به گزارش ایکنا، آیتالله مهدی هادوی تهرانی، امروز، 30 فروردینماه در ادامه جلسه تفسیر خود به تفسیر آیه 35 نبأ «لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا كِذَّابًا» پرداخت و گفت: براساس این آیه، ساکنان بهشت سخن لغو و کذب در آنجا نمیشنوند؛ در اینجا این وصف از بهشت با مقایسه با خصوصیتی در این عالم بیان شده تا تقریب به ذهن بیشتری برای مردم ایجاد شود.
وی افزود: در دنیا بسیاری از گفتههای میان مردم لغو است و برخی گفتهها هم دروغ است، ولی در آن عالم نه دروغی هست و نه لغو؛ لغو یعنی بیهوده در مقایسه با یک هدف، وقتی در این عالم از لغو حرف میزنیم، یعنی کاری که نسبت به هدفی که به خاطر آن به دنیا آمدهایم، لغو است.
استاد حوزه علمیه بیان کرد: هدف این است که انسان در فرصت بسیار بسیار محدودی که در دنیا دارد، بتواند برای آخرت که نامحدود است، توشه بردارد و آخرت خود را بسازد؛ آخرتی که بینهایت است و در حقیقت دنیا در برابر آن ناچیز است.
هادوی تهرانی اضافه کرد: براین مبنا، هر کاری که نقش مثبتی در آینده ما نداشته باشد، لغو است، ولو اینکه آن کار، نقش منفی هم نداشته باشد، زیرا حداقل ضرر آن این است که باعث از دست رفتن فرصت است.
هادوی تهرانی با بیان اینکه براساس آیه اول سوره عصر، انسان در زیان و خسران دائمی است، تصریح کرد: لذا فقط ایمان و عمل صالح و توصیه به حق و صبر است که مانع خسران آدمی است. البته بشر ظرفیت ندارد که دائما بخواهد مشغول یاد خدا باشد و لغوی در کار نباشد، ولی در بهشت هیچ لغوی وجود ندارد.
استاد حوزه با بیان اینکه دروغ در دنیا برای کسب منفعت و دورکردن ضرر است، ولی در بهشت، ضرری نیست که قرار باشد با دروغ دفع شود یا برای منفعت نیازی به دروغ نیست، اظهار کرد: بعد از بهشت، زمینه کذب و غایتی نیست که بخواهد دروغ در آن شکل بگیرد؛ مصالح در بهشت وجود دارد و بهشتیان هر چه بخواهند برای آنان مهیا است، بنابراین نیازی برای دروغ وجود ندارد.
هادوی تهرانی با بیان اینکه گم کردن هدف، بزرگترین اشتباه ما در دنیا است، اظهار کرد: مسیری را در طول حیات دنیا میرویم و متوجه اصل مسئله نیستیم و نمیدانیم قرار است کجا برویم و گاهی هم اصلاً در مسیر نمیرویم؛ در روایت بیان شده است که «الناس نیام فاذا ماتوا انتبهوا» یا فرمودهاند: موتوا قبل ان تموتوا؛ باید قبل از مردن فیزیکی مرگ معنوی را تجربه کرده و از خواب غفلت بیدار شویم.
استاد سطح عالی حوزه علمیه تصریح کرد: ما در دنیا، دنبال اوهام، خیالات، قدرت و شهرت و ... میرویم و در انتها به تعبیر قرآن «وَالَّذِينَ كَفَرُوا أَعْمَالُهُمْ كَسَرَابٍ بِقِيعَةٍ يَحْسَبُهُ الظَّمْآنُ مَاءً حَتَّى إِذَا جَاءَهُ لَمْ يَجِدْهُ شَيْئًا وَوَجَدَ اللَّهَ عِنْدَهُ فَوَفَّاهُ حِسَابَهُ وَاللَّهُ سَرِيعُ الْحِسَابِ»؛ یک عمر دنبال توهم آب گوارا هستیم و وقتی به آن میرسیم خبری از آب نیست.
استاد حوزه علمیه تصریح کرد: خداوند انشاءالله ما را بیدار کند، زیرا بیان این کلمات، لقلقه زبان است و رسیدن و عمل کردن داستان دیگری است.
انتهای پیام