رمضان ماه توبه از هرچه ما را به غیر خدا وابسته می‌‎‌کند
کد خبر: 3894573
تاریخ انتشار : ۰۸ ارديبهشت ۱۳۹۹ - ۱۱:۱۰

رمضان ماه توبه از هرچه ما را به غیر خدا وابسته می‌‎‌کند

ماه رمضان، بهشت الهی است که انسان در آن باید خودش را از همه خودپرستی و خودمحوری‌‎‌ها و خانوادگی‌‎‌پرستی‌‎‌ها و هر آنچه او را متوجه غیرخدا می‌‎‌کند، توبه کند. می‌‎‌توان گفت که این توبه، عمده دستور امام سجاد(ع) برای بهره‌‎‌مندی هرچه بیشتر از بهشت ماه رمضان الهی است.

به گزارش ایکنا؛ استاد محمدتقی فیاض‌بخش، از اساتید برجسته اخلاق، طی سلسله مباحثی به شرح دعای وداع امام سجاد(ع) با ماه مبارک رمضان پرداخته است که این مباحث در کانال شبکه اجتماعی ایشان با عنوان Jelvehnooralavi منتشر می‌شود. آنچه در ادامه می‌خوانید مربوط به سومین بحث از این سلسله مباحث است؛

«صمت و جوع و سهر و عزلت و ذکری به دوام، ناتمامان جهان را کند این پنج تمام». پنج دستاوردی است که برگرفته از قرآن و کلمات اهل بیت(ع) در میان اهل معنا معروف است. سکوت، گرسنگی، بیداری در هنگام سحر و قبل از اذان صبح، فاصله گرفتن از افرادی که در مسیر سلوک، رفقای ناباب هستند و در نهایت بالاترین و ارزشمندترین ابزار سلوک یعنی ذکر.

ماه رمضاه، ماه جمع تمام این ابزارها است و اگر کسی به درستی از این پنج ابزار بهره ببرد به سرعت همان طور که خدا فرمود: «لَیْلَةُ الْقَدْرِ خَیْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ»، که راه هزار ماه را یک شبه و حتی در یک لحظه طی می‌‎‌کند، ولی باید مقدمات آن را از اوقات ماه رجب و شعبان و به ویژه شب‌‎‌ها و روزهای آغازین ماه رمضان آغاز کند. اشاره شد که امام سجاد(ع) در خطبه وداع با ماه رمضان، قله‌‎‌های این مراقبات و این نکات را برای ما، یک به یک ذکر کرده‌‎‌اند.

چهار محور در عرائض قبل مطرح شد و محور عمده باب توبه است. توبه به معنای عام، نه فقط توبه از گناه. توبه به معنای عام، یعنی رجوع به خدا با تمام تلاش و توان که فرمود: «يا أَيُّهَا الْإِنْسانُ إِنَّكَ كادِحٌ إِلى‌ رَبِّكَ كَدْحاً فَمُلاقِيهِ»، یعنی ای انسان‌‎‌ها، شما با کوشش و تلاش جدی دارید به سمت خدا می‌‎‌روید و قطعاً او را ملاقات می‌‎‌کنید و ببینید در کدام منزلت و مقام و در کدام چهره با خدای خود ملاقات می‌‎‌کنید. لذا فرمود: رمضان باب توبه الهی است و هرکس بنابر آن مقام و موقعیت خودش، به سوی خدا خود مراجعه می‌‎‌کند.

مراتب توبه انسان‌‎‌ها

برخی از گناه توبه می‌‎‌کنند، یعنی با مولا عهد می‌‎‌کنند که دیگر گرد آن زشتی‌‎‌هایی که منفور درگاه اوست، نمی‌‎‌گردند. برخی دیگر توبه از رزائل اخلاقی می‌‎‌کنند. برخی دیگر توبه از محبت به غیر خدا می‌‎‌کنند. برخی دیگر، توبه از تشویش و اضطراب می‌‎‌کنند، اضطراب، از عدم توکل به پروردگار و بالاخره برخی دیگر نیز بنا بر کلام نورانی امام سجاد(ع) و بیان دیگری از امام صادق(ع) توبه از غیر خدا می‌‎‌کنند.

