به گزارش ایکنا به نقل از روابط عمومی مرکز تحقیقات اسلامی مجلس، آیتالله احمد مبلغی، امروز، 17 اردیبهشتماه در نشستی گفت: نشان ملی حلال در اختیار سازمان استاندارد است که با محوریت، نظارت و امضای فقیه ناظر بر امور حلال به کالاهای تولیدی ( و البته پس از انجام ارزیابی دقیق)، اعطا خواهد شد.
وی با اشاره به اینکه نظارت شرعی، جان مایه فعالیت تضمین و تأمینکننده حلال در کشور است، افزود: طبیعی است که فقدان این نظارت موجب میشود که صرفاً پوستهای از حلال شکل گیرد.
فقیه ناظر بر امور حلال اظهار کرد: سیاست و خط مشی نهاد حلال استاندارد، بهرهگیری از همه ظرفیتهای وزارتخانهها و نهادهای مختلف در زمینه حلال است، البته این با اعمال نظارت شرعی بر فرآیند حلال در این همکاری ها همراه خواهد بود.
آیتالله مبلغی افزود: از این رو ما به همه فراخوان میدهیم، و از همه نهادها، وزارتخانههای مربوطه، امکانات و ظرفیتهای کشور دعوت میکنیم تا برای مشارکت فعال در فرایند توسعه حلال به صورت دیر نشده متناسب با جایگاه محوری نظام جمهوری اسلامی در منطقه، همه نظم و آهنگ واحدی را خلق و ایجاد کنند.
وی ادامه داد: این مهم را به ویژه آنکه ما در سال جهش تولید هستیم بیشتر ضرورت پیدا میکند، چه آن که حلال با کالاهای صادراتی ارتباطی اساسی و عمیق و ژرف دارد و از اینجا به مفهوم جهش تولید پیوند میخورد.
آيتالله مبلغی، تشکیل گروه نظارت بر اجرای استانداردهای حلال، تاسیس شورای فقهی حلال، ۳۱ مورد صدور گواهی حلال، آمادهسازی ۳۰ مورد گواهی دیگر برای صادر شدن، تمهید بستر لازم برای ایجاد و تربیت ۱۰۰ کارشناس حلال در سرتاسر کشور، اقدامات موثر در زمینه ژلاتین از جمله فعالیتهای نهاد حلال رسمی کشور است.
وی با اشاره به اینکه در خصوص ژلاتین باید یک گزارش مستقلی را بعداً ارائه کنیم، گفت: روش اصلی فعالیتی که تا به حال در باب ژلاتین رخ داده است، عبارت از بررسی فقهی ژلاتین در شورای فقهی نهاد حلال، صدور نشان حلال برای شرکت فرآوری دارویی ژلاتین قزوین و بررسی پرونده ژلاتین حلال آذربایجان شرقی جهت صدور نشان حلال و انجام آزمونهایی در این خصوص که نتایج شفافی را برای تصمیمگیری در پی آورده است، دارد.
وی ادامه داد: ایران اسلامی تعامل خوبی را با اسمیک داشته است که در نتیجه، هم به تعریف مشترکات فقهی نائل آمدهایم و هم مشترکات فقهی را مبنای توسعه استانداردهای حلال قرار دادهایم.
وی افزود: هماکنون محور تعامل با اسمیک، توسعه زیرساختهای کیفی حلال بویژه در زمینه اجرا و صدور گواهی بر اساس ضوابط قابل پذیرش برای تمامی کشور های عضو اسمیک است.
آیتالله مبلغی با اشاره به اینکه، کنترل بازار حلال در سطح جهانی بر اساس مشترکات فقهی هم معقول است و هم ضروری و هم امکان پذیر، گفت: مشارکت فعال ایران اسلامی در فرایند این کنترل همراه با سایر کشورهای اسلامی دارای فواید متعددی است که از آن جمله تعمیق وحدت اسلامی در حوزه حلال است و دیگر آن که به افزایش سهم ایران در گردش مالی مربوط به حلال در جهان از این رهگذر منتهی خواهد شد.
وی ادامه داد: اگر بخواهیم نقش و حضور ایران را در فرایند کنترل حلال در جهان عمق و گسترش ببخشیم، باید مکانیسمهای متناسب با آن را فراهم بیاوریم که از مهم ترین و جدی ترین این مکانیسم ها، مکانیسم ارزیابی هم طرازی نهادهای تایید صلاحیت حلال و ایجاد اندازهشناسی در حوزه حلال است؛ مکانیسمی که شامل ایجاد آزمایشگاههای مرجع ملی، تولید مواد مرجع گواهی شده و برگزاری آزمونهای مهارت در کشور است.
وی با اشاره به اینکه این بستر از حیث حقوقی برای کشور فراهم است: گفت لازم است ما سهم فعالیت ایران را در گردش مالی حلال، و ایفای نقش کنترلکنندگی نسبت به حلال در جهان را از حد ۱ تا ۲ درصد -که الان برقرار است- به ۵ الی ۱۰ درصد افزایش دهیم، سطحی که مطلوب برای ایران اسلامی در گامهای نخستین خواهد بود.
