به گزارش ایکنا؛ مراسم سوگواری دهه آخر ماه صفر با سخنرانی ناصر مهدوی، شب گذشته، سوم آبانماه، در هیئت انصارالعباس برگزار شد. وی در این مراسم به توضیح درباره «روح قرآن و دیانت» پرداخت و اظهار کرد: شب گذشته اشاره کردم در حقیقت اگر ما سراسر قرآن را بگردیم، گویی دارد چند قانون کلی را برای ما بازگو میکند. ما به وسیله این قوانین کلی باید شأن خودمان را حفظ کنیم، یعنی آن قوانین حد و مرز ما باشد. انسانهایی که به این شیوه زندگی کنند آسودگی خیال دارند، آرامش روان دارند. البته برای رسیدن به این مدل زندگی انسان باید تاوان بدهد و هزینه پرداخت کند.
وی افزود: تمام تلاش قرآن این است که این «من» و این هویت، «خود» ارجمند و زیبایی شود. هرچه از زیبایی این خود کاسته شود، بر رنج ما افزوده میشود. مهمترین غصههای ما زمانی به سراغ ما میآیند که ما به خودمان آسیب بزنیم و شأن خودمان را به نوعی از دست بدهیم. اشاره کردم که چه چیزی شأن انسان را از نظر قرآن بالا میبرد. وقتی شما از نیروی فکرتان استفاده میکنید و درست تصمیم میگیرید شأنتان بالا میرود.
مهدوی تصریح کرد: وقتی شما هوسهای درونی که پیاپی میآیند و شما را تحریک میکنند، کنار میگذارید و به صفت تقوا و خویشتنداری ملبس میشوید، در اینجا شأنتان بالا میرود. پس بنابراین قدم اول دوراندیشی است، قدم دوم نگه داشتن حرمت خویشتن و خویشتنداری است. قدم سوم هم مهربانی و شفقت بر انسانهاست. وقتی عقل، خویشتنداری و مهربانی در وجود انسان پدید بیاید، سایر فضیلتهای اخلاقی در پی آن خواهد آمد.
این پژوهشگر عرفان ادامه داد: نخستین راههایی که ما را به این سه اصل میرساند، عبادت است. عبادت برای عبادت نیست، بلکه در خدمت شأن آدمی است. عبادت نوعی مواظبت است. خداوند عبادت را قرار داده است تا چهارچوب شأن ما حفظ شود. عبادت این نیست که شما نماز بخوانید برای اینکه نماز خوانده باشید، در قرآن کار عبادت خدمتگزاری است.
وی افزود: عبادت نوعی پاسبانی و محافظت کردن از شأن و مرتبه انسان است. وقتی ما پیش خداوند میرویم شوقمان به محبت بیشتر میشود. وقتی ما بدانیم خدا با ماست عجله و شتاب در تصمیمگیری نخواهیم داشت. عبادت وسیلهای است برای ارتقای نفس آدمی. یکی از انواع عبادت این است که انسان به یاد مرگ بیفتد و به این معنا توجه کند که عمر انسان محدود است و ما فقط یکبار قرار است زندگی کنیم. یکی دیگر از انواع عبادت، ریاضت و تمرینهای معنوی است.
ناصر مهدوی تأکید کرد: پس نتیجه این شد که قرآن میخواهد ما را به انسانهای فاخر تبدیل کند. چرا میخواهد ما را به انسانهای فاخر تبدیل کند؟ به این دلیل که انسانهای فاخر کمتر آسیب میبینند، کمتر در چاه میافتند. گاهی ممکن است برای یک لذت کوتاه تمام اعتبارمان به خطر بیفتد. گاهی ممکن است برای کسب پول اضافی آبرویمان برود. گاهی ممکن است به خاطر یک خشم بیجا چندین خانواده را بدبخت کنیم. جایی که شأن و حرمت ما شکسته شود غممان هم زیاد میشود.
انتهای پیام