سینما به هر شکل ممکن باید در پی حفظ نهاد خانواده باشد

به گزارش خبرنگار ایکنا؛ اولین نشست پرسش و پاسخ سی و هشتمین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر به فیلم سه کام حبس اختصاص داشت، در این جلسه سامان سالور، کارگردان؛ ساسان سالور، تهیه‌کننده؛ محسن تنابنده، پریناز ایزدیار و سمیرا حسن‌پور، بازیگران فیلم و مسعود سلامی، فیلمبردار، حضور داشتند.

در ابتدای جلسه حاضران در نشست با تقاضای تهیه‌کننده فیلم یک دقیقه به احترام کشته‌شدگان هواپیمای مسافربری ایستاده سکوت کردند. سپس سامان سالور به عنوان کارگردان و نویسنده فیلم اظهار کرد: اینکه گفته می‌شود موضوع اعتیاد در فیلم‌های سینمایی تکراری شده، برایم قابل درک نیست؛ زیرا وقتی این درد را با این حجم در جامعه می‌بینیم دیگر گفتن واژه تکراری به هیچ وجه منطقی نیست؛ چون هر اندازه در این زمینه کار شود، باز هم می‌توان در این زمینه حرف زد.

وی تصریح کرد: نکته دیگر اینکه این فیلم به جنبه‌های دیگری از اعتیاد می‌پردازد؛ یعنی تصوری که از اعتیاد وجود دارد، در این فیلم کاملاً شکل دیگری داشته و آدم‌های دارای نگاه متفاوت را می‌بینیم. همچنین در این کار نگاه ویژه‌ای به خانواده شده است، اما نه از آن جنس نگاه‌هایی که شاید در بسیاری از فیلم‌های دیگر دیده باشیم. در این فیلم می‌بینیم که زن و شوهر با وجود اینکه اعتیاد زندگی آن‌ها را تحت الشعاع خود قرار داده، ولی باز هم برای نگه داشتن خانواده می‌کوشند، این نکته‌ای است که کمتر در فیلم‌های اجتماعی دیده باشید.

وی درباره بازی محسن تنابنده و شباهت‌های نقشش با فیلم «لامپ صد» توضیح داد: به هیچ وجه بازی محسن تنابنده در فیلم همانند آن چیزی نیست که در فیلم لامپ صد وجود دارد. درباره تنابنده ذکر نکته‌ای را ضروری می‌دانم. کار کردن با او برای هر فیلم‌سازی فرصتی مغتنم است؛ چون او در فیلم‌نامه‌نویسی و کارگردانی نیز تبحر دارد؛ همین مسئله باعث می‌شود صاحب ایده باشد و با نظرهای که به کارگردان می‌دهد بتواند به بهتر شدن فیلم کمک کند.

سالور در بخش دیگری از سخنانش تأکید کرد: از من پرسیده می‌شود که چرا حضور پلیس در فیلم پررنگ نیست، این فیلم درباره پلیس و کارهایش نیست، بلکه حرف آن اعتیاد و تأثیراتش در خانواده است. برای همین از اینکه بخواهم پلیس را به صورت مستقیم در فیلم تصویر کنم، پرهیز داشتم. حتی در صحنه‌ای که پلیس برای دستگیری مجتبی به درب منزل وی می‌آید، باز هم ما تصویر را از پشت درب گرفتیم و پلیسی را نشان ندادیم.

این کارگردان با بیان اینکه خانواده مهم‌ترین رکن هر جامعه است، اظهار کرد: اگر خانواده موفق نداشته باشیم مطمئن باشید جامعه‌ای موفق نیز نخواهیم داشت، برای همین در فیلم به هر طریق ممکن سعی می‌شود خانواده حفظ شود. شاید این مسئله برای عده‌ای خوشایند نباشد، اما فیلم «سه کام حبس» می‌خواهد بگوید تا جایی که ممکن است باید خانواده را محکم‌تر نگاه داشت.

