رمضان زیباترین بهشت دنیایی خداست

به گزارش ایکنا، استاد محمدتقی فیاض‌بخش، از اساتید برجسته اخلاق، طی سلسله مباحثی به شرح دعای وداع امام سجاد(ع) با ماه مبارک رمضان پرداخته است که این مباحث در کانال شبکه اجتماعی ایشان با عنوان Jelvehnooralavi منتشر می‌شود. آنچه در ادامه می‌خوانید مربوط به چهارمین بحث از این سلسله مباحث است؛

امام سجاد(ع) فرمود در ماه رمضان خداوند نعمت‌های فراوانی را قرار داد که عبارت از تلاوت قرآن، جوع و گرسنگی که زیباترین مهمانی خدا است، بهره‌مندی از سحرها، بهره‌مندی از دعا و نیایش به درگاه خدا و زیباتر از همه آنها و عصاره آنها یعنی توبه به سوی پروردگار هستند و بنا بر مرتبه توبه‌ای که هرکس در هر مقامی که هست به سوی خداوند باز می‌گردد.

در ادامه می‌فرمایند البته سفره گسترده ماه رمضان پروردگار برای هر ذائقه‌ای غذایی مناسب او قرار داده است. کسانی که برای ثواب روزه می‌گیرند خدا برای یک عمل آنان دَه برابر و یا بیش از هفتصد برابر عنایت می‌کند که «وَاللَّهُ ذو فَضلٍ عَظيمٍ». برخی دیگر با خدا معامله مزد و اجر نمی‌کنند که «تو بندگی چو گدایان به شرط مزد نکن، خواجه خود صفت بنده‌پروری داند».

بنابراین حضرت(ع) در بخش دیگر، به آیه شریفه «مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً فَيُضَاعِفَهُ لَهُ أَضْعَافاً كَثِيرَةً»، استشهاد می‌کنند. یعنی افرادی هستند که با خدا معامله مزد نمی‌کنند، بلکه معامله همه هستی خود را می‌کنند و در نتیجه اعمال خود را به خدا واگذار می‌کنند و گویی آنها عمل نمی‌کنند، بلکه خدا است که عمل آنها را دریافت می‌کند. در مورد روزه ماه رمضان فرمود «الصوم لی و انا اجزی به»، روزه از آن من است و مومنین با خود من روبه‌رو هستند و عملشان را در نزد من قرض می‌نهند.

در مرتبه بالاتر حضرت سجاد(ع) آثار ماه مبارک و کارهایی که مومن در این ماه می‌کند را بیان می‌کنند که عبادتی محبانه می‌کنند و از سر شکر نعمت ولایت و اسلام و ایمان عمل می‌کنند. اینها طبقات مختلف ذاکرین و تائبین به سوی خداوند هستند. حضرت(ع) فرمودند بارالها خود فرمودی من را یاد کنید تا من نیز شما را یاد کنم و امام صادق(ع) در بیان زیبای دیگری فرودند بدانید این خدا است که شما را دعوت به توبه و ذکر خود کرده است و فرمود «تاب الله علیهم لیتوبوا»، خدا به آنان رجوع کرد تا آنان استحقاق پیدا کنند که ذکر بگویند و توبه کنند و وقتی توبه کردند و ذکر گفتند، خدا نیز آنان را ذکر می‌‌کند، اما ذکری در ملا اعلی.

فرمود با این کار، شکر نعمت انسان بودن خود را بکنید و کفران نکنید که کسانی که در ماه مبارک رمضان بهره درستی نبردند و در طول عمر خود از بهشت نعمت اسلام و ایمان بهره برداری نکردند، بدانند که به شدت در جهنم حسرت و غصه در عوالم دیگر خواهند سوخت و حسرت‌ها خواهند خورد.

سپس امام(ع) وارد اصل بحث می‌شوند و می‌گویند، خدایا در میان بهشت‌های گوناگونی که در دنیا برای ما قرار دادی، فرصتی را قرار دادی که زیباترین بهشت تو است. «أَنْتَ جَعَلْتَ مِنْ صَفَايَا تِلْكَ الْوَظَائِفِ وَ خَصَائِصِ تِلْكَ الْفُرُوضِ شَهْرَ رَمَضَانَ الَّذِي اخْتَصَصْتَهُ مِنْ سَائِرِ الشُّهُورِ»، ماه رمضان تو زیباترین بهشت تو و هدیه تو به سوی بندگان است. «وَ تَخَيَّرْتَهُ مِنْ جَمِيعِ الْأَزْمِنَةِ وَ الدُّهُورِ»، ماهی که در میان سایر ماه‌ها آن را اختصاص به بندگان خاص خود دادی. ماهی که در قرآن با عظمت از آن نام بردی و عید اولیای تو است و زمزمه اولیای تو اینطور بود ک روز عیش و طرب عید صیام است امروز، کام دل حاصل و ایام به کام است امروز». لذا بی‌جهت نیست که اولیای الهی در طول عمر خود، لحظه به لحظه منتظر چنین بهشت الهی بودند.

فرمود: «وَ آثَرْتَهُ عَلَى كُلِّ أَوْقَاتِ السَّنَةِ بِمَا أَنْزَلْتَ فِيهِ مِنَ الْقُرْآنِ وَ النُّورِ وَ ضَاعَفْتَ فِيهِ مِنَ الْإِيمَانِ ‏ وَ فَرَضْتَ فِيهِ مِنَ الصِّيَامِ»، خدایا، قرآن و نور قرآن را در این ماه قرار دادی و ایمان‌ها را مضاعف کردی و روزه را در این ماه قرار دادی و توصیه کردی که به نماز و دعا بپردازیم و شب قدر را که بهتر از هزار ماه است در این ماه برای ما قرار دادی. آیا حتی یکی از آنها برای عظمت این ماه کافی نبود؟

بالاخره در پایان فرمود در میان تمام ملت‌ها و در میان تمام امت‌های مومن و امم قدیم اعم از امت نوح، ابراهیم، موسی و عیسی(ع) به امت اسلام به برکت رسول خدا(ص) روزه ماه رمضان را اختصاص دادی. فرمود «ثُمَّ آثَرْتَنَا بِهِ عَلَى سَائِرِ الْأُمَمِ وَ اصْطَفَيْتَنَا بِفَضْلِهِ دُونَ أَهْلِ الْمِلَلِ فَصُمْنَا بِأَمْرِكَ نَهَارَهُ وَ قُمْنَا بِعَوْنِكَ لَيْلَهُ»‏ خدایا این افتخار نصیب ما شد که در این ماه عزیز در روزهایش روزه بگیریم و در شب‌هایش به نماز و عبادت و مناجات با تو اجازه یافتیم که وارد شویم، «مُتَعَرِّضِينَ بِصِيَامِهِ وَ قِيَامِهِ لِمَا عَرَّضْتَنَا لَهُ مِنْ رَحْمَتِكَ وَ تَسَبَّبْنَا إِلَيْهِ مِنْ مَثُوبَتِكَ‏» و به این ترتیب امام(ع) فرمودند «اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا شَهْرَ اللَّهِ الْأَكْبَرَ وَ يَا عِيدَ أَوْلِيَائِهِ‏»، سلام بر تو ای ماه خداوندی که بالاتر از آن است که توصیف شود.