وی گفت: البته باید بدانیم این افزایش در سایه بهرهگیری از نقش مهم ایران اسلامی در منطقه از یک طرف و همکاری خوب و سازنده در فضای اسمیک با کشورهای اسلامی از طرف دوم و ایجاد زیرساختهای لازم و متناسب و پاسخگو در کشور از طرف سوم است.
واژه طيّب در قرآن
فقيه ناظر بر امور حلال با بيان اينکه حلال حرف اول و آخر قرآن در حوزه طیبات است، گفت: کلمه طيّب، واژهای است که در قرآن در جهت تقویت واژه مرکزی و محوری حلال ذکر شده است و نه جدای از آن و به صورت مستقل. بر اساس منطق قرآن دو استعمال نسبت به رابطه طیب و حلال مشاهده میشود یکی استعمال موضوعی و دیگری استعمال وصفی. همچنین موضوع شدن طیب برای حلال در این آیه منعکس شده است (أُحِلَّ لَكُمُ الطَّيِّبَاتُ).
آیت الله مبلغی با اشاره به اینکه استعمال موضوعی يعنی«آنچه طیب است حلال است» گفت: معنای این، آن است که اگر چیزی طیب نبود حلال نیست. بر این اساس ما نمیتوانیم بگوییم ما در حوزه حلال به دنبال بخشی از حلال هستیم که طیب است؛ چه آنکه معنای این حرف القاء این اندیشه است که در حوزه حلال یک بخش غیر طیب هم داریم در حالی که همیشه حلال موضوع آن چیزی است که طیب باشد، و ما حلال غیر طيب به هیچ وجه بر اساس منطق قرآنی نداریم.
استاد حوزه علمیه قم در ادامه سخنان خود وی با اشاره به اینکه: در یک استعمال قرآنی دیگر، طیب وصف حلال قرار گرفته است، (يَا أَيُّهَا النَّاسُ كُلُوا مِمَّا فِي الْأَرْضِ حَلَالًا طَيِّبًا) گفت: روح استعمال وصفی، القاء این اندیشه است که حلال، هميشه طيّب است، و حلال خبيث وجود ندارد.
فقیه ناظر بر امور حلال در توضیح بیشتر سخن خود گفت: با توجه به تقابل بین طیب و خبیث در قرآن اگر ما به این سمت رفتیم که در حوزه حلال یک بخش طیب و یک بخش غیر طیب داریم در واقع ناخواسته این ادعا را دنبال میکنیم که حلال خبیث نیز وجود دارد و حاشا و کلا که بشود چنین نسبتی را به قرآن داد.
وی ادامه داد: تمرکز بر طیب به عنوان بخشی از حلال، لازمه آن پذیرش حلال غيرطيّب است و حلال غیر طیب یعنی حلال خبیث، و اين با قرآن نمیسازد و قرآن طيّبات را حلال معرفي کرده است.
عضو خبرگان رهبری گفت: بنابراين ما نمیتوانيم و نبايد در کنار حلال به عنوان مهمترين و پذيرفتهترين واژه دينی در همه جوامع و محل اشتراک همه، واژه ديگری بسازيم.
آيتالله مبلغی تصريح کرد: ممکن است گفته شود طيّب يعنی طعام ارگانيک، اگر چنین است خوب است، اما باید دیگر کلمه ارگانيک را به کار ببريم و بگويیم کالاهای ارگانيک، یا کالاهای حلال ارگانیک که هیمنه و مرجعیت واژه حلال محفوظ بماند از واژه طیب استفاده نکنیم. همه حرف ما این است که طیب در اسلام یک واژه حکمی نیست، واژه برخوردار از بار حکمی واژه حلال است.
داستان طعام پاکيزهتر در قرآن کريم
آيتالله مبلغی اظهار کرد: ممکن است گفته شود در قرآن کريم از طعام پاکيزهتر سخن به ميان آمده است (فَابْعَثُوا أَحَدَكُمْ بِوَرِقِكُمْ هَذِهِ إِلَى الْمَدِينَةِ فَلْيَنْظُرْ أَيُّهَا أَزْكَى طَعَامًا) نتیجه این میشود که چيزی که پاکيزه است، حلال است و در کنار آن يک چيزديگری که آن هم حلال است وجود دارد واسم آن پاکيزهتر است. پاسخ اين است که اين مربوط به اصحاب کهف است، که آنها از جامعهای که بر روال و چارچوب دين قرار نداشت و نسبت به آن نگاه منفی داشتند فرار کردند، لذا تفحص میکردند تا به طعامی که از نظر آنها از ساير طعامها با احتياط بيشتری همراه بوده و در آن رعايت جوانب دينی شده، دست پیدا کنند.
وی ادامه داد: در نتیجه نباید ما بياييم و بگوييم دو نوع حلال پاکيزه و پاکيزهتر داريم. اصحاب کهف که به دنبال طعام پاکیزهتر بودند در حقیقت به دنبال طعام حلال در یک جامعهای که طعام آن با حرام آمیخته بود، بودند از این رو نگاه آنها معطوف به حلال بود.