خدایا گناهانم بریزد همچون برگ درخت

به گزارش ایکنا؛ عادت، بدترین جنبه گناه است، به طوری‌که گناه را، هر روز بیشتر از روز دیگر، برای انسان امری عادی و حتی لازم و طبیعی جلوه می‌دهد. اگر می‌خواهیم در مسیر پاک سرشتی قرار بگیریم، اول باید گناه و ثواب را از هم تشخیص دهیم و سپس به گناهان خود اعتراف کنیم و ادامه مسیر پاکی را در پیش گیریم.

امروز در بیست و سومین روز از ماه مبارک رمضان از خداوند پاکیزه شدن از گناهانمان را طلب می‌کنیم، اما تحقق این دعا و آرزو ملزوماتی دارد که باید درباره آنها آگاهی و عمل داشته باشیم.

در دعای روز بیست‌و‌سوم ماه رمضان آمده است:

«اللَّهُمَّ اغْسِلْنِی فِیهِ مِنَ الذُّنُوبِ وَ طَهِّرْنِی فِیهِ مِنَ الْعُیُوبِ وَ امْتَحِنْ قَلْبِی فِیهِ بِتَقْوَی الْقُلُوبِ یَا مُقِیلَ عَثَرَاتِ الْمُذْنِبِین؛ خدایا در این روز مرا از گناهان پاکیزه گردان و از هر عیب و نقص پاک ساز و دلم را با رتبه دل‌های اهل تقوی آزمایش کن ای پذیرنده عذر لغزش‌های گناهکاران».

پیام اول: شست‌وشوی گناهان

زشتی‌ها و گناهانی که از انسان صادر می‌شود، در دل و جان آدمی ایجاد تاریکی و ظلمت می‌‌کند، زیرا وجود انسان مانند حریری لطیف و سفید می‌ماند، که اگر در معرض گرد و خاک و کثافات قرار گیرد تیره می‌شود و اگر با اولین نکته سیاهی که بر آن پارچه نشست، شست‌وشو داده نشود، تیرگی در پارچه نفوذ پیدا می‌کند و کم‌کم بر این سیاهی افزوده می‌‌شود، تا زمانی که دیگر جای سفیدی در آن حریر لطیف یافت نمی‌شود. گناهان و تیرگی‌هایی که بر وجود آدمی اثر می‌گذارد، برحسب صفات و خصوصیات انسان متغیر است، باید آنها را بشناسد و درصدد زدودن آنها و شست‌و‌شوی دل از آن کثافات و گناهان برآید.  کسی که طلب می‌کند «اَللَّهُمَّ اغْسِلْنِی فِیهِ مِنَ الذُّنُوبِ» باید به گناهان خود در پیشگاه خداوند متعال اعتراف کرده و با ندبه و دعا به پیشگاه ذات باری‌تعالی محبت او را به خود جلب کند، تا موجبات پذیرش توبه‌اش فراهم آید.

برخی از راه‌های شست‌وشوی گناهان

 1. اقرار بر گناه نزد خداوند: امام صادق(ع) فرمودند: همانا به خدا قسم بنده از گناه، با اصرار بر گناه خارج نمی‌شود و بنده از گناه خارج نمی‌شود مگر با اقرار بر گناه.

2.توبه و استغفار حقیقی: امام علی(ع) به مردی که در حضور آن حضرت استغفار کرد چنین فرمود: مادرت برایت بگرید، آیا میدانی استغفار چیست؟ استغفار درجه شریفان بلندمرتبه است و اسمی است که بر شش معنی اطلاق می‌شود: اول: پشیمانی از گذشته. دوم: تصمیم بر عدم تکرار گناه برای همیشه. سوم: پرداخت حقوق مردم تا به هنگام ملاقات با خدا حقی بر تو نباشد. چهارم: به جا آوردن فرائضی که درست به جا نیاورده‌ای. پنجم: ذوب کردن گوشتی که از حرام بر بدنت روییده به وسیله حزن و اندوه تا پوست به استخوانت بچسبد. ششم: چشاندن رنج و زحمت عبادت به جسم همانگونه که لذت معصیت را چشیده است، پس از آنکه همه این مراحل را طی کردی، آنگاه بگو استغفرالله.

3.اقامه نمازهای واجب: پیامبر(ص) می‌فرمایند: نماز پنج‌گانه به نهر آبى تشبیه شده است که روزانه پنج بار انسان خود را در آن نهر شست‌‌وشو می‌دهد. 

4.نماز شب: امام صادق(ع) فرمودند: نماز مؤمن در شب گناهانی که در روز انجام داده است را از بین می‌برد. 

5.شب زنده‌داری: امام باقر(ع) فرمودند: به درستی که مؤمن وقتی شب را بیدار باشد و صبح کند در حالی که آن روز را روزه بدارد، برای او گناهی نوشته نمی‌شود و قدمی را بر نمی‌دارد مگر اینکه برای او حسنه‌ای نوشته می‌شود. (کلمه خیری نمی‌گوید مگر اینکه برای او حسنه‌ای نوشته می‌شود) و اگر در آن روز بمیرد، روح او به علیین بالا برده می‌شود و اگر بماند تا اینکه افطار کند خداوند او را از توابین می‌نویسد.

6.قرائت قرآن: امام باقر(ع) می‌فرماید: کسی که سوره قدر را 10 مرتبه بخواند، برای او هزار گناه از گناهانش بخشیده می‌شود.

7.ذکر: امام صادق(ع) فرمودند: که صد مرتبه استغفار کند مثل اینکه شب را بیدار بوده و همه گناهانش می‌ریزد مثل، ریختن برگ درخت و صبح می‌کند در حالی گناهی بر او نیست.

8.حج وعمره رسول خدا(ص) فرمود: حج (واجب) ثوابش بهشت است و عمره کفاره برای هر گناه است.

9.زیارت امام حسین(ع): امام رضا(ع) فرمودند: ای پسر شبیب! اگر دوست داری وقتی خداوند را ملاقات می‌کنی گناهی بر تو نباشد، پس حسین(ع) را زیارت کن.

10.بیماری و درد مؤمن: امام رضا(ع) فرمود: بیمارى برای مومن پاکیزگى و رحمت و براى کافر عذاب و لعنت می‌آورد و بیمارى براى مؤمن چندان ادامه پیدا می‌کند تا گناهانش همه بریزد. 

11.مصافحه: امام باقر(ع) فرمودند: به درستی‌که وقتی مؤمن با مؤمن دیگر مصافحه کند، بدون گناه جدا می‌شوند.

12.صلوات فرستادن بر محمد و آل محمد(ص): امام رضا(ع) فرمودند: کسی که نمی‌تواند کاری کند که گناهانش پاک شود پس باید زیاد بر محمد و آل او صلوات بفرستد زیرا زیاد فرستادن صلوات گناهان را از بین می‌برد. 

13.حسن خلق: امام صادق(ع) فرمودند: خوش اخلاقی مانند حرارت خورشید، گناهان را از بین می‌برد.

14.سجده‌ فراوان: شخصی نزد پیامبر اسلام(ص) آمد و عرض کرد گناهانم زیاد شده است حضرت فرمودند: زیاد سجده کن، زیرا سجده فراوان، مانند باد که برگ‌ها را روی زمین می‌ریزد گناهان را از بین می‌برد. 

15.انفاق: امام علی(ع) می‌فرماید: کفاره‌ گناهان بزرگ و عظیم، فریادرسی از بیچارگان است. 

پیام دوم: پاکی از عیب‌ها

عیوب باطنی که گاهی در اعمال و رفتار ما تجلی و نمود پیدا می‌کنند، صفات زشت اخلاقی هستند که در آدمی ریشه دوانیده و باید وجود را، از آنها پاک کرد، تا قلب و دل و اعضا و جوارح، با هم و یک صدا در خدمت خدای متعال قرار گیرند. بعضی از این عیوب باطنی عبارتند از: کینه‌توزی، حسدورزی، ریا، عجب، تکبر، حب مال و مقام، غرور و آنچه از این صفات زشت باطنی سرچشمه می‌گیرد و در اعضا و جوارح نمود پیدا می‌کند. می‌توان شکم‌پرستی، شهوت جنسی، مجادله، خصومت ورزی، فحش و ناسزاگویی، شعر و غنا، مسخره و استهزا، افشای سر، دروغگویی، نکوهش، غیبت، سخن‌چینی، خشم و غضب، ظلم و تعدی به حقوق دیگران را نام برد.

پیام سوم: امتحان و آزمایش با تقوای قلب

هر کدام از اعضا و جوارح ما برای خود شأن و منزلت و حقوقی دارند که رعایت تقوا در مورد آنان لازم و ضروری است. در این فقره از دعا از خداوند می‌خواهیم که ما را به تقوای قلب امتحان کند، زیرا صیانت باطن و ظاهر از این تقوای قلب ناشی می‌شود. قرآن کریم تقوا را به دل‌ها منسوب می‌داند؛ آنجا که می‌فرماید: «ذَلِکَ وَمَن یُعَظِّمْ شَعَائِرَاللَّهِ فَإِنَّهَا مِن تَقْوَى الْقُلُوبِ؛ و هرکس شعائر دین خدا را بزرگ و محترم بدارد، این از ویژگی‌های دل‌های باتقواست».

علامه طباطبایی در تفسیر شریف المیزان ذیل این آیه می‌نویسد: «اضافه شدن تقوا به قلوب اشاره است به اینکه حقیقت تقوا و دوری از غضب خدای تعالی و تورع از محارم او، امری است معنوی که قائم است به دل‌ها و منظور از قلب، دل و نفوس است». اگر می‌خواهیم باتقوا باشیم، باید ابتدا دل‌ را اهل تقوا کنیم تا به دنبال آن جسم نیز اهل پرهیزکاری شود.

هدف از امتحان الهی

1. تصفیه قلوب 2. تصفیه نفوس 3. شناخت مجاهدین 4. شناخت نیکوکار.

پیام چهارم: خداوند توبه‌پذیر است

معاصی بزرگ و کوچک، گاهی از روی خطا و سهو نیز زشتی‌ها و گناهانی از ما سر می‌زند که در واقع به دلیل تسلط شیطان و نفس اماره بر وجود ماست، لذا از خداوند می‌خواهیم که عذرخواهی و پوزش ما را بپذیرد و به فضل و کرمش از خطاهای ما بگذرد و خداوند توبه‌پذیر است. خداوند در سوره توبه می‌فرماید: «أَلَمْ یعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ هُوَ یقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِه؛ آیا نمى‌دانند که فقط خداوند توبه را از بندگانش مى‌پذیرد؟»

انتهای پیام