دعای ابراهیم برای محبت اهل بیت(ع)/ تمایل قلوب شرط امت‌سازی معصوم است
گروه اندیشه ــ آیت‌الله میرباقری با اشاره به دعای حضرت ابراهیم(ع) در تمایل قلوب مردم به اسماعیل(ع)، اظهار کرد: تمایل قلوب به کعبه امت درست نمی‌کند و باید طوری باشد که این کعبه در اختیار امام(ع) قرار بگیرد.
به گزارش ایکنا؛ مراسم سوگواری شهادت امام حسن مجتبی(ع) صبح امروز، 14 مهر، با سخنرانی آیت‌الله سیدمهدی میرباقری در حسینیه آیت‌الله حق‌شناس برگزار شد.
وی بیان کرد: همان طور که در روایات آمده که امام(ع) مانند برادر همزاد انسان است، اما از یک منظر نیز یگانه دوران است و احدی به او نزدیک نمی‌شود. زیارت جامعه کبیره، بخشی از اوصاف امام معصوم(ع) است. امام(ع) وقتی وارد صحنه می‌شود و امامت را بر عهده می‌گیرد هدفش این است که امت را بسازد و از متن درگیری جبهه باطل با حق این امت را به سلامت عبور بدهد. فلذا این امام، صاحب علم الهی است و امامی است که تمام علوم قرآن نزد او است.
هر امام یک نامه سر به مهر دارد
وی در ادامه افزود: همه حقایق در قرآن است و البته که در محضر امام(ع) قرار دارد که علم کتاب را دارد. پس امام وقتی وارد میدان می‌شود، با این آگاهی و علم و بصیرت می‌آید و آن طرح بزرگ الهی را برای اداره عالم می‌داند و می‌بیند که خداوند چه برنامه‌ای دارد و امام کدام بخش را باید جلو ببرد. لذا در روایت دارد، هر امام یک نامه سر به مهر دارد.
میرباقری تصریح کرد: خداوند، حضرت ابراهیم(ع) را به کلماتی امتحان کرد که ایشان از عهده آن امتحان برآمد و ایشان امام شد. همچنین باید به این نکته نیز توجه داشت که امامت حضرت ابراهیم(ع)، ذیل امامت چهارده معصوم است. در روایت دارد که کلماتی که خداوند ایشان را با آنها مورد امتحان قرار داد، کلماتی هستند که آدم(ع) از خداوند تلقی کرد تا توبه‌اش پذیرفته شود. پیدا است که خداوند القا کرده و آدم(ع) نیز تلقی کرده که این کلمات نیز مقامات پنج تن بوده است. از حضرت سوال شد که تمام شدن این کلمات که در آیه قرآن بیان شده چیست؟ فرمودند: میثاق ابراهیم(ع) تا امام زمان(عج) بود. نسبت به تمام ائمه(ع) میثاق گرفتند و حضرت وقتی از عهده این امتحانات برآمد، امام شد.
وی در ادامه بیان کرد: قرآن داستان امت‌سازی این امام را توضیح می‌دهد. این داستان را بیان کردم تا بگویم امام این است و وقتی وارد می‌شود این گونه کار می‌کند. خداوند در سنین کهولت، اسماعیل(ع) را به ابراهیم(ع) داد و به ایشان مأموریت داد تا در زمان طفولیت اسماعیل(ع)، او و مادرش را به سرزمین بی‌آب و علفی ببرد که هیچ چیزی هم در آنجا نمی‌رود. ایشان وقتی می‌خواهد مأموریت را توضیح دهد این طور می‌گوید که بخشی از ذریه خود را در این سرزمین ساکن می‌کنم. لذا نفرمود فرزندم بلکه فرمود بخشی از ذریه‌ام، چراکه ظهور نبی اکرم(ص) و اهل بیت(ع) را می‌بیند و متوجه است که این هجرت، منتهی می‌شود، به این که از نسل اسماعیل، نبی اکرم(ص) مبعوث می‌شود.
میرباقری تصریح کرد: بنابراین، این طور نبود که فرزندی را ببرد بلکه فرمود، یک بخش از ذریه‌ام را آنجا ساکن می‌کنم تا اینکه اقامه یاد خداوند در عالم به واسطه آنها انجام شود و در عالم نماز به‌پا شود؛ یعنی خیمه‌ای به‌پا شود که عمودش توجه به خدا است و این نسل بنا است، این کار بکنند و بعد دعا می‌کند که خدایا در این بیابانی که هیچ کسی نیست و هیچ چیزی نمی‌روید، قلوبی را به اینها متمایل کن و به اینها نان بده و ثمرات کار دیگران را در سفره اینها قرار بده. البته ظاهر آیه این است و همین طور هم شد و ابراهیم فرزندش را کنار کعبه گذاشت.
دعای ابراهیم برای محبت اهل بیت(ع)
وی در ادامه افزود: در ادامه این مأموریت، فرزندش اسماعیل(ع) تشنه شد و بعد همسر ابراهیم(ع) که به دنبال آب می‌گشت جبرئیل را دید که این فرشته الهی نیز او را بشارت داد که مشکل حل شده و زمانی که برگشت دید از زیر پاهای اسماعیل(ع) زمزم جوشیده است. در ادامه برخی از قبایل اطراف به آنجا آمدند و آب می‌گرفتند و در عوض به آنها نان می‌دادند. اما در باطن آیه این طور است که فرمود، این دعا برای ما ائمه(ع) بود که ما را در نسل خود می‌دید و ائمه(ع) هستند که بنا است اقامه نماز کنند و این اقامه نماز وقتی صورت می‌گیرد که قلوب امت به سمت اهل بیت(ع) متمایل باشد.
میرباقری تصریح کرد: تا زمانی که قلوب امت بر محور امام نچرخد، اهل نماز نمی‌شوند. ابراهیم(ع) نیز نگفت قلوب مردم را متمایل به کعبه کن، البته که ساختن یک امت کعبه هم می‌خواهد، ولی تمایل قلوب به کعبه، امت درست نمی‌کند بلکه باید قلوب، متمایل به امام شوند. نماد امتی که قرار است امام بسازد کعبه است اما تمایل قلوب به کعبه امت درست نمی‌کند و باید طوری باشد که این کعبه در اختیار امام(ع) قرار بگیرد که اگر دست امام(ع) نباشد امتی نیز تشکیل نمی‌شود.
انتهای پیام
