سیمای تربیت‌یافتگان الهی
گروه فعالیت‌های قرآنی ــ استاد حوزه و دانشگاه در پی شهادت سردار قاسم سلیمانی، سیمای تربیت‌یافتگان الهی یا همان «عباد الرحمن» را با تفسیر مختصر آیات سوره «فرقان» در قالب یادداشت به رشته تحریر درآورده و در اختیار خبرگزاری ایکنا قرار داده است.
حجت‌الاسلام سعید حسنی، استاد حوزه و دانشگاه در پی شهادت سردار قاسم سلیمانی، سیمای تربیت‌یافتگان الهی یا همان «عباد الرحمن» را با تفسیر مختصر آیات 63 تا 77 سوره مبارکه «فرقان» در قالب یادداشت به رشته تحریر درآورده و در اختیار خبرگزاری ایکنا استان مرکزی، قرار داده است. متن یادداشت به شرح زیر است:
بندگان خدای مهربانی که به هدف آفرینش انسان دست یافته و به مقام عبودیت مفتخر گشته‌اند و درواقع با تربیت خدایی استعدادهای متنوع خود را شکوفا کردند افرادی هستند که:
«وَ عِبادُ الرَّحْمنِ الَّذينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْناً وَ إِذا خاطَبَهُمُ الْجاهِلُونَ قالُوا سَلاماً»
1. تربیت‌یافتگان الهی بسیار متواضع‌اند و با وجود اینکه از درجات بالای علمی و معنوی برخوردارند بر روی زمین به صورت گمنام زندگی می‌کنند، فعالیت می‌کنند و در اجتماع نیز حاضر می‌شوند. که طبیعتاً رفتارهای خالصانه، فداکارانه و عاشقانه آنها عده‌ای انسان احمق و جاهل را به خشم می‌آورد و آنان را به اعتراض وا می‌دارد؛ اما بندگان خالص خدا با تحمل و صبر بر جهالت آنها برخوردی محترمانه و منتهی به آرامش با آنها کرده و با آنها درگیر نمی‌شوند. با استناد براین آیه اولین ویژگی عبادالرحمن، زندگانی اجتماعی خردمندانه در کنار سایر انسان‌ها بیان شده است. یعنی رابطه با خود را تنظیم کرده و رابطه با دیگران را هم تنظیم و اصلاح کند و در ادامه رابطه با پروردگار را نیز رابطه عبد و مولا قرار دهد.
«وَ الَّذينَ يَبيتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّداً وَ قِياماً وَ الَّذينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا اصْرِفْ عَنَّا عَذابَ جَهَنَّمَ إِنَّ عَذابَها كانَ غَراماً إِنَّها ساءَتْ مُسْتَقَرًّا وَ مُقاماً».
2 .عبادالرحمن افرادی هستند که در طول شبانه روز ساعاتی را برای خضوع، خشوع و عبادت در محضر پروردگار قرار دادند درحالی که شب‌های آنها پرفروغ به مناجات با پرودگار است. مضمون مناجات ایشان نیز سراسر تواضع است و دائم خود را مستحق عذاب دیده و از خداوند می‌خواهند که از روی لطف و کرمش آنها را عذاب نکند نه اینکه خود را طلبکار بدانند.
«وَ الَّذينَ إِذا أَنْفَقُوا لَمْ يُسْرِفُوا وَ لَمْ يَقْتُرُوا وَ كانَ بَيْنَ ذلِكَ قَواماً»
3. بندگان مخلص خدا هرچند نهایت سعی خود را برای انجام عبادت به صورتی پیوسته و دائم انجام می‌دهند، اما دچار زیاده‌روی نمی‌شوند هرچند این کار در زمره عبادات بسیار مطلوب مولا باشد. به طور مثال انفاق بر نیازمندان که هم عبادت و حق‌الله است و هم جنبه حق‌الناس دارد و موجب آبادانی و عدالت در میان انسان‌ها می‌شود و هم درون فرد را از محبت دنیا خالص می‌کند را مورد اسراف(افراط) و تفریط قرار نمی‌دهند. یعنی بعد از آن شب پرفروغ و آن اتصال معنوی با ملکوت در کارهای روزانه، قوام هرکار و تعادل هر امر را نگه می‌دارند که یکی از شاخصه‌های مهم انسان تربیت شده و کامل است.
«وَ الَّذينَ لا يَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ»
4. با توجه به این روحیات انتظار می‌رود که زندگی انسان تربیت شده با توکل کامل به خدا همراه شود.