سالور درباره اینکه فیلمش اولین فیلم جشنواره سی و هشتم است، گفت: اینکه سه کام حبس نخستین فیلم اکرانی در جشنواره سی و هشتم است، برایم جای خوشحالی دارد؛ زیرا این اتفاق شاید باعث شود تعداد بیشتری کارم را دیده باشند، البته از اظهارنظرهایی که تا به امروز دریافت کرده‌ام، فهمیدم که اکثر مخاطبان فیلم را دوست داشته و با آن ارتباط برقرار کرده‌اند.

وی در پاسخ به این سؤال که جامعه هدف سه کام حبس چه بخشی از جامعه است، تأکید کرد: فیلمی موفق است که بتواند آیینه‌ای برای جامعه خود باشد، زیرا وقتی تماشاگران ببینید که درد و آلام آنها در فیلم‌های سینمایی مطرح می‌شود، با آن ارتباط برقرار می‌کنند. البته درباره جامعه مخاطبان این فیلم سینمایی نیز باید بگویم سه کام حبس اگر توانسته باشد به تعداد آدم‌هایی محدودی تلنگر بزند، به نظرم توانسته به موفقیت دست پیدا کند، اما اگر این فیلم را افرادی ببینند که قدرت سیاست‌گذاری و اجرایی دارند، به نظرم شاید کارکردهای سه کام حبس بیشتر هم شود.

ساسان سالور، تهیه‌کننده این فیلم، نیز درباره جایگاه فیلم در گیشه عمومی چنین توضیح داد: سیاوش امین‌پور، سرمایه‌گذار سه کام حبس، به هیچ وجه از ساخت این فیلم به دنبال دستیابی به منفعت اقتصادی نبود، او می‌خواست حرفی بزند که در جامعه نیاز به بازگو شدن دارد. برای همین چندین کار این چنینی در دستور تولید دارد. لیکن امیدوارم حضور چنین افرادی در سینما بیشتر شود تا شاهد کارهای تأثیرگذارتری در سینمای کشورمان باشیم.

محسن تنابنده، بازیگر فیلم، نیز درباره حضورش در سه کام حبس گفت: به واقع از بازی در این فیلم سینمایی لذت بردم؛ به ویژه از هم‌بازی بودن با پریناز ایزدیار. هیچ گاه با این بازیگر کار نکرده بودم، برای همین قبل از شروع فیلم‌برداری تمرین‌های زیادی داشتیم. او به شدت بر کارش مسلط و آگاه است. درباره سامان سالور هم باید بگویم فیلمسازی است که با او می‌توان به عنوان بازیگر ارتباط برقرار کرد، برای هم گپ‌وگفت‌هایی داشتیم تا بتوانیم به بهترین نتیجه برسیم. از کار کردن با این فیلمساز بسیار خشنود هستم.

پریناز ایزدیار، بازیگر این فیلم سینمایی، نیز تأکید کرد: این فیلم سینمایی برداشت از هیچ کاری نیست، چون به عینه می‌دیدم در دورخوانی‌های کارگردان تغییراتی را حاصل می‌کرد، حتی نظرات دیگران را نیز جویا می‌شد، سالور به شدت انعطاف‌پذیر و مسلط است؛ برای همین کارهایش خوب از کار درمی‌آید. درباره محسن تنابنده نیز باید بگویم این بازیگر جز بهترین بازیگران این کشور است، چون فکر مؤلف دارد و ایده را با خودش به کار می‌آورد؛ از بازی در کنارش لذت بردم و امیدوارم باز هم تکرار شود.

مسعود سلامی، فیلمبردار این فیلم سینمایی، درباره رنگ و جایگاه آن در معنای فیلم چنین توضیح داد: در کارهایم سعی می‌کنم یک رنگ مسلط بر فیلم‌هایم نباشد، بلکه تفاوت رنگ را در کارهای مختلف شاهد باشیم. این اتفاق در سه کام حبس نیز رخ داده و من سعی کردم از میزان رنگ در فیلمم بکاهم. ممکن است این سؤال پیش آید که چرا تا به این اندازه رنگ کمرنگ شده است، جواب این نکته را در قاب پوشش‌های آدم‌های پیرامون خود می‌توانیم ببینیم؛ چون لباس‌هایی که به تن می‌کنیم عمدتاً رنگ تیره یا خاکستری دارند.