کمپین مرکز سعدی‌شناسی برای سیل‌زدگان شیراز
گروه ادب ــ مرکز سعدی‌شناسی از راه‌اندازی کمپینی برای کمک به سیل‌زدگان شیراز خبر داد.
به گزارش ایکنا،
در فراخوان این مرکز آمده است:
به بخشندگی کوش! کآب روان
به سیلش، مدد می‌رسد ز آسمان
بارانکی خُرد خُرد، بر بستر خشکیده زمان، و نگاه‌هایی که دیری‌ست شکوفه‌بن‌هایی را انتظار می‌کشد تا از قِبَلِ رحمت بی‌حسابش، خوانِ نعمت بی‌دریغش را که دیری است تَفّ سوزان زمین، هُرم شورانگیز طربش را از یاد زدوده، دیگر بار، بر بار خاطر نشاند.
تا حلاوتی سبز، در رخوتناکی جاری زمان، بر قاب نوروز، روزی نو و طراوتی دیگرباره آفریند همگان را.... تا هر سنبلی که می‌روید، هر لاله وحشی که سر از خاک برمی‌دارد، فراش باد صبایی که فرش زمردین می‌گسترد، دایه ابر بهاری که بناتِ نبات در مهد زمین می‌پرورد تا درختان، خلعت نوروزی و قبای سبزِ ورق در برگیرند و اطفالِ شاخ، به قدوم موسم ربیع، کلاه شکوفه بر سر نهند و نخل باسق شوند، تکرار دلنواز شمیمی آشنا از عطری باشد ممد حیات و مفرح ذات که جوانه می‌زند بر فراخنای امید‌های غبارخورده جهان...
بارانکی خُرد خُرد.
ناگاه، اما
سیلی دهشتناک بر ممّرِ انتظار!.
خاطر‌هایی پریشان، نگاه‌هایی ناباور، دودِ دل خلق و تلخکامی مدام!
دل رفت و عنان طاقت از دست
سیل آمـد و ره نمیتوان بست...
کارستانی عظیم از کاروانی کریم با توشه‌ای از مهر، بر صعبناکیِ سیلی ویرانگر، تپانچه می‌زد! که مردمان این سرزمین میراث‌داران نسلی کهن‌اند با باوری غنی؛
چو عضوی به درد آورد روزگار
دگر عضو‌ها را نماند قـرار...
اینک گاهِ آزمون و مَحک فرارسیده است؛ گاهِ عمل به پنداشت‌ها و باورها! با بازوانی پولادین و عزمی سترگ.
درون فروماندگان شاد کن
ز روز فـروماندگی یاد کن!
که عدول از این باور، هشداری بزرگ است از شیخ کبیر ما.
تو کز محنت دیگران بی‌غمی
نشـاید که نامـت نهند آدمی...
بر این قرار و بر این باور.
مرکز سعدی‌شناسی و نهاد‌های همراه، همگام با تمامی دلجویان رخداد ناگوار سیل در شیراز، بر آن است تا با دل سپردن به کلام شاعر بلندآوازه ایران‌زمین، سعدی شیرازی، بخشی از هزینه‌های برگزاری مراسم یادروز سعدی را به فرزندان پاک‌نهاد خطه سعدی اختصاص دهد که هم از آن خاک شریف برآمده‌اند و امروز به دشواری زمان گرفتار آمده‌اند.
بی‌شک موسیقی لبخند آنان، در این زمانه عسرت، دلنوازترین طنینی است که در روز سعدی، هوش گوش ما را خواهد نواخت...
مرا شاید انگشتری بی‌نگین
نشاید دل خلقی اندوهگین!
مرکز سعدی‌شناسی ضمن ادای دین به فرهنگی غنی از سعدی بزرگ، که قرن‌هاست بر خوان آن میهمانیم، از همه سعدی‌پژوهان، سعدی‌دوستان و نوع‌دوستان همدل، مفاخرانه، دعوت می‌کند تا چونان همیشه، ما را با کمک‌های بی‌شائبۀ خویش، در این رستاخیز بزرگ و مانا، یارای خاطر باشند!ای که دستت می‌رسد کاری بکن
پیش از آن کز تو نیاید هیچ‌کار!»