«وَ لا يَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتي حَرَّمَ اللَّهُ إِلاَّ بِالْحَقِّ وَ لا يَزْنُونَ وَ مَنْ يَفْعَلْ ذلِكَ يَلْقَ أَثاماً يُضاعَفْ لَهُ الْعَذابُ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ يَخْلُدْ فيهِ مُهاناً إِلاَّ مَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ عَمَلاً صالِحاً فَأُوْلئِكَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ وَ كانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحيماً وَ مَنْ تابَ وَ عَمِلَ صالِحاً فَإِنَّهُ يَتُوبُ إِلَى اللَّهِ مَتاباً وَ الَّذينَ لا يَشْهَدُونَ الزُّورَ وَإِذا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا كِراماً»
5. این افراد(عباد الرحمن) حدود خدا را نگه داشته، به جان، مال و ناموس کسی تعرض نکرده و از کنار امور بیهوده با بزرگواری گذر می‌کنند. البته براساس رعایت تعادل در جایی که خداوند دستور به خشونت دهد خشم الهی می‌گیرند و به دستور خدا جان انسان‌ها را نیز می‌ستانند.
6 .در مسائل شهوانی و آلودگی‌های جنسی بسیار مواظب هستند. البته هرگاه کوچکترین گناهی کنند فوری توبه کرده و با عمل صالح آن را جبران می‌کنند و از غفران و رحمت خدا ناامید نمی‌شوند؛ زیرا می‌دانند خداوند به واسطه اعمال نیک نه تنها زشتی‌ها را می‌پوشاند بلکه حسنات را جایگزین آنها می‌کند.
7 .بندگان خالص خدا دروغ نگفته و شهادت به دروغ نمی‌دهند بلکه همواره در صدد رسیدن به حقیقت و حقانیت هم برای خود و هم برای دیگران هستند.
«وَ الَّذينَ إِذا ذُكِّرُوا بِآياتِ رَبِّهِمْ لَمْ يَخِرُّوا عَلَيْها صُمًّا وَ عُمْياناً»
8. عباد الرحمن کسانی‌اند که دائم غرق یاد خدایند و هرگاه اسباب توجه به خدا برایشان فراهم شود کور و کر از کنارش نمی‌گذرند و هیچ فرصتی را در نزدیک شدن و تقرب به مولا از دست نمی‌دهند.
«وَ الَّذينَ يَقُولُونَ رَبَّنا هَبْ لَنا مِنْ أَزْواجِنا وَ ذُرِّيَّاتِنا قُرَّةَ أَعْيُنٍ وَ اجْعَلْنا لِلْمُتَّقينَ إِماماً».
9. تربیت‌یافتگان الهی نسبت به رابطه با خانواده دیدگاه الهی دارند. این افراد دائم می‌خواهند خانواده‌های متّقی داشته باشند و بهترین درجه تقوا را کسب کرده و پیشوای پرهیزگاران شوند. آری قرآن می‌فرماید «تربیت یافته من کسی است که امام دیگران شود و سایرین را برای تقوا به شوق آورد». آنان در این مسیر از خداوند مدد می‌خواهند که همسر و ذریّه‌ای خداجو و عاشق نصیبشان شود که خانواده بستر تقوا و ذکر باشد.
«أُوْلئِكَ يُجْزَوْنَ الْغُرْفَةَ بِما صَبَرُوا وَ يُلَقَّوْنَ فيها تَحِيَّةً وَ سَلاماً خالِدينَ فيها حَسُنَتْ مُسْتَقَرًّا وَ مُقاماً قُلْ ما يَعْبَؤُا بِكُمْ رَبِّي لَوْ لا دُعاؤُكُمْ فَقَدْ كَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ يَكُونُ لِزاما»
10. بنگان خالص خدا سرانجام به سبب صبر و پایداری تا لحظه آخر عمر در مسیر عبودیت، به ملاقات محبوب رسیده و جاودانه در آغوش جانان جای می‌گیرند و سلام عاشقانه پروردگار رحمان و رحیم را دریافت می‌کنند و با تحیت و زنده باد مولای خود حیاتی پر از سرور و نیکی می‌یابند که جاودانه است. اما شرط این تربیت درخواست هر انسان و تصمیم او بر سلوک به طریق عبودیت است که هرگاه چنین طلبی باشد خدای رحمان دریغ نمی‌کند.
در این آیات عوامل متعدّدی از اسباب ایجاد انگیزش و هیجان برای حرکت در مسیر بندگی همچون موارد زیر بیان شده است:
- طلب معاشرت آسوده
- ارضای حسن عاطفی در کمک به دیگری
- دوری از تشتت ذهنی و آشفتگی با تمرکز بر خدا
- دوری از ناامنی درکنار پذیرش خشم مقدس
- ارضای نیاز جنسی و آرامش خانوادگی
- میل به برتری‌جویی معنوی و سبقت در معنویات
- ترس از خواری، ذلت و رنج اخروی
- فرزند خواهی با رنگ خدایی و نیت الهی
- امیدبخشی بعد از ناامیدی
به قلم حجت‌الاسلام سعید حسنی، استاد حوزه و دانشگاه
انتهای پیام
