب رتبه ممتاز و هم انتخاب برای مسابقات بین‌المللی ایران؟
قبل از مسابقات از خدا خواستم، اگر حق من رسیدن به رتبه برتر است این حق را از من نگیرد و نگذارد حقی از من ضایع شود. من هیچ سالی و در هیچ دوره‌ای از خدا نخواسته‌ام رتبه اول را کسب کنم. امسال هم همینطور بود واقعاً، همیشه می‌گفتم، خدایا اگر این حق من است که رتبه اول را کسب کنم، این حق را به من برسان.
پیش‌بینی کسب را رتبه ممتاز را داشتید؟  
پیش‌بینی کسب رتبه را داشتم، البته بعد از مرحله مقدماتی و نیمه نهایی مقداری پیش‌بینی‌ام خدشه‌دار شد، اما در مرحله نهایی به لطف الهی تلاوت‌های خوبی انجام دادم که همه آن لطف خدا بود. تلاوت‌هایی انجام دادم که جای هیچ حرفی باقی نگذاشت.
اگر امسال رتبه کسب نمی‌کردی یا برای مسابقات بین‌المللی ایران انتخاب نمی‌شدی، همچنان صبر را پیشه می‌کردی یا احتمال حرکت دیگری وجود داشت؟
هدف اصلی من مسابقه نیست، اصلاً توجهی به این جور چیزها ندارم. البته مقداری از این وضعیت خسته شده بودم و احساس می‌کردم اگر سکوت کنم، بیشتر مورد ظلم واقع می‌شوم. این احساس در این اواخر در من قوت گرفته بود. اما خدا را شاکرم که «مَنْ كَانَ يُرِيدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِيعًا إِلَيْهِ» هزینه عزت جمیعاً دست خداوند است.
در اینکه اراده خداوند بالاتر از تمام اراده‌ها هیچ شکی نیست و این مقداری من را آرام می‌کرد. اگر هم مقام کسب نمی‌کردم مجدد در مسابقات حضور می‌یافتم و به صبر خودم ادامه می‌دادم. البته تلاش خودم را هم هم راستا با این صبر مضاعف می‌کردم.
شما امسال با «مصطفی اصفهانیان» برای حضور در مسابقات بین‌المللی قرآن ایران انتخاب شده‌اید، همین چند ماه قبل به همراه هم برای مسابقات ترکیه اعزام شدید، فکر کنم یک تیم هماهنگ شده‌اید، درست می‌گویم؟
بله، آقای اصفهانیان را بسیار دوست دارم، از لحاظ حفظ نیز فوق‌العاده قوی هستند. در ترکیه که با هم بودیم، در کنار ایشان بودن باعث شد که به من بسیار خوش بگذرد.  
جا دارد خاطره‌ای از این حافظ با اخلاق قرآنی در مسابقات ترکیه تعریف کنم، در ترکیه متوجه شدم ایشان با خودشان قرآن نیاورده‌اند از ایشان علت این کار را جویا شدم. وی اعتقاد داشت اگر قرآن را با خود بیاورد داخل چمدان می‌ماند و به آن بی‌احترامی می‌شود، یعنی وی به حدی در حفظ توانمند است که به هیچ وجه نیازی به روخوانی و مرور از روی صفحه ندارد. جالب بود که در آن ایام نیز به جای تمرین بیشتر پیگیر اخبار انتخابات بود. واقعاً باعث تعجب بود که تا این حد تسلط داشته باشد. در مسابقات ترکیه نیز در هر دو مرحله بدون غلط خواند. واقعاً خوشحال هستم که با این حافظ در مسابقات ایران حضور خواهم داشت.
امسال شاهد اعتراضاتی در مورد داوری‌ها بودیم، همچنین نقدهایی نسبت به این رویداد وجود داشت، نظر شما در مورد مسابقات و داوری‌های این دوره چیست و میزبانی آذربایجان غربی را چگونه ارزیابی کردید؟
من ترجیح می‌دهم در این مورد هیچ حرفی نزنم و سوژه جدید به دست خبرنگارها ندهم(با خنده). بنابر این در مورد این سوال نظری ندارم.
برنامه شما بعد از مسابقات چیست؟ چه فعالیت‌هایی را پیش رو خواهید داشت؟
من قصد دارم تلاوت به سبک استاد منشاوی را ادامه دهم. البته اگر به مالزی راه پیدا می‌کردم، قصد داشتم در آنجا مانند ترکیه تلاوت کنم که قطعاً جواب می‌داد. امیدوارم آقای «مختار دهقان» که به عنوان نماینده کشورمان در این مسابقات حضور می‌یابد، نیز از شیوه مرسوم در آنجا استفاده کند و موفق نیز باشد. اگر اینطوری بخوانند صددرصد مقام خواهند آورد.

جایزه خودتان را به شهید حججی تقدیم کردید، این تصمیم لحظه‌ای بود یا از قبل برنامه‌ریزی شده بود؟ جایزه را اهدا کردید یا تندیس را؟
از قبل پیش بینی کرده بودم، البته مادرم هم تذکر داده بودند که این کار را انجام دهم. جایزه را واقعاً نیاز داشتم اینکه می‌گویم جایزه را نیاز دارم، باید تأسف خورد به اینکه یک قاری به جایزه نیاز داشته باشد. به این جایزه نقدی بسیار نیاز دارم.
تنها کاری که می‌توانستم بکنم این بود به نظرم ذکر و یادی از این شهید والا مقام در این مراسم مهم بود. ما الان که در این محل، قرآن تلاوت می‌کنیم و به سبک‌های خاص تلاوت می‌کنیم، مسابقه برگزار می‌شود و فعالیت‌های دیگری صورت می‌گیرد، بهای همه اینها توسط شهدا پرداخته شده است، همه این فعالیت‌ها در امنیتی که داریم معنا پیدا می‌کند. مسلماً اگر در اینجا نیز مانند برخی کشورها به راحتی بمب‌گذاری صورت می‌گرفت، اصلاً مسابقه‌ای برگزار نمی‌شد. بنابر این همه اینها را مدیون شهدا هستیم.
در مسابقات مالزی که حضور داشتید، شهروندانی از قزوین در سالن حضور داشتند و شما را تشویق می کردند، در حسینیه ثارالله(ع) نیز به نظر می رسید همینطور بود.
البته غیر از این موضوع، حدود سه چهار نفر از شاگردان خودم در مسابقات کشوری حضور داشتند. «علی غلامی» امسال حضور داشت و به نیمه نهایی قرائت راه پیدا کرد. «مهدی رجبی» هم در بخش حفظ حضور یافت و نمره خوبی هم گرفت و به نیمه نهایی هم راه پیدا کرد. «محمدرضا رجبی» هم از دوستان نزدیک است که در رشته ترتیل حضور داشت، وی سال قبل فینالیست بود اما امسال موفق به راه یابی به فینال نشد. همچنین «مهدی جوزی» نیز در قزوین دوم شد، متاسفانه سهمیه قزوین باید دو نفر می شد، اما یک نفر باقی ماند و ایشان نتوانستند در مسابقات حضور یابند.
علاوه بر اینها خانواده خودم و همسرم نیز در سالن مسابقات حضور داشتند. در همینجا جا دارد از پدر و مادر و همسرم قدردانی کنم که همراه من بودند و راه را برای من باز گذاشتند تا به لحاظ فنی پیشرفت کنم. من همیشه همه موفقیت‌هایم را مدیون خداوند متعال می‌دانم و همه چیز را لطف و رحمت خدا می‌دانم.
چند سالی هست که بیشترین تشویق‌ها را در سالن مسابقات می گیرید، این موضوع باعث نشده تا مقداری احساس غرور کنید یا باعث شود تا رفتار خاصی مانند اعتراض و ... از شما سر بزند؟
چیزی از من نیست، صدا و حنجره و روحیه و همه چیز متعلق به خالق است «مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِ؛ لَّذِي خَلَقَكَ فَسَوَّاكَ فَعَدَلَكَ ...». جالب است که بدانید آیاتی که در اختتامیه مسابقات تلاوت کردم مجموعه ای از احساسات من در مسابقات بود. آنجا که می فرماید «مَا يَفْتَحِ اللَّهُ لِلنَّاسِ مِنْ رَحْمَةٍ فَلَا مُمْسِكَ لَهَا وَمَا يُمْسِكْ فَلَا مُرْسِلَ لَهُ مِنْ بَعْدِهِ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ»، هیچ کسی نمی تواند جلو رحمتی که خداوند می خواهد به بنده‌اش بدهد، بگیرد و اگر خداوند بخواهد آن رحمت را بگیرد، هیچ‌کس هم نمی‌تواند مانع آن شود. آیه دیگر که باید روی آن تأمل کنم «فَلَا تَغُرَّنَّكُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَلَا يَغُرَّنَّكُمْ بِاللَّهِ الْغَرُور» این زندگی دنیایی اینجا، نباید ما را مغرور کند چون فانی است. تشویقی همه که می‌شود برای من نیست چون من چیزی از خودم ندارم.
اما اگر از لحاظ فنی بررسی کنیم، سبک تلاوت من سبک استاد منشاوی است که اگر خوب قرائت شود مردم پسند و تشویق‌گیر است. این سبک، سبکی قوی است که مردم دوست دارند آن را بشنوند. ان شاالله این کسب رتبه بنده باعث شود سبک‌های اصیل در مسابقات بیشتر شود.
حرف خاصی باقی مانده است؟
از همه دست اندرکاران مسابقات و از اساتید خوبم قدردانی می‌کنم. جا دارد از اساتیدی که برای من زحمات زیادی کشیده‌‌اند، قدردانی کنم، استاد «غلامرضا شاه‌میوه» بسیار برای من زحمت کشیده‌اند که جا دارد، قدردانی ویژه‌ای از ایشان داشته باشم. استاد شاه‌میوه با راهنمایی‌های بسیار زیبا و فنی که داشتند به من بسیار کمک کردند. ایشان با علم بسیار عالی خودشان و با داوری فوق‌العاده فنی خودشان شایسته تقدیر هستند. به نظر من چنین داورانی که از لحاظ علمی در حد استاد شاه میوه هستند و دنبال احقاق حق هستند باید در مسابقات داوری کنند. همچنین باید از محضر استاد ابوالقاسمی که استفاده های فراوانی از ایشان برده‌ام، قدردانی کنم.
همچنین باید از اساتید قزوینی خودم به خصوص استاد نداف، استاد آقاحسینی، استاد وفاپور، استاد حاج فتحعلی و استاد حبیب‌زاده که زحمات زیادی برای من کشیده‌اند، قدردانی کنم.