به گزارش ایکنا؛ دومین شماره از بیست و چهارمین سال فصلنامه علمی پژوهشی «علوم حدیث» به صاحبامتیازی دانشکده علوم حدیث منتشر شد.
عناوین مقالات این شماره بدین قرار است: «بازشناسی متون کهن زیارت معصومان(ع)در قرون دوم و سوم؛ وثاقت راویان، محتواشناسی»، «تأویل در روایات اسماعیلی»، «تاریخگذاری حدیث «مرگ جاهلی» در متون امامیه»، «معناشناسی «بیضه» در روایت «لعن الله السارق یسرق البیضه فتقطع یده...»»، «بررسی روایات نهی از رابطه زناشویی در آغاز، میانه و پایان ماههای قمری، و نقد تأویل نادرست این روایات»، «بسط متن و روشهای ارائه مطلب در گفتمان شفاهی (تحلیلی زبانشناسی بر روایت «و بیوتهنّ خیر لهنّ»)»، «علی بن حدید مدائنی، راوی موثّقِ امامی».
تأویل در روایات اسماعیلی
در چکیده مقاله «تأویل در روایات اسماعیلی» میخوانیم: «اسماعیله، به عنوان فرقه پیشرو در تأویل و باطنیگری اهمیت فراوانی برای تأویل قایل است. تاکنون به صورت مستقل به بحث تأویل در روایات اسماعیلی پرداخته نشده است. سؤال این است که: مبانی، ابزارها و روش تأویل و منظور از حدیث اسماعیلی، در روایات اسماعیلیه چیست؟ هدف مقاله، ارتقای سطح مطالعات بین مذاهب دانشپژوهان حوزه و دانشگاه است که به روش توصیفی- تحلیلی به سرانجام رسیده است. بعد از تبیین ماهیت تأویل، به مبانی آن نظیر نظریه مثل و ممثول پرداخته، و علم اللغه و علم الاعداد و ... را از ابزارهای تأویل اسماعیلیه دانسته است. همچنین، روایات اسماعیلی را با استناد به منابع کهن اسماعیلیه، از پیامبر، علی تا امام صادق7، و سپس اسماعیل، محمد بن اسماعیل تا امام آخرشان دانسته است. روش تأویل اسماعیلیه، روش عقلی ـ نقلی است.»
تاریخگذاری حدیث «مرگ جاهلی»
در طلیعه مقاله «تاریخگذاری حدیث «مرگ جاهلی» در متون امامیه» آمده است: «فراوانی خبر «من مات ولیس له امام مَاتَ مِیتَةً جَاهِلِیَّةً ...» در مجامع حدیثی امامیه، با صورتها و طرق مختلف روایی، از حساسیت مسألۀ شناخت امام در ادوار مختلف تاریخ شیعه، به ویژه دوره امامت حکایت میکند. مقالۀ حاضر میکوشد از طریق تاریخگذاری این اخبار با روش تحلیل اِسناد - متن، محدودة زمانی رواج آنها را دریابد. ازآنجا که مصادر این اخبار امامان پنجم، ششم و هشتم هستند و نسبت به مضمون مشترک، حلقه مشترک خبر شمرده میشوند، زمان انتشار هر دسته از اخبار، زمانی پیش از شهادت هریک از این امامان بوده است. متن این اخبار نیز حکایتگر التهاب فرق شیعه، بهویژه زیدیه، به واسطۀ ابهام در مصداق امام است. افزونبراین، نشان از سوء استفادۀ قدرتطلبان از انگاره مهدویت و نگرانی شیعیان دربارۀ شناخت مصداق امام قائمدارد. این اخبار همچنین از رواج فراوان مضمون اینخبر در میان اهلسنت و تطبیق آنها بر حکمرانان اموی خبر میدهد.»
انتهای پیام