محمدیاسین سیفی، دکترای تخصصی روانشناسی و عضو هیئت علمی دانشگاه پیام نور چهارمحالوبختیاری با اشاره به اقدام اخیر یک پدر در قتل دخترش به دلایل ناموسی، اظهار کرد: شأن حرفهای اقتضا میکند که دورادور و بدون مطالعه راجع به شرایط بالینی این پدر اظهار نظر و تشخیصی در این خصوص ارائه نشود، لذا تا این بررسی صورت نگیرد نمیتوان بهطور قطعی در این مورد قضاوت کرد.
وی ادامه داد: با استناد به آنچه در مورد این پرونده منتشر شده است میتوان گفت که این پدر زمینههایی را برای ارتکاب این عمل از قبل داشته که تشویق فرزند به خودکشی، تهیه دارو برای این اقدام و یا تهدید وی به مرگ از جمله این موارد است.
سیفی با بیان اینکه قتل رومینا توسط پدرش قطعا آخرین اتفاق از این دست نخواهد بود، تصریح کرد: همه ما در صورت مشاهده افراد پرخاشگر و عصبانی که تهدید به قتل، تشویق به خودکشی و ... دارند، وظیفه داریم که این مسئله را، پیش از آنکه فاجعهای رخ دهد، با نهادهای متولی از جمله اورژانس اجتماعی مطرح کنیم.
فرضیههایی برای ریشه ناهنجاریها
این روانشناس خانواده در استان بیان کرد: میتوان فرضیههایی را به عنوان ریشههای چنین رفتارهای نابهنجار روانی و اجتماعی تصور کرد از جمله اینکه این پدر در گذشته، در دلبستگی به والدین خود دچار مشکل بوده و روابط ایمنی را با آنان نداشته است.
سیفی افزود: عامل دوم میتواند عدم توانایی پدر در کنترل تکانهها باشد که سبب میشود فرد بهیکباره رفتاری را از خود بروز دهد که بعد از انجام عمل به آن فکر کند یا نکند. با توجه به پیشینه این پدر پیش از انجام جنایت، این فرضیه چندان محکم نیست.
رئیس کمیته مشاوره دانشگاه پیام نور استان یکی دیگر از دلایل چنین رفتارهایی را عدم انسجام خانواده دانست و بیان کرد: انسجام خانواده این نهاد را به واحدی منسجم و محکم در جامعه تبدیل میکند اگر این انسجام موجود نباشد، یکی از اعضای خانواده به راحتی به خود اجازه میدهد عضو دیگری را به شکل فجیع و دردناک حذف کند.
سیفی نگاههای محدود و تحقیرآمیز به جنسیت دختر را یکی دیگر از دلایل و فرضیات این دست رفتارها دانست و تصریح کرد: متأسفانه با وجود پیشرفتهای فکری و فرهنگی در دنیای مدرن امروزی، همچنان شاهد چنین نگرشهایی در کف جامعه هستیم و لذا میبینیم که در ماجرای رومینا، یک پسر در سویی دیگر قرار دارد که برای کارش مورد مواخذه قرار نمیگیرد.
این مدرس دانشگاه تاکید کرد: عدم وجود ارتباط موثر در خانوادهها یکی دیگر از دلایل نمود ناهنجاریها است، اگر اعضای خانواده آزادی و امنیت بیان مشکلات برای یکدیگر را داشته باشند و بتوانند بهراحتی با هم به گفتوگو بنشینند و مسائل را مطرح کنند، قطعا شاهد بروز چنین ناهنجاریهایی نخواهیم بود.
نظام مهارتآموزی به جای دانشآموزی
سیفی تربیت جنسی فرزندان را بسیار مهم خواند و بیان کرد: تربیت جنسی بدان معناست که دختر و پسر اقتضائات جنسیتی و حساسیتهای جسمی، روانی و جنسی و حریم شخصی خودشان را بشناسند و از آن محافظت کنند.
وی ادامه داد: در همین راستا، پدر و مادر نیز باید بدانند که وقتی فرزند به سنی رسید، احساسات جنسی او بر انگیخته میشود و نیاز به آگاهی و همدلی و کمک دارد. اگر فرزندان تربیت جنسی شوند قطعا در دام چنین ماجراهایی گرفتار نشده و از تبعات بعدی در امان میمانند.
سیفی حالت چرخهگونه در پروندههای مربوط به آسیبهای اجتماعی و روانی را مورد تاکید قرار داد و گفت: فرار رومیناها شاید از سر عشق به پسر مورد علاقهشان نبوده باشد بلکه فرار از مخمصهای است که خانواده در خانه برای او ایجاد کرده است.
این روانشناس با بیان اینکه هر جا تربیت جنسی فرزندان آغاز شود منفعت است، یادآوری کرد: هر چقدر این تربیت به تعویق بیفتد باید شاهد ضررها و آسیبهای جدیتر باشیم. اگر امثال رومیناها یادگرفته بودند که در مورد علایق خود با خانواده به گفتوگو بنشینند قطعا چنین اتفاقی رخ نمیداد.
سیفی جای خالی آموزش جنسی، روابط موثر در خانواده و مهارتهای زیستن را در نظام آموزشی کشور مورد تاکید قرار داد و بیان کرد: در ماجرای رومینا و دیگر اتفاقات از این دست، پدر و مادر یا دختر و پسر مقصران اصلی نیستند بلکه تقصیر متوجه نظام آموزشیِ صرفا دانشمحور است که به آموزش مهارتها نمیپردازد. ما در نظام آموزشی از قبیل مدارس و دانشگاهها و ... مهارت زندگی را به فرزندانمان آموزش نمیدهیم لذا باید گفت که سیستم آموزشی ما نظام مهارتآموزی و تربیت افراد ماهر برای زندگی نیست بلکه دانشآموزی است.
جای خالی وزارت خانواده
وی خلا یک نهاد متولی قدرتمند مانند وزارت خانواده را یادآور شد و گفت: متأسفانه خانواده در کشور ما متولی و مسئول ندارد. وزارت ورزش و جوانان جز در مسائل ورزشی توجه چندانی به مسائل جوانان ندارد، کار موثری در این حوزه انجام نمیشود و هیچ جا صحبتی از نهاد خانواده وجود ندارد.
رئیس کمیته مشاوره دانشگاه پیام نور استان با اشاره به آمار بالای طلاق در کشور، بیان کرد: بخش اعظمی از زوجهای درگیر طلاق از افراد تحصیلکرده هستند و این امر مؤید آن است که آنچه در مدارس و دانشگاهها به نوجوانان و جوانان آموزش داده میشود، برای کسب مهارتهای زندگی کافی نیست.
اصلاح فرهنگی زمانبر است
سیفی تغییر و اصلاح فرهنگی را امری بسیار زمانبر دانست و بیان کرد: تا زمانی که فرهنگ اصلاح نشود باید شاهد قربانیهای بیشتر باشیم، ضمن اینکه امر آموزش مهارت و کار فرهنگی پدیدهای هزینهبر نیز هست اما یک سرمایهگذاری بزرگ محسوب میشود که بهعنوان پشتوانه محکم آینده، دارای آثار و برکات فراوان است.
عضو هیئت علمی دانشگاه پیام نور استان گفت: سرمایهگذاری در مسئله خانواده سایر ارکان جامعه را مستحکمتر و از بروز بزهکاری، آسیبهای اجتماعی و روانی، اعتیاد و فرار از خانه جلوگیری میکند تا هزینههای جبرانناپذیری بر جامعه تحمیل نشود.
انتهای پیام