حال خانواده شهدا با دیدن اروند و کوسههایش / جنگ در خانه جانبازان ادامه دارد
حال مادر، همسر، خواهر و دختری را تصور کنید که اروند و کوسههایش، هویزه و تمام مناطقی که در آن عزیزترین‌های این سرزمین شهید شده‌اند را تماشا می‌کنند. راهیان نور از ابتدای جنگ آغاز شد، درست از همان زمانی که مادران و همسران شهید به مناطق جنگی رفتند تا قوت قلب رزمندگان باشند.
به گزارش ایکنا، نرگس کریمی، همسر و خواهر شهید است و از همان ابتدا دغدغه خانواده شهدا را داشته است؛ همین دغدغه موجب شد برنامهای شبیه به راهیان نور را همزمان با دوران دفاع مقدس در مناطق جنگی برگزار کند و همین دغدغه بود که مسیر زندگی او را به سمت مشاوره امور ایثارگران معاونت ریاست جمهوری در امور زنان و خانواده کشاند.
وی در گفت‌وگو با ایکنا، با اشاره به اینکه همسر وی شب قبل از پیروزی انقلاب در جریان مبارزات انقلابی به شهادت رسید و این مسئله زمانی رخ داد که او یک فرزند چهار ساله و یک فرزند شیرخوار داشت، گفت: هنوز هم نفهمیده‌ایم شهدا برای ما چه کردهاند و با عملکرد آنان صاحب چه چیزهایی شده‌ایم؛ به خصوص نسلی که آن دوره، بمباران، صدای آژیر، آوار شدن ساختمان‌ها، شهید شدن مردم و ... را ندیده‌اند هنوز نیز حقیقت جنگ را نمی‌دانند.
جنگ در خانه‌های جانبازان اعصاب و روان
وی به تفاوت مبارزات دوران قبل از انقلاب و زمان جنگ اشاره کرد و گفت: وقتی جنگ شروع شد، هیچ تصوری از جنگ نداشتیم. خشونت‌های اعمال شده علیه انقلابیون را دیده بودیم اما جنگ چیزی فراتر از آنچه بود که حتی تصور می‌کردیم؛ از تخریب زیرساخت‌ها و محیط زیست و خانه‌ها گرفته تا شهادت گسترده مردم و رزمندگان، اما مسئله این است که برخلاف تصور بسیاری از مردم جنگ با امضای قطعنامه تمام نشد؛ جنگ هنوز هم در خانه‌های جانبازان اعصاب و روان، قطع نخاعی، شیمیایی و خانواده شهدا و جاویدالاثرها ادامه دارد.
کریمی ادامه داد: حقیقت این است که فقط کسانی بعد از جنگ واقعیت‌های جنگ را حس می‌کنند که جزء خانواده‌های شهدا و جانبازان هستند و همین مسئله است که موجب می‌شود تمام تلاشمان را برای انتقال واقعیت‌های جنگ به سایر اقشار مردم بکار گیریم. البته این تلاش محدود به پس از جنگ نیست و ما در زمان جنگ نیز برای انتقال واقعیت‌های دفاع مقدس برنامهای شبیه به راهیان نور کنونی را ویژه فرهنگیان و خانواده شهدا اجرا می‌کردیم.
دیدن اروند و کوسههایش
وی در تشریح بازدیدهای صورت گرفته از مناطق جنگی در زمان جنگ، گفت: در زمان شروع جنگ مربی پرورشی بودم و برای بچهها برنامه فرهنگی مرتبط با جنگ برگزار می‌کردم. چون فرزندانم کوچک بودند سعی می‌کردم بیشتر برنامه‌‌هایم داخل شهر باشد اما بعد که وارد فعالیت اداری شدم، با همراهی تعدادی دیگر از بانوان برنامهای برای بازدید از مناطق جنگی برای روحیه دادن به رزمندگان و دیدن واقعیت‌های جنگ برای بانوان فرهنگی اجرا کردیم. اولین بار که اروند را دیدم و کوسه‌هایی که در نزدیکی سطح آب شنا می‌کردند و تصور کردم که جوانان ما در همین آب‌ها چه رشادت‌‌ها کردهاند، وقتی هویزه را آنقدر غریب دیدم که شبیه صحرای کربلا بود و دخترانی که مورد ظلم واقع شده و یا شهید شده بودند احساس کردم باید واقعیت‌های جنگ برای پایتخت‌نشین‌ها و مردم سایر مناطق کشور به خوبی توصیف شود.
کریمی اضافه کرد: حضور ما در جبهه‌ها مایه قوت و دلگرمی رزمندگان بود به خصوص اینکه در جمع ما همسران و مادران شهید نیز حضور داشتند. از سوی دیگر مربیان پرورشی و مدیران مناطق مختلف تهران واقعیت‌های جنگ را می‌دیدند و آنها را به خوبی به بچهها در مدارس منتقل می‌کردند. اولین گروه بانوان بودیم که به سوسنگرد، هویزه، اهواز، آبادان و خرمشهر رفتیم و رزمندگان اسلام خودشان آنچه بر آنها می‌گذشت را برایمان توصیف کردند؛ ما هم شنیدیم و منتقل کردیم.
وقتی اهواز را زدند از حضور پزشکان خانم حیران ماندیم
این همسر شهید افزود: حمایت زنان تقویت‌کننده روحیه سلحشوری در مردان بود. یکی از رزمندگان تعریف می‌کرد که وقتی اهواز را زدند حیران مانده بودیم، چراکه ماشینی جلوی ما ایستاد و دو خانم از ماشین پیاده شدند و گفتند که پزشک هستند و برای کمک آمده‌اند.
