لذت زندگی در دنیا به ذکر است

به گزارش ایکنا؛ مراسم سوگواری ایام پایانی ماه صفر، امروز، 4 آبان‌ماه با سخنرانی حجت‌‌الاسلام علیرضا پناهیان، در حسینیه آیت‌‌الله حق‌‌شناس برگزار شد.

وی بیان کرد: ما هرچه در دلمان تقاضا می‌‌بینیم، حتی هوی و هوس و ... را، خدا در همین دنیا پاسخ گفته است و آن را برای انسان محدود نکرده است. اگر کسی در دلش حب مقام دارد که در مباحث اخلاقی، آن را مذموم می‌‌دانند، خدا در همین دنیا پاسخ می‌‌دهد و البته که یک مقدار پاسخ‌‌های خدا پیچیدگی دارد. اگر کسی دوست دارد در دنیا به خوش‌‌گذرانی مشغول باشد، خدا اسبابش را فراهم کرده است و اینطور نیست که در انسان تقاضاهایی گذاشته باشد و بعد به او پاسخ منفی بدهد.

پناهیان تصریح کرد: بنابراین خداوند به انسان، نه نمی‌‌گوید، بلکه فقط انسان را به فکر وادار می‌‌کند که او چطور به این خواسته‌‌اش برسد و کدام مصداق برای این خواسته بی‌آسیب‌‌تر است. دعوای دین با انسان سر این است و اصلاً اینکه چیزی را نخواهد، معنا ندارد. خدا خواسته‌‌هایی را در دل انسان قرار داده و نمی‌‌تواند به انسان بگوید که نخواه. اینکه برخی می‌‌گویند خلاصه رساله‌‌های عملیه این است که هرچه دوست داری انجام دهی، حرام است نیز برداشت صحیحی نیست و خداوند بهترین پاسخ‌‌ها را برای انسان قرار داده است. اما باید دید راه رسیدن به پاسخ و مصداق آن چیست. برای خوش‌‌گذرانی نیز خداوند ذکر را قرار داده است.

وی در ادامه افزود: اگر انسان در دنیا نیز خدا را قبول نداشه باشد، باز هم مهم‌‌ترین عامل خوش‌‌گذرانی ذکر است. در روانشناسی ثابت شده که انسان‌‌ها از خیال یک لذت و از شوق رسیدن به یک لذت، بیشتر لذت می‌‌برند تا زمانی که در آن واقع شوند. در روایت نیز هست که خیال و ذکر دنیا شیرین‌‌تر از خودش است و در مورد آخرت هم امام علی(ع) فرمود هرچه در مورد آخرت می‌‌شنوید، ذکرش شیرین است، اما خودش شیرین‌‌تر از ذکر آن است، زیرا آنجا یک جهان بی‌‌نهایت است.

این کارشناس حوزه دین بیان کرد: آنچه دنیا را لذت‌‌بخش می‌‌کند، ذکر دنیا است و این نکته را فقط امام علی(ع) نفرمود، بلکه در دنیا نیز می‌‌توان آن را تجربه کرد. لذا ذکر قدرت لذت‌‌بخشی بالایی به انسان داده است. اما ببینید که انسان چقدر بدبخت می‌‌شود که ذکر و خیال یک امر دنیایی برایش لذت‌‌بخش می‌‌شود، اما وقتی به خودش می‌‌رسد، لذتش کمتر می‌‌شود. مثلاً انسان می‌‌گوید از فلان شخص انتقام بگیرم تا دلم آرام شود، اما پس از اینکه انتقام گرفت، افسرده می‌‌شود و در همه زمینه‌‌ها اینطور است. اما در مورد آخرت هرچه خیال‌‌پردازی کنید، هر چقدر که به آن که نزدیک‌‌تر می‌‌شوید، می‌‌بینید که فضای دیگری است و بیشتر از حد تصور است.

وی در ادامه افزود: در روایت است که فرمود در بهشت مؤمنان از چیزی که حسرت می‌‌برند، همین ذکر است که با آنها می‌‌ماند. لحظه‌‌هایی که به ذکر نبودند، بازتابش را در آخرت می‌‌بینند. بنابراین نکته مهم این است که خدا برای انسان کم نگذاشته و انسان نیز باید چیزهایی را که می‌‌خواهد، به دست آورد و اینطور نیست که خدا بخواهد انسان را به کم قانع کند. خیال هرچه را که در ما قرار داده، در این دنیا است و انسان باید به آنها برسد. خیلی‌‌ها دینداران را مسخره می‌‌کنند و خیال می‌‌کنند اینها خودشان را از دنیا محروم می‌‌کنند، در حالی‌‌ که دینداران مدعی لذت بردن از دنیا و زندگی هستند، اما درست لذت می‌‌برند.

پناهیان بیان کرد: تصور عوام این است که لذت حلال و حرام داریم اما لذت، لذت است و به سمت چیزی می‌‌رویم که بیشترین لذت را دارد. دین نیز این را می‌‌گوید. حرف دین این است که ما به سمت لذت‌‌های کاذب نرویم و توجه‌‌مان به لذت حقیقی باشد. خدا وقتی می‌‌بیند که بنده‌‌اش در حال فریب خوردن است، ناراحت می‌‌شود؛ به این معنا که او لذت حقیقی را مد نظر قرار نداده و نه لذت حرام را. خداوند بخیل نیست و به نحوی باید این را در دوران مدرسه برای بچه‌‌ها جا انداخت که آدم‌‌ها که زندگی می‌‌کنند، بدهکار خدا باشند. یکی از ذکرها نیز شکر است و اگر شکر کنید، خدا آن نعمت را بیشتر می‌‌کند.

وی در ادامه افزود: بنابراین لذت زندگی انسان در دنیا به ذکر است. این ذکر نیز انواع و اقسامی دارد و ما در اینجا به یک نوع از ذکر می‌‌پردازیم که از این ماه صفر و ذکر امام حسین(ع) که بیرون می‌‌رویم، بابی از ذکر برای خود باز کنیم.

پناهیان تصریح کرد: تصور عوام این است که هر وقت انسان به چیزی علاقه‌‌مند شود، به یاد او می‌‌افتد، پس ما باید منتظر باشیم که به خدا و آخرت شدیداً علاقه‌‌مند شویم تا به یادشان بیفتیم. اما این روش، روش غلطی است. اما روش صحیح این است که انسان اول به ذکر بپردازد تا در ادامه محبت پیدا کند. چون اگر به ذکر بپردازیم، محبت او نیز بیشتر می‌‌شود. ما از ذکر به عنوان یک روش برای افزایش علایق و تغییر علاقه‌‌ها می‌‌توانیم استفاده کنیم و روش دیگری به اندازه ذکر، ساده و مؤثر نیست که علاقه‌‌مندی‌‌ها را تنظیم کند. ما می‌‌توانیم به قیامت علاقه‌‌مند شویم و قیامت برای ما جالب شود که البته این مهم با برنامه‌‌ریزی حاصل می‌‌شود. همچنین ما می‌‌توانیم علاقه خود را به امام حسین(ع) افزایش دهیم. این علاقه‌‌های مردم، زحمت امام حسین(ع) است، اما باید ببینیم که ما خودمان چقدر کسب و اکتساب کرده‌‌ایم. اینکه امام حسین(ع) در ایام محرم یاد می‌‌شود، برای واقعه عاشورا و اثری است که امام در دل‌ها می‌‌گذارد، اما ما چقدر به سوی امام حسین(ع) سفر کرده‌‌ایم؟ ما با برنامه ذکر می‌‌توانیم علاقه خود را به حضرت(ع) بالا ببریم.

وی در ادامه افزود: نکته مهم دیگر نیز یاد امام زمان(عج) برای شدید کردن علاقه خود به حضرت(عج) است. اگر ما علاقه خود را به حضرت ولیعصر(عج) زیادتر کنیم، خدا می‌‌داند چه بهره‌‌هایی از حضرت(عج) به ما می‌‌رسد. امام حی و حاضر، پشت پرده غیبت حاضر است و ما مکانشان را به طور مشخص نمی‌‌دانیم. شاید آن حسرتی که فرمودند روز قیامت مؤمن در بهشت می‌‌خورد و فقط با همین یک حسرت همنشین است نیز همین باشد که در دنیا برای حضرت(عج) کمتر ذکر گفته است.