انتهای پیام
به بخشندگی کوش! کآب روان
به سیلش، مدد می‌رسد ز آسمان
بارانکی خُرد خُرد، بر بستر خشکیده زمان، و نگاه‌هایی که دیری‌ست شکوفه‌بن‌هایی را انتظار می‌کشد تا از قِبَلِ رحمت بی‌حسابش، خوانِ نعمت بی‌دریغش را که دیری است تَفّ سوزان زمین، هُرم شورانگیز طربش را از یاد زدوده، دیگر بار، بر بار خاطر نشاند.
تا حلاوتی سبز، در رخوتناکی جاری زمان، بر قاب نوروز، روزی نو و طراوتی دیگرباره آفریند همگان را.... تا هر سنبلی که می‌روید، هر لاله وحشی که سر از خاک برمی‌دارد، فراش باد صبایی که فرش زمردین می‌گسترد، دایه ابر بهاری که بناتِ نبات در مهد زمین می‌پرورد تا درختان، خلعت نوروزی و قبای سبزِ ورق در برگیرند و اطفالِ شاخ، به قدوم موسم ربیع، کلاه شکوفه بر سر نهند و نخل باسق شوند، تکرار دلنواز شمیمی آشنا از عطری باشد ممد حیات و مفرح ذات که جوانه می‌زند بر فراخنای امید‌های غبارخورده جهان...
بارانکی خُرد خُرد.
ناگاه، اما
سیلی دهشتناک بر ممّرِ انتظار!.
خاطر‌هایی پریشان، نگاه‌هایی ناباور، دودِ دل خلق و تلخکامی مدام!
دل رفت و عنان طاقت از دست
سیل آمـد و ره نمیتوان بست...
کارستانی عظیم از کاروانی کریم با توشه‌ای از مهر، بر صعبناکیِ سیلی ویرانگر، تپانچه می‌زد! که مردمان این سرزمین میراث‌داران نسلی کهن‌اند با باوری غنی؛
چو عضوی به درد آورد روزگار
دگر عضو‌ها را نماند قـرار...
اینک گاهِ آزمون و مَحک فرارسیده است؛ گاهِ عمل به پنداشت‌ها و باورها! با بازوانی پولادین و عزمی سترگ.
درون فروماندگان شاد کن
ز روز فـروماندگی یاد کن!
که عدول از این باور، هشداری بزرگ است از شیخ کبیر ما.
تو کز محنت دیگران بی‌غمی
نشـاید که نامـت نهند آدمی...
بر این قرار و بر این باور.
مرکز سعدی‌شناسی و نهاد‌های همراه، همگام با تمامی دلجویان رخداد ناگوار سیل در شیراز، بر آن است تا با دل سپردن به کلام شاعر بلندآوازه ایران‌زمین، سعدی شیرازی، بخشی از هزینه‌های برگزاری مراسم یادروز سعدی را به فرزندان پاک‌نهاد خطه سعدی اختصاص دهد که هم از آن خاک شریف برآمده‌اند و امروز به دشواری زمان گرفتار آمده‌اند.
بی‌شک موسیقی لبخند آنان، در این زمانه عسرت، دلنوازترین طنینی است که در روز سعدی، هوش گوش ما را خواهد نواخت...
مرا شاید انگشتری بی‌نگین
نشاید دل خلقی اندوهگین!
مرکز سعدی‌شناسی ضمن ادای دین به فرهنگی غنی از سعدی بزرگ، که قرن‌هاست بر خوان آن میهمانیم، از همه سعدی‌پژوهان، سعدی‌دوستان و نوع‌دوستان همدل، مفاخرانه، دعوت می‌کند تا چونان همیشه، ما را با کمک‌های بی‌شائبۀ خویش، در این رستاخیز بزرگ و مانا، یارای خاطر باشند!ای که دستت می‌رسد کاری بکن
پیش از آن کز تو نیاید هیچ‌کار!»
انتهای پیام
