مدعیان مرجعیت و آقازاده‌ها از ساده‌زیستی و ایمان حاج آقا مصطفی درس بگیرند

به گزارش ایکنا؛ حجت‌الاسلام والمسلمین محمدحسن رحیمیان، تولیت مسجد مقدس جمکران، شامگاه چهارشنبه، اول آبان ماه، در همایش «مجتهد شهید» در مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) که با حضور آیت‌الله مصباح یزدی برگزار شد، گفت: یکی از عرصه‌هایی که می‌توانیم دیگران را خوب بشناسیم، سفر است؛ مخصوصاً سفری که بخش پنهان ندارد، مانند پیاده‌روی کربلا که چندین بار در رکاب ایشان توفیق داشتم و هیچ گاه گریه‌ها و اشک‌های ایشان را در هنگام خواندن دعای توسل و زیارت امام حسین(ع) فراموش نمی‌کنم.

وی افزود: ایشان همانند امام خمینی(ره) هر وقت نام امام حسین(ع) به گوشش می‌رسید به شدت اشک می‌ریخت. البته ذکر مصیبت و ذکر توسل به ائمه(ع) یک طرف و گریه‌های در حال دعا و زیارت عاشورا و توسل هم جای خود را داشت. آقا مصطفی علاوه بر زیارات مخصوصه با مشقت و سختی به علت وضعیت جسمی، راه پیاده‌روی را طی می‌کرد، ولی هیچ گاه در این مسیر استنکاف نکرد. 

رحیمیان با بیان اینکه ویژگی دیگر ایشان ساده‌زیستی بود، تصریح کرد: حاج آقا مصطفی در نجف همانند طلاب دیگر مستأجر بود و زندگی‌اش با همان شهریه طلبگی اداره می‌شد؛ ایشان خودش آقا و آقازاده و همسرش هم آقازاده بودند؛ یعنی نوه شیخ عبدالکریم حائری بود، ولی زندگی متفاوتی نسبت به دیگر طلبه‌ها نداشت. با اینکه شاید می‌توانست توجیهی برای این کار هم داشته باشد.

ساده‌زیستی؛ الگوی روحانیت

تولیت مسجد مقدس جمکران اظهار کرد: ایشان و مرحوم حاج احمدآقا با وجود اینکه امکان دسترسی به امکانات خاص داشتند ولی هرگز دنبال مالک شدن یک خانه محقر و آپارتمان هم نبودند و تا آخر زندگی هم این روند را داشتند و ساده زندگی کردند. آقا مصطفی نه به عنوان فرزند بلکه مانند سرباز، همراه امام بود و ایفای نقش می‌کرد؛ ایشان مجتهد مسلم از دوران جوانی بود، ولی در ارتباط با ولی فقیه خود یعنی امام(ره) پیرو محض بود و جز پیگیری راه امام(ره) راه دیگری را نپیمود.

رحیمیان با بیان اینکه آقا مصطفی در دوره‌های مختلف زندگی امام(ره) در دستگیری و تبعید و در شرایطی که قرار بود امام(ره) را اعدام کنند، همواره همراه امام(ره) بود، تصریح کرد: ایشان تا لحظه شهادت دستیار تمام عیار برای امام(ره) بود. همچنین ویژگی دیگر ایشان شجاعتش بود که نتیجه ایمان است و بخشی از آن هم ارثی بود؛ ایشان برای بنده نقل کرد که وقتی امام(ره) را دستگیر کردند تا به تهران ببرند؛ یکجا از مسیر اصلی به جاده خاکی منحرف شدند، امام(ره) در این زمینه فرمودند که یقین پیدا کردم که قصد کشتن مرا دارند، ولی وقتی به نفسم رجوع کردم احساس کردم هرگز نترسیده‌ام.

وی افزود: آقا مصطفی نقل می‌کرد که در حین سفر به ترکیه که همراه امام(ره) بودم، محافظان می‌ترسیدند و مضطرب بودند، ولی من فرصت را غنیمت شمردم و خوابیدم در حالی که این راهی بود که بازگشت آن معلوم نبود. ایشان روحیه وارسته‌ای از دنیا، شهرت و مادیات داشت و از هرچه گرایش به نفسانیت بود مبرا بود.

رحیمیان با بیان اینکه می‌توانیم او را به عنوان نمونه و الگو بشناسیم، اظهار کرد: کسانی که مدعی مرجعیت هستند و احیاناً برای مرجعیت، شهرت و دنیای خود دست به هر کاری می‌زنند، بدانند امام(ره) و فرزندش اسوه و الگو برای آنان و همه حوزه هستند و این گونه نبود که مانند برخی آقازاده‌های امروزی رفتار کنند. حقیقتاً باید فرزند واقعی امام(ره) باشیم که نمونه امروزی آن مقام معظم رهبری و سیدحسن نصرالله و امثال ایشان هستند.