وی در ادامه خاطره بازدید از منطقه فاو را بیان کرد و گفت: در یکی از سفرها مدیران مدارس شاهد(این مدارس تازه تأسیس شده بود) را به جنوب بردیم. تعدادی از این افراد همسران شهدایی بودند که حتی چهلم همسرانشان نیز هنوز نرسیده بود؛ آنها می‌خواستند محل شهادت همسران خود را ببینند. این خانمها بچه‌های شیرخوار خود را نیز آورده بودند. پس از بازدید از آبادان، فردی را واسط کردیم که اجازه بازدید از منطقه فاو نیز به ما داده شود که قبول کردند اما گفتند نباید بچه‌های کوچک را با خود ببرید. قبول کردیم و بچهها در آبادان ماندند. ما هم به همراه خانمها با یک مینی‌بوس راهی فاو شدیم. در هنگام بازگشت مینی‌بوس بسیار آرام حرکت می‌کرد و این موضوع مایه تعجب مود تا اینکه یکی از مسئولان ما را صدا کرد و گفت در تیررس نیروهای عراقی قرار داریم و باید سکوت کامل بر مینی‌بوس حاکم باشد و به آرامی حرکت کنیم ما هم به خانمها گفتیم که در سکوت دعا کنند.
تصور عراقی‌ها از استقرار نیروهای ویژه سیاه‌پوش
کریمی ادامه داد: هوا تاریک شد و مینی‌بوس جاده‌ای که باید 15 دقیقه‌ای طی می‌شد را یک ساعت و نیمه طی کرد و بالاخره وارد جاده دور از تیررس نیروهای عراقی شدیم. بعد از بازگشت معلوم شد که نیروهایی عراقی فکر کردهاند که نیروهای ویژه در فاو مستقر شده و چون خانمها چادر مشکلی داشتند اعلام کرده بودند که ایران نیروهای ویژه سیاه پوش به منطقه آورده که از تمام منطقه بازدید کردهاند و در جای جای منطقه در حال گشت‌زنی هستند. فردای آن روز تمام نقاطی که روز گذشته ما در آنجا بودیم را عراق بمباران کرد.
مشاور امور ایثارگران معاونت ریاست جمهوری، در امور زنان و خانواده ارائه آموزش‌های عقیدتی و نظامی ـ دفاعی به بانوان، آموزش نحوه مواجهه با دشمن در صورت ورود به شهرها، برگزاری جلسات تربیتی و مشاوره برای تسکین خانواده‌های شهدا و رزمندگان به کمک دکتر گلزاری، برگزاری طرح حامیان راهیان قرآن به همراه خانمها تندگویان و جلودارزاده و برگزاری نشست‌ها و همایش‌ها برای مدیران و مربیان پرورشی و دعوت از فرماندهان جبهه‌ها برای تشریح واقعیت‌های جنگ و بیان وظایف ما در پشت جبهه‌ها را از دیگر اقداماتی برشمرد که در زمان جنگ انجام می‌داده است و اضافه کرد: در یکی از این دیدارها یکی از فرماندهان به ما گفت که این جنگ که چیزی نیست، به این جنگ‌ها جنگ گرم یعنی جنگ‌هایی بر مبنای اسلحه گفته می‌شود، شما معلمان در آینده جنگ‌های علمی مهمی در پیش دارید و باید سربازان جنگ‌های آینده را تربیت کنید.
جنگ برای ما دفاع مقدس بود
وی آموزش مواجهه با انفجار بمب شیمیایی را از دیگر اقدامات انجام شده از سوی بانوان در زمان جنگ بیان کرد و گفت: جنگ ما سابقه نداشته و ندارد. در همه جنگ‌ها جوانان و شهرهای بزرگ درگیر می‌شوند اما در جنگ ما حتی پیرزن‌ها و پیرمردها در دورترین نقاط ایران نیز درگیر دفاع شدند. جنگ تحمیلی برای عراق جنگ بود اما برای ما دفاع مقدس به شمار می‌آمد.
کریمی در پاسخ به این سؤال که آیا تمام واقعیت‌های جنگ به نسل جدید منتقل شده است؟ گفت: بسیاری از مسائل به نسل جدید گفته نشده است و یکی از راه‌های کاهش گسست بین نسلی، بیان حقایق گذشته و شجاعت‌هایی که رخ داده است. تاریخ جنگ باید برای نسل جوان بازخوانی شود. نسل گذشته مهم‌ترین داشته‌اش جانش بود که فدا کرد و این مسئله باید در گفتمان بین نسلی بیان شود. اگر به اندازه کافی فیلم و کارتون در خصوص جنگ ساخته می‌شد اکنون نسل نو به جای قهرمان‌‌های ساختگی کارتون‌ها، قهرمانان حقیقی را می‌شناختند. هیچ قشری را نمی‌توان پیدا کرد که در دفاع مقدس نقش نداشته باشد اما به تصویر کشیدن این همه تلاش هم ذوق می‌خواهد، هم عرق و هم ارادت که اکنون برخی کارها در حال انجام است.
وی در پایان گفت: جنگ پدیده شوم و بدی است که وقتی وارد جامعه می‌شود، حیات جامعه، زن و خانواده را با خطرات مهم مواجهه می‌کند؛ به همین دلیل لازم است همه دولت‌ها و ملت‌ها برای خاموشی جنگ‌ها تلاش کنند، از همه جنگ‌ها جلوگیری و به سمت صلح و ثبات در جامعه جهانی پیش روند. جنگ‌ها منحنی کرامت انسانی انسان‌ها را کاهش می‌دهند؛ امیدوارم هیچ کجای دنیا جنگی رخ ندهد چراکه جنگ‌ها عواقبی دارند که تا سال‌ها تداوم دارد.
انتهای پیام
