به گزارش ایکنا؛ یکی از سنتهای رایج در میان اهالی قلم، نگاشتن داستانها و خاطرات سفرهایی است که داشتهاند. این خاطرات معمولاً با عنوان «سفرنامه» منتشر میشوند و از جمله این سفرنامهها، «سفرنامههای حج» است.
کتاب «یار کجاست؟» که به قلم رحیم مخدومی به رشته تحریر درآمده است، شرح حال سفر این نویسنده کشورمان به سرزمین وحی است؛ شرح حالی که حضرت آیتالله خامنهای آن را «یکی از بهترین سفرنامههای حج» خواندهاند.
این کتاب در ۱۶۷ صفحه و در سال ۱۳۷۲ برای اولین بار به همت انتشارات «رسول آفتاب» به چاپ رسید. نویسنده در توضیحی که در ابتدای این سفرنامه آورده است، مینویسد: «حج درس زندگی است و بانگ بیداری، و فرصت بازگشت برای آنان که قسمتی از عمر خویش را به غفلت گذراندند؛ و این همه نه تنها در حج، که در لحظه لحظه طبیعت و نیز دیگر عبادات هویداست؛ اما در حج آشکارتر. هرکس به فراخور گنجایش فهم خویش از این کلاس بزرگ برداشتی دارد. این دفتر نیز مجموعهای است از برداشت بسیار اندک اینجانب از حج.»
حضرت آیتالله خامنهای پس از مطالعه این کتاب، در تقریظی بر آن نگاشتند: «بار دیگر موسم حج شد و وقت انس و معاشقه من با سفرنامههای حج. دود کبابی به ضرورت، با مصداقی از «وصفالعیش، نصفالعیش»؛ و «ماشاءالله کان». اما بیشک این یکی از بهترین سفرنامههای حج است که من خواندهام. اگر نگویم بهترین؛ لطیف، پرنکته، ژرفنگر، با روح، موعظهآمیز، گویا و همراه با هنرمندیهای ادیبانه؛ از قبیل زیبایی قلم، همراهی طنز، اشتمال بر تصویر، آمیختگی به خیال؛ و... خلاصه اینکه، نوشته زیبا و شیرینی است.»
عنوان اثر برگرفته از این بیت معروف است: کعبه یک سنگ نشان است که ره گم نشود/ حاجی! احرام دگر بند، ببین یار کجاست؟
یادآور میشود؛ مقام معظم رهبری در دیدار نویسندگان حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی در دوم خرداد ۱۳۷۷ فرمودند: «انصافاً شما سفرنامههای حج خیلی خوبی را منتشر کردهاید. شما هرچه سفرنامه حج منتشر کردهاید، من خواندهام. یعنی یکی از دلخوشیهای من در فصل حج، خواندن سفرنامه حج است. نوشته ایشان (رحیم مخدومی) را هم خواندم. بسیار خوب نوشته است. من تقریظ قشنگی هم در پشت آن، برای ایشان نوشتم. اتفاقاً همین چند روز قبل از این، تصادفاً چشمم به آن افتاد ... انسان لذت میبرد وقتی میبیند که چنین استعدادهایی هست، به این خوبی دارد مینویسد؛ زبان قوی، خیال خوب، تصویر قشنگ و جابهجا نکتههای ظریف طنزگونه خوب. به اینها باید اهمیت داد.»
کتاب دیگر «سفر به قبله» نوشته هدایتالله بهبودی است، این کتاب گزارش سفر نویسنده و چند تن از دوستانش به مکه مکرمه و مدینه منوره در سال ۱۳۷۰ است که با زبانی شیوا بیان شده است. نویسنده در این کتاب دو نوع نگاه سیاسی و معنوی به مراسم حج دارد. نگاه سیاسی اشاره به برخورد سعودیها با ایرانیها دارد. اما نگاه مذهبی به توصیف لحظههای ناب عرفانی، رنگ باختن تعلقات دنیوی و برابری انسانها اعم از فقیر و غنی و رئیس و مرئوس و زن و مرد، وعدهها و شروط با خدا، توصیف جز به جز لحظات احرام، برائت از شیطان و وسوسه هایش میپردازد که انسان را مشتاق سفر به آن دیار میکند.
رهبر معظم انقلاب در یادداشتی از شور خود برای خواندن این کتاب اینگونه نوشتهاند: «این کتاب مرا باز در شور و حال حسرتآلود زیارت خانه خدا و حرم رسولالله(ص) فرو برد. شور و حال و اشتیاقی که دیگر امیدی هم با آن نیست. تا به یاد دارم -از سالهای دور جوانی- هرگز دل خود را از آتش این اشتیاق، رها نیافتهام. اما حتی در دوران سیاه اختناق که هر روحانی بامعرفت و بیمعرفتی، با رغبت و یا حتی از سر سیری، آسان میتوانست در خط حج قرار بگیرد و من نمیتوانستم! یا بهتر بگویم: هیچ حملهدار و رئیس کاروانی از ترس ساواک شاه، نمیتوانست و جرئت نمیکرد نام مرا در فهرست حاجیهای خود - چه رسد به عنوان روحانی کاروان- بگذارد. بله، حتی در آن دوران سخت هم دلم از امید زیارت کعبه و بوسه زدن بر جای پای پیامبر(ص) در مکه و مدینه، خالی نمانده بود. و این امید، اگرچه با حج ده روزه سال ۵۸ که به فضل شهید محلاتی قسمتم شد، برآورده گشت، اما آتش آن شوق سوزندهتر و مشتعلتر شد. در سالهای ریاست جمهوری چشم امید به پس از آن دوران دوخته بودم، اما امروز ..؟ شور و اشتیاقی بیسکون و امیدی تقریباً فرو مرده .. تنها تسلا به خواندن اینگونه سفرنامهها یا شنیدن آنها است که خود بازافزاینده شوق نیز هست. این کتاب، شیرین، موجز، با روح و هوشمندانه نوشته شده است. زیارت قبول؛ عزیز نویسنده!»
یادآور میشود، کتاب «سفر به قبله» به همت انتشارات سوره مهر منتشر شده است.
انتهای پیام