به همت پژوهشکده باقرالعلوم(ع)؛
کتاب «رزق و روزی از دیدگاه قرآن و حدیث» منتشر شد
کتاب «رزق و روزی از دیدگاه قرآن و حدیث» به قلم علی متین و با همکاری پژوهشکده باقرالعلوم(ع) منتشر شد.
به گزارش ایکنا به نقل از روابط عمومی پژوهشکده باقرالعلوم(ع)، کتاب «رزق و روزی از دیدگاه قرآن و حدیث» نوشته علی متین با همکاری پژوهشکده باقرالعلوم (ع) در ۶ فصل و ۲۸۲ صفحه با جنبه‌های قرآنی و حدیثی، به همت شرکت چاپ و نشر بین‌الملل سازمان تبلیغات منتشر شد.
نویسنده در این کتاب به دنبال پاسخگویی مناسب و شایسته به سؤال‌ها و ابهام‌های موجود در بحث رزق و روزی از دیدگاه قرآن و حدیث، برای ارائه به علاقه‌مندان و پژوهشگران است. وی در فصل اول کتاب به معنای رزق در لغت و کاربرد آن در قرآن کریم و سپس به وجوه و مصادیق رزق در گستره آیات و روایت می‌پردازد. در فصل دوم این اثر نگارنده، به روزی حلال و حرام از دیدگاه آیات و روایات و اهمیت آن پرداخته و اثرات لقمه حرام و لزوم پرهیز از آن را نیز بررسی می‌کند.
مؤلف این کتاب در فصل سوم، به سراغ بررسی و تحلیل رزاقیت خداوند می‌رود. انطباق و تناسب رزق با مرزوقین، ضمانت روزی از ناحیه پروردگار، چرایی روزی محدود، سازگاری تقدیر روزی و تلاش، دستیابی حتمی به روزی مقدر و... از مباحثی است که در این فصل مورد کنکاش قرار می‌گیرد. وسایط فیض الهی در فصل چهارم این مجموعه مورد بررسی قرار گرفته است. نویسنده در این فصل جایگاه امام (ع) در رسیدن فیوضات الهی به مخلوقات را تبیین و در فصل پنجم در باب اهمیت تلاش و کوشش برای دستیابی به رزق و لزوم توکل به خدا در این مسیر مطالب جالبی را گردآوری کرده است.
در بخشی از فصل پنجم کتاب آمده است: آیه شریفه می‌فرماید: «وَمَنْ یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا وَیَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبُ؛ و کسى که از خدا بترسد براى او راه خروجى (از مشکلات) قرار می‌دهد و از جایى که حسابش را نمی‌کند، به او روزى می‌رساند.» امام صادق(ع) در این مورد اینکه، چرا خداوند سبحان روزی مؤمنان را، این چنین قرار داده و از جایی که فکرش را هم نمی‌کنند، می‌فرماید: «إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ جَعَلَ أَرْزَاقَ اَلْمُؤْمِنِینَ مِنْ حَیْثُ لاَ یَحْتَسِبُونَ وَ ذَلِکَ أَنَّ اَلْعَبْدَ إِذَا لَمْ یَعْرِفْ وَجْهَ رِزْقِهِ کَثُرَ دُعَاؤُهُ؛ همانا خداوند عز و جل ارزاق مؤمنان را از راهى که حساب نمى‌کنند، قرار داد و این بدان جهت است که اگر بنده‌اى نداند روزى‌اش از چه راهى مى‌آید، دعاى بسیار مى‌کند.»
حال با توجه به آیه شریفه و حدیث شریف، می‌توان نتیجه گرفت که نه تنها خداوند سبحان از ما خواسته که به درگاه او برای رزق و روزی خود دعا کنیم، بلکه رزق‌رسانی مؤمنان را به گونه‌ای قرار داده است که آن‌ها بیشتر با دعا سر و کار داشته باشند، چرا که اگر انسان نداند روزیش از کجا می‌آید، ناخواسته دست به دعا برداشته و از رزاق حقیقی می‌خواهد که او را روزی بیشتر و بهتر عنایت فرماید.
یادآور می‌شود؛ نویسنده در فصل پایانی به فلسفه فراخی و تنگی رزق و روزی و اسباب آن، عوامل کاستی و نقصان روزی و سنت‌های الهی در این مقوله می‌پردازد.
انتهای پیام نویسنده در این کتاب به دنبال پاسخگویی مناسب و شایسته به سؤال‌ها و ابهام‌های موجود در بحث رزق و روزی از دیدگاه قرآن و حدیث، برای ارائه به علاقه‌مندان و پژوهشگران است. وی در فصل اول کتاب به معنای رزق در لغت و کاربرد آن در قرآن کریم و سپس به وجوه و مصادیق رزق در گستره آیات و روایت می‌پردازد. در فصل دوم این اثر نگارنده، به روزی حلال و حرام از دیدگاه آیات و روایات و اهمیت آن پرداخته و اثرات لقمه حرام و لزوم پرهیز از آن را نیز بررسی می‌کند.
مؤلف این کتاب در فصل سوم، به سراغ بررسی و تحلیل رزاقیت خداوند می‌رود. انطباق و تناسب رزق با مرزوقین، ضمانت روزی از ناحیه پروردگار، چرایی روزی محدود، سازگاری تقدیر روزی و تلاش، دستیابی حتمی به روزی مقدر و... از مباحثی است که در این فصل مورد کنکاش قرار می‌گیرد. وسایط فیض الهی در فصل چهارم این مجموعه مورد بررسی قرار گرفته است. نویسنده در این فصل جایگاه امام (ع) در رسیدن فیوضات الهی به مخلوقات را تبیین و در فصل پنجم در باب اهمیت تلاش و کوشش برای دستیابی به رزق و لزوم توکل به خدا در این مسیر مطالب جالبی را گردآوری کرده است.
در بخشی از فصل پنجم کتاب آمده است: آیه شریفه می‌فرماید: «وَمَنْ یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا وَیَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبُ؛ و کسى که از خدا بترسد براى او راه خروجى (از مشکلات) قرار می‌دهد و از جایى که حسابش را نمی‌کند، به او روزى می‌رساند.» امام صادق(ع) در این مورد اینکه، چرا خداوند سبحان روزی مؤمنان را، این چنین قرار داده و از جایی که فکرش را هم نمی‌کنند، می‌فرماید: «إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ جَعَلَ أَرْزَاقَ اَلْمُؤْمِنِینَ مِنْ حَیْثُ لاَ یَحْتَسِبُونَ وَ ذَلِکَ أَنَّ اَلْعَبْدَ إِذَا لَمْ یَعْرِفْ وَجْهَ رِزْقِهِ کَثُرَ دُعَاؤُهُ؛ همانا خداوند عز و جل ارزاق مؤمنان را از راهى که حساب نمى‌کنند، قرار داد و این بدان جهت است که اگر بنده‌اى نداند روزى‌اش از چه راهى مى‌آید، دعاى بسیار مى‌کند.»
حال با توجه به آیه شریفه و حدیث شریف، می‌توان نتیجه گرفت که نه تنها خداوند سبحان از ما خواسته که به درگاه او برای رزق و روزی خود دعا کنیم، بلکه رزق‌رسانی مؤمنان را به گونه‌ای قرار داده است که آن‌ها بیشتر با دعا سر و کار داشته باشند، چرا که اگر انسان نداند روزیش از کجا می‌آید، ناخواسته دست به دعا برداشته و از رزاق حقیقی می‌خواهد که او را روزی بیشتر و بهتر عنایت فرماید.
یادآور می‌شود؛ نویسنده در فصل پایانی به فلسفه فراخی و تنگی رزق و روزی و اسباب آن، عوامل کاستی و نقصان روزی و سنت‌های الهی در این مقوله می‌پردازد.