پس ماه رمضان، باب توبه است و فرمودند: «أَنْتَ الَّذِي فَتَحْتَ لِعِبَادِكَ بَاباً إِلَى عَفْوِكَ وَ سَمَّيْتَهُ التَّوْبَةَ»، خدایا، در این ماه باب بزرگی را باز کردی به سوی مقام عفو خودت و بخشش از کاستی‌‎‌های بندگانت که نام آن را توبه نهادی و فرمودی که «تُوبَوا اِلَی اللّهِ تَوْبَةً نصوحاً» یعنی ای بندگان من، به سوی من بیایید، اما به صورت خالص و در ادامه فرمود: «عَسَى رَبُّكُمْ أَنْ يُكَفِّرَ عَنْكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَ يُدْخِلَكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ»، توبه خالص زمانی است که انسان از همه ناخالصی‌‎‌ها و همه آنچه او را از فطرت الهی خودش دور می‌‎‌کند، توبه کند و به این دلیل است که حضرت در ادامه بیانشان به نکته‌‎‌ای اشاره می‌‎‌کنند که روزی که خداوند، نه پیامبر(ص) و نه مؤمنان را هرگز خاسر و زیانکار نمی‌‎‌کند و مقامات آنان را بالا می‌‎‌برد، به آنان نور خود را می‌‎‌بخشد که «نُورُهُمْ يَسْعَى بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ بِأَيْمَانِهِمْ»، این درخواستِ نه‌‎‌تنها مؤمنان که انبیا(ع) در بهشت برین است که می‌‎‌گویند «رَبَّنَا أَتْمِمْ لَنَا نُورَنَا»، خدایا نور ما را کامل و کامل‌‎‌تر کن.

مراد از سخن بهشتیان در مورد کامل شدن نورشان چیست؟

اما مگر آنان نورانی نبودند که به بهشت رفتند؟ قطعاً بودند. پس اینکه عرضه می‌‎‌کنند که نور ما را کامل کن، یعنی آن باقی مانده‌‎‌ها از خودپرستی‌‎‌ها و لذت بردن‌‎‌ها برای خود را نیز برای خودت کن. ماه رمضان، بهشت الهی است که انسان در آن باید خودش را از همه خودپرستی و خودمحوری‌‎‌ها و خانوادگی‌‎‌پرستی‌‎‌ها و هر آنچه او را متوجه غیرخدا می‌‎‌کند توبه کند. در ادامه نیز فرمود: «وَ اغْفِرْ لَنَا إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ»، یعنی خدایا، ما را در تحت پرده رحمتت قرار بده که می‌‎‌توانی این کار را بکنی. بنابراین، این مورد عمده دستور امام سجاد(ع) برای بهره‌‎‌مندی هرچه بیشتر از بهشت ماه رمضان الهی است.

در ادامه هم فرمودند که هیچ کس عذری برای خود نمی‌‎‌تواند بیاورد که خدایا در بهشت نبودم و در نتیجه بهره‌‎‌ای از بهشت تو نبردم. فرمود «فَمَا عُذْرُ مَنْ أَغْفَلَ دُخُولَ ذَلِكَ الْمَنْزِلِ بَعْدَ فَتْحِ الْبَابِ وَ إِقَامَةِ الدَّلِيلِ‏»، هیچ عذری برای کسی نیست که رمضانی بر یا او بگذرد و تحت غفار مغفرت خدا قرار نگیرد.

یادآور می‌شود، این سلسله مباحث به مرور در طول ماه مبارک رمضان در صفحه اینستاگرام به نشانی https://www.instagram.com/fayyazbakhsh_org نیز منتشر می‌شود و علاقه‌مندان می‌توانند بهره مند شود.

انتهای پیام
captcha