ویروس اختلاف آرا و بحران ناشی از خلأ اطلاعاتی را دریابیم

به گزارش ایکنا روزنامه گاردین چاپ بریتانیا در گزارشی به بررسی آثار روانی شیوع ویروس کرونا در جهان پرداخت.

در این گزارش از قول یک متخصص آمده است: مونیکا شوش_اشپانا(Monica Schoch-Spana)، دانشمند ارشد مرکز بهداشت درمانی جان هاپکینز، با اشاره به همه‌گیر شدن وحشت به دلیل شیوع ویروس کوویدـ19 گفت که اگر به تاریخ نگاه کنید، می‌فهمید که هنگام شیوع بیماری، اضطراب و بی‌اعتمادی زیاد می‌شود. ترس گسترش می‌یابد زیرا بیماری ناآشنا است ... و اقداماتی برای مقابله با آن مانند واکسن یا دارو نداریم.

شوش_اشپانا افزود: شما نمی‌توانید آن را (بیماری‌های مسری) ببینید یا بو کنید. یک گردباد را می‌توان دید و آسیب‌های آن کاملاً سریع و قابل دیدن است. هنگامی که موضوع در رابطه با عامل بیماری‌زای نامرئی است که تشخیص و درک آن از سوی متخصصان حرفه‌ای میسر است، افراد معمولی کمی بیشتر مضطرب می‌شوند. این وظیفه مسئولان است که هوشیار باشند و مسائل علمی را تا حد امکان قابل درک کنند. مردم در روزهای عادی به پیام‌های بهداشتی مسئولان گوش نمی‌دهند، اما در شرایط حاد همه مردم حرف‌های مسئولان را دنبال می‌کنند.

این گزارش ادامه داد: در مواجهه با یک تهدید سریع، مردم تشنه اطلاعات هستند و این فرصتی برای مسئولان ایجاد می‌کند تا به افرادی که معمولاً نسبت به توصیه‌های بهداشت عمومی بی‌اعتنا هستند، دسترسی پیدا کنند. اگر مقامات سریع اقدام نکنند، یک خلأ اطلاعاتی ایجاد می‌شود که ناگزیر از اطلاعات نادرست، شایعات و اطلاعات اشتباه از طرف برخی (با هدف منفعت‌طلبی) با فروش محصولات جعلی یا پراکندن بذر اختلافات عمومی پر خواهد شد.

در بخش دیگری از این گزارش از قول ژیبو کیو(Zhibo Qiu)، محقق روانشناسی سیاسی در مدرسه بازرگانی سعید وابسته به دانشگاه آکسفورد آمده است: مسئولان باید برای رفتارهای توده‌ای(گله‌ای) که در زمان بحران به وجود می‌آید(که افراد در یک گروه بدون تفکر و بدون برنامه‌ریزی قبلی انجام و از عملکرد گروه تبعیت می‌کنند)، چاره‌ای داشته باشند. اضطراب باعث می‌شود که افراد بیشتری فقط تبعیت کنند. ویژگی دیگر اضطراب می‌تواند رفتار اجباری باشد. بسیاری از مردم معتقدند ماسک زدن نوعی ایمنی است، اگر آن را نداشته باشند، وحشت می‌کنند و این سندروم شایعی در برخی کشورهای دنیاست. این خطر وجود دارد كه رفتارهای اجباری در پرداختن به مسائل واقعی ناكام باشد و مردم را به سمت نادیده گرفتن سایر اقدامات ایمنی مانند شستن دست‌ها یا پیروی از دستورالعمل‌های قرنطینه سوق دهد.

اندی یَپ(Andy Yap)، استادیار رفتارهای سازمانی در مدرسه بازرگانی اینساد سنگاپور، دیگر کارشناسی است که در این باره با گاردین صحبت کرده است. یَپ به این روزنامه گفت: موقعیت‌های بحرانی تمایل دارند که غرایز مصرف کننده ما را تحریک کنند. کنترل داشتن یک نیاز اساسی در زندگی روزمره ما است. با توجه به اینکه کووید_19 احساس از دست دادن کنترل را ایجاد می‌کند، مردم راه‌هایی برای ترمیم آن پیدا می کنند. انبار کردن محصولاتی مانند ضد عفونی کننده، ماسک صورت و نودل فوری یک روش رایج است(برای بازگرداندن حس کنترل) که بیشتر توسط شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ها به آن دامن زده می‌شود. ما عکس‌ها و فیلم‌هایی از افراد را می‌بینیم که خرید می‌کنند و قفسه فروشگاه‌ها که خالی شده‌اند!

در ادامه شوش_اشپانا با اشاره به افزایش تعصبات در هنگام شیوع کرونا و بیماری‌های مشابه به گاردین اظهار کرد: احساس اینکه دنیا مکانی ترسناک و نامطمئن است، می‌تواند به تعصبات عمیق نیز دامن بزند. هنگامی که مردم در این وضعیت روحی قرار دارند، شروع به تقسیم‌بندی جهان به افراد و مکان‌های امن و ناامن می‌کنند.

در پایان این گزارش از زبان این متخصص ارشد آمده است: علی‌رغم رفتارهای بعضاً ناشایستی که در مواقع بحران بروز می‌کند، ویژگی‌هایی مانند فداکاری شخصی و همبستگی هم دیده می‌شود که توجه کمتری به آن می‌شود. اما شما باید سازگاری بیشتر اجتماعی با بیماری داشته و افرادی را برای کمک به مردم وادار کنید.

ترجمه و تنظیم از محمدحسن گودرزی