کودک و دفاع‌ مقدس دو گونه فراموش ‌شده‌ سینمای ایران

علی‌رضا سبط احمدی، تهیه‌کننده سینما و تلویزیون در گفت‌وگو با ایکنا با مهجور خواندن سینمای کودک، گفت: سینمای کودک و دفاع مقدس دو گونه فراموش‌ شده سینمای کشورمان هستند اما برای سینمای کودک می‌توان یک معضل دیگر هم در نظر گرفت که نداشتن متولی است. این معضل سبب شده علاوه بر اینکه تولید در این عرصه سخت شده، پخش آن نیز با مشکل مواجه شود. این مسئله را بار‌ها احساس کرده‌ام و آثاری که در این حوزه تولید کرده‌ام در بدترین شکل ممکن روی پرده رفته‌اند.

وی افزود: بی‌توجهی به این ژانر در شرایