سخن قرآن و اهل‌بیت(ع) عامه‌فهم است ولی عوامانه نیست
گروه حوزه‌های علمیه ــ صاحب تفسیر تسنیم گفت: قرآن و اولیاءالهی ممکن نیست هرگز حرف عوامانه داشته باشند ولی به میزان زیاد حکمت‌ها را طوری بیان کرده‌اند که توده مردم وعوام هم بفهمند.
به گزارش ایکنا؛ آیت‌الله العظمی جوادی آملی در جلسه تفسیر امروز 22 فروردین ماه گفت: همه افراد اعم از مسیحی و مسلمان و یهودی وقتی وحی و حجت الهی بر آنان تمام شده ولی باز هم خدا را تکذیب کرده‌اند مثلشان مانند حمار است که در سوره جمعه به آن اشاره شده است.
وی با اشاره به دو نوع «ابا» و نافرمانی افزود: یکی ابای مذموم است که ابای ابلیس از این دست است که از روی علم و اراده و اندیشه از دستور الهی ابا و سرپیچی کرد اما ابای آسمان و زمین از پذیرش بار امانت الهی که از روی ضعف است مذموم نیست.
آیت‌الله جوادی آملی عنوان کرد: قرآن و اولیاءالهی ممکن نیست هرگز حرف عوامانه داشته باشند ولی به میزان زیاد حکمت‌ها را طوری بیان کرده‌اند که توده مردم وعوام هم بفهمند.
این مفسر افزود: خداوند حرف را تنزل داده تا کسی نگوید من نمی‌فهمم ولی حرف از جای بلندی آمده است؛ بنابراین اگر کسی در حوزه و دانشگاه درس بخواند ولی بالا نرود فایده‌ای ندارد زیرا علم باید برای تقویت عقل باشد.
وی با بیان اینکه آسیب یهودیان و مشرکان به جامعه اسلامی بیش از دیگران بود گفت: از این قوم مذمت زیادی در قرآن و نزد پیامبر شده؛ قرآن فرمود شما معتقدید که جزء اولیاء الهی هستید پس چرا همه تلاشتان این است که مال جمع کرده تا بمانید و اگر راست می گوئید طلب مرگ کنید.
آیت‌الله جوادی آملی تصریح کرد: اولین خاصیت ولی این است که مولای خود را زیارت کند ولی این یهودیان دروغ می‌گویند و علاقه ای به خدا و لقای او ندارند.
وی افزود: انسان مهمان عقیده و عملی است که آن را ساخته است و در قیامت نیز به آن خواهد رسید؛ قرآن فرمود که شما یهودیان از مرگ می‌ترسید ولی مرگ سراغ شما خواهد آمد و نتیجه عمل و عقیده خود را می‌بینید.
این مفسر با بیان اینکه انسان از زلزله و آتش‌سوزی و تصادف برای این می‌ترسد که منجر به مرگ می‌شود ولی قرآن، فرموده انسان، مرگ را می‌میراند به مسئله حب وطن اشاره کرد و افزود: حب وطن در اصل لقاء الله و در فرع، زادگاه خود انسان است که تعابیری مانند من قتل دون عرضه و وطنه فهو شیهد که شیخ اشراق به آن اشاره کرده است، برای آن ذکر شده است.
وی با اشاره به عالم غیب و شهادت بودن خدا بیان کرد: علم با غیب جمع نمی‌شود زیرا علم، حضور و شهود است ولی اینکه خدا عالم غیب و شهود است یعنی هرچه پیش دیگران غیب است در نزد خدا مشهود است.
انتهای پیام
