امیرعلی ابوالفتح، کارشناس مسائل آمریکا، در گفتوگو با ایکنا، درباره اهداف تحریمهای ضد ایرانی جدید ترامپ با توجه به نزدیک شدن به انتخابات آمریکا گفت: تحریمهای جدید به طور مستقیم ارتباطی با انتخابات آمریکا ندارد. از روزی که آمریکاییها در تمدید تحریم تسلیحاتی ایران ناکام ماندند و نتوانستند قطعنامهای را علیه آن از شورای امنیت اخذ کنند و پس از آن مکانیسم ماشه بدون حمایت جامعه جهانی از آمریکا، به طور ادعایی از سوی آمریکا فعال شد، در مقابل این شکستها بالاخره باید کاری علیه ایران انجام میدادند.
وی افزود: در داخل آمریکا بسیاری از نیروها و جریانهای ضد ایرانی حضور دارند و انتظار داشتند آمریکا در ازای این ناکامیها اقدامی علیه ایران انجام دهد و از طرفی دولت آمریکا باید به جهان نشان میداد همچنان قدرت و نفوذ بالایی دارد و دارای برگههایی برای رو کردن ضد ایران است، لذا قابل انتظار بود که آمریکاییها وقتی به چنین مشکلی برمیخورند اقدامی انجام دهند و بر این مبنا آسانترین اقدام را که تحریم یک سری افراد، بانکها و شرکتهاست، انجام دادند.
ابوالفتح اظهار کرد: نکته جالب این است که برخی از این افراد و شرکتها برای چندمین بار با عناوین مختلف در قالب حقوق بشر، موشکی، تروریسم و ... در لیست تحریم قرار میگیرند. حال کشوری که بانک مرکزی آن تحریم باشد، دسترسی به دلار نداشته باشد، اروپاییها امکان دسترسی آن را به یورو ندهند، حال هر تعداد بانکش هم تحریم شوند ظاهر امر نشان میدهد تفاوتی ایجاد نمیکند. البته احتمالا این بانکها توانایی اینکه بعضی از مبادلات را انجام دهند داشتهاند، لذا این تحریمها بدون اثر اقتصادی نخواهد بود، اما فشار تحریمی بر ایران آنقدر از قبل زیاد شده که کم و زیاد شدن لیست تحریمهای ضد ایرانی تغییر اساسی ایجاد نمیکند.
ابوالفتح درباره تکرار مجدد موضوع مذاکره و توافق با ایران در صورت انتخاب شدن از سوی ترامپ بلافاصله پس از اعمال تحریمهای جدید گفت: آقای ترامپ شخصیت ویژه و خاص خودش را دارد و نباید حرفهایش را چندان جدی گرفت. هیچ رئیسجمهور آمریکا در مقابل جمهوری اسلامی از قبل تهدید خود را بیان نمیکردند که برای نمونه 55 نقطه ایران را مورد هدف قرار میدهیم. البته رؤسای جمهوری بودند که در زمان آنها، آمریکا سکوی نفتی یا هواپیمای ما را مورد حمله قرار داده، اما آنها اقدامی انجام میدادند و بعد اعلام میکردند. اما آقای ترامپ نشان داده نه تهدیدش به حمله و جنگ عملی میشود و نه در باغ سبز نشان دادنش اجرا میشود.
وی یادآور شد: در همین موضوع مذاکره، آقای پوتین به ترامپ گفت در قالب نشست سران با حضور ایران گفتوگو انجام شود که قبول نکرد و برخی کشورها اعلام میانجیگری برای گفتوگو کردند که باز هم قبول نکرد. آمریکا میخواهد ایران تسلیم مطلق و بی قید و شرط شود و تا زمانی که ایران در این وضعیت قرار نگیرد آمریکاییها پای میز مذاکره حاضر نمیشوند.
ابوالفتح ابراز کرد: این مسئله هم برخاسته از نظرات افرادی مانند «مارک دوبوویتز»، مدیر عامل اندیشکده بنیاد دفاع از دمکراسیها (FDD)، است که پس از اعلام همین تحریمهای جدید آمریکا بیان کرد «برای ناکاوت کردن ایران فقط یک مشت دیگر باقی مانده است»، بنابراین دلیلی ندارد قبل از زدن آن مشت پای میز مذاکره بیایند و امید دارند شش ماه تا نهایتاً یکسال دیگر آن مشت آخر به ایران زده میشود و دیگر نیازی به امتیاز دادن هم نیست و این نگاه حاکم بر هیئت حاکمه دولت امریکاست. لذا در این شرایط چه قبل و چه بعد از انتخابات، هیچ دلیلی برای مذاکره با ایران احساس نمیکنند.
ابوالفتح درباره این تحلیل که بخشی از اقدامات ترامپ برای این است که در صورت پیروزی بایدن کار دولت جدید برای بازگشت به برجام و تغییر وضعیت ناممکن یا پیچیده شود، گفت: این مسئله اصلاً ایده دوبوویتز و ریچارد گلدبرگ است تا اگر بایدن هم به قدرت برسد کار علیه ایران دیگر تمام شده باشد. آنها امیدشان این بود که فشارها را آنقدر علیه ایران زیاد کنند تا ایران از برجام خارج شود که اگر بایدن هم به قدرت برسد ساخت نمونهای مانند برجام دهها سال طول بکشد و برای این کار دست به اقدامات مختلفی مانند تهدیدات نظامی، ترور سردار سلیمانی و تشدید فشارهای اقتصادی زدند تا ایران عصبی شده و از برجام خارج شود.
این کارشناس مسائل آمریکا ابراز کرد: این اتفاق تاکنون نیفتاده، اما اگر بایدن به ریاستجمهوری برسد اگر واقعاً اراده بازگشت به برجام و لغو تحریمها را داشته باشد میتواند همانطور که ترامپ با یک امضا تمامی تحریمهای ضد ایرانی را برگرداند، با یک امضا اعمال تحریمها را متوقف کند. در واقع بایدن به عنوان رئیسجمهور اختیار تعلیق تحریمها را دارد، اما ابطال تحریمها در اختیار کنگره است که حتی اگر دموکراتها هم پیروز انتخابات کنگره شوند ساختار کنگره آمریکا آمادگی لغو تحریمها را ندارد. لذا امکان توقف تحریمها در صورت خواست و اراده بایدن، امکانپذیر است.
گفتوگو از مهدی مخبری
انتهای پیام