مهدی زمینپرداز، بازیگر سینما، در گفتوگو با خبرنگار ایکنا با بیان اینکه حضور در برخی آثار باعث حاشیهنشینی بازیگران میشود، اظهار کرد: متأسفانه گاهی ایفای نقش در برخی آثار برای بازیگر حاشیه ایجاد میکند. این قبیل فیلمها عموماً محتوای سیاسی و انقلابی دارند، برای مثال وقتی فیلمنامه «دیدن این فیلم جرم است» به من پیشنهاد شد از پذیرفتن آن ترسیدم، زیرا احتمال میدادم برایم حاشیهساز شود، اما مشورت با عوامل فیلم سبب شد که به سازندگان فیلم اعتماد کنم و در این اثر نقش یک بسیجی را باز کردم که گروگانگیری میکند.
وی ادامه داد: ساخت آثاری نظیر دیدن این فیلم جرم است، سختتر از دیگر گونههای سینمایی است، درحالیکه ممکن است برخی تصور کنند این تولیدات با امکانات بیپایان تولید میشوند. برای مثال، مخالفتهایی که از طرف سازمان بسیج و برخی از نهادهای انقلابی و امنیتی پیش آمد جلوی اکران نوروزی این اثر را گرفت. جالب است بدانید، حسامالدین آشنا، مشاور فرهنگی رئیسجمهور، در اکران نشدن این اثر در نوروز نقش ویژهای داشت. البته جای تعجب است که چرا با این تولیدات این گونه برخورد میشود، زیرا این آثار واقعیتهای اجتماعی را بازگو میکنند و نمیدانم چرا باید از بیان حقایق ترسید؟
اتفاق خطرناک برای هنرمندان
بازیگر فیلم «ماجرای نیمرو» با تأکید بر اینکه بازی در ژانر اجتماعی را دوست دارد، گفت: حضور در فیلمهای اجتماعی را بر دیگر آثار سینمایی ترجیح میدهم، اما سعی میکنم تنوع ژانر را در نقشهایم لحاظ کنم، زیرا اگر بازیگر خود را به یک ژانر محدود کند به عنوان هنرپیشهای شناخته میشود که توانایی بازی در دیگر ژانرها را ندارد و این تصور برای آینده کاری یک هنرمند خطرناک است.
وی درباره سینمای اجتماعی گفت: این شکل از فیلمسازی حواشی خاص خود را دارد، زیرا ممکن است بیان برخی مسائل سیاهنمایی تلقی شود. البته برای تأثیرگذاری بیشتر، برخی مواقع نیاز است بزرگنمایی شود، اما این مسئله نباید نوعی تصویریسازی اشتباه در ذهن مخاطبان به وجود آورد. برای مثال در برخی آثار اجتماعی ممکن است خانواده خشن ترسیم شوند اما این مسئله نباید به گونهای برای تماشاگر القا شود که گویی همه خانوادهها این چنین هستند و باید تنها آسیب آن خانواده مطرح شود تا زمینههای سیاهنمایی از بین رود.
زمینپرداز در ادامه اظهار کرد: خوشبختانه امروز بیش از اینکه ظاهر در امر بازیگری ملاک باشد کیفیت بازی ملاک انتخابهاست، البته در آثار معدودی هنوز بر این فاکتور تکیه میشود، اما اکثریت انتخابها چنین نیست. این نگرش سینمای ایران را به سمت پیشرفت هدایت میکند و خوشبختانه هماکنون در تلویزیون هم در حال وقوع است، حتی همانند گذشته برخی بازیگران خوب از طریق تلویزیون به سینما راه پیدا میکنند.
بازیگر فیلم «لاتاری» درباره نحوه انتخابهایش گفت: اینکه بازیگر در آثارش با چه انتخابهایی رشد میکند، منوط به مشورتهایی است که از کارشناسان میگیرد. برای مثال امسال سه اثر به من پیشنهاد شد که دو مورد آن را رد کردم و تنها ایفای نقش در اثر بهروز افخمی را پذیرفتم. فیلم اولی از جنس طنزهایی بود که من آن را نمیپسندیدم و فیلم دیگر هم شبیه آثار محمدحسین مهدویان بود. این اثر موردعلاقه من بود، اما ترجیح دادم از پذیرش یک اثر تکراری بپرهیزم و شکل دیگری از بازیام را ارائه دهم.
وی متذکر شد: برخی مواقع انتخاب نقشها چندان به بازیگر مربوط نمیشود، چون برخی اوقات بازیگر پیشنهاد بازی ندارد و مجبور است در اثری که دوست ندارد ایفای نقش کند، زیرا بازیگری شیوه گذران زندگی اوست و هم ناچار است برای اینکه فراموش نشود در مقابل دوربین ظاهر شود. این نکته معمولاً در ارزیابی کیفی بازیگران نادیده انگاشته میشود، موفقیت بازیگران جوانان میتواند منوط به دو عامل باشد، اول اینکه صبور باشند و دوم اینکه سماجت به خرج دهند و همین عوامل سبب میشود هر بازیگری بتواند به نقطه مطلوب خود دست یابد.
وجود قهرمان در سینما ضروری است
زمینپرداز درباره برخی حاشیههای پیشآمده درباره بازیگران اظهارنظر کرد: سرک کشیدن به زندگی شخصی هنرمندان در همه جای دنیا امری رایج میان مردم و رسانههاست. به همین جهت بازیگر در برخی مواقع ناچار میشود نقاب به چهره بزند، اما نکته اساسی اینجاست که این نقاب نباید خلاف آن چیزی باشد که حقیقت شخصیت اوست، زیرا بازیگر ممکن است منادی رفتاری خاص باشد، اما خود به آن عمل نکند. البته توقع از هنرمندان باید در حد طبیعی باشد، چون وقتی من نقش شهید باقری را بازی میکنم نباید انتظار داشته باشید که بتوانم همانند او رفتار کنم، چراکه شهیدان به درک والایی رسیدهاند که ممکن است برای بسیاری محقق نشده باشد.
وی در پایان وجود قهرمان را سینما ضروری دانست و گفت: اینکه چرا دیگر مخاطبان برای تماشای فیلم صف نمیکشند دلایل بسیاری دارد که یکی از آنها وجود قهرمان در آثار است که در فیلمهای ایرانی مدتهاست کمرنگ شده است، برخلاف آثار دهه ۶۰ که قهرمان نقش و جایگاه ویژهای در فیلمها داشت و مردم سینما را با قهرمانهایش دوست داشتند، زیرا با آنها زندگی میکنند و وقتی دائماً مخاطب سینما را خنثی ببیند از آن فاصله میگیرد.
انتهای پیام