مهمترین سؤال عرفانی همه هستی

به گزارش ایکنا؛ شما دیده‌اید خدای نکرده گاهی که انسان مریض می‎شود و دکتر می‎گوید باید از شما یک عکسبرداری شود، آن صفحه عکسبرداری را روی یک صفحه نورانی می‎گذارد جایی که زیر آن یک لامپ مهتابی روشن است و آنجا نگاه می‎کند، دقیقا این کاری است که ما باید با زندگی و سیره پیامبر (ص) انجام دهیم، یعنی آن فیلم نقص‎ها و کمبود‌های خود را روی چهره نورانی پیامبر(ص) بگذاریم، آن وقت بدی‎ها، کاستی‎ها، کمبودها، زشتی‎ها و سلامت‎های ما معلوم می‎شود.

 

بالاخره معمولا همه آدم‌ها بخش سلامت ایشان بیشتر از کمبود‌ها است البته هستند آدم‌هایی که بخش نقایص آن‌ها بیشتر باشد. در آن صورت می‌توانیم تطبیق بدهیم وگرنه در تاریکی نمی‌توان دید. بعد هم باید دکتر ببیند، یعنی اگر ما این فیلم را به یک شخص عادی نشان بدهیم و بگوییم بیماری ما چیست هر چقدر هم در نور بگیرد که نمی‌فهمد و می‌گوید الحمد‌الله همه چیز شما خوب و سالم است و شاید دو روز بعد هم ما بمیریم. پس هم باید در صفحه نور دید و هم یک متخصص ببیند، پیامبر هم خودش نور بود و هم طبیب و واقعا اگر کسی بخواهد آن سلامت را پیدا کند هیچ چاره‎ای جز این ندارد.

 

اسم ما انسان است و انسان نیز از کلمه نسیان به معنی فراموشی می‌آید، یکی از اسم‌های قرآن ذکر است و ذکر یعنی یاد‌آوری یک چیزی را ما قبلا می‌دانستیم به ما یادآوری می‌کند. مجنون یک روزی عاشق لیلی بود و بعد از سال‌ها سوز و گداز آمد برود به خانه لیلی، شتر چموشی کرد و او را از آن بالا به پایین انداخت، ضربه مغزی شد و همه چیز را فراموش کرد. حالا با این مجنون چه کاری باید کرد، بزرگترین خدمت به مجنونی که حافظه خود را از دست داده است و ضربه مغزی شده چیست؟ آیا جا‌های مختلف ببریم و رفاه در اختیار او بگذاریم یا نه یک نشانه‌هایی کم کم از لیلی به او بدهیم تا کم کم به یاد او بیاید.

 

قرآن گفته است ما در این عالم ضربه مغزی شده‌ایم: «شما من را که فراموش کنید، ضربه مغزی می‌شوید و همه چیز را فراموش می‌کنید»، یعنی آن چیز‌های اصلی خود را فراموش می‌کنید وگرنه اینکه اسم من چی است، خانه من کجا است، زن من چه کسی است و ... این‌ها را که فراموش نمی‌کنم. یا فراموش نمی‌کنم صبح که می‌خواهم از خانه بیرون بروم جلوی آینه بایستم و به خود نگاه کنم این‌ها را که یاد من است. آن مسئله اصلی یاد من رفته است، برای چه آمده‌ایم یا چکار داریم می‌کنیم. این مهمترین سؤال عرفانی همه هستی است، من چه کسی هستم و این جا کجا است‌‎؛ اگر کسی این سؤال یادش رفت، همه زندگی او هم طلا و نقره باشد فایده ندارد. مثل آن مجنونی است که فراموش کرده است، خدا این پیامبر(ص) و قرآن و ائمه (ع) را فرستاده است که از عهد اول یاد ما بیاورد.

انتهای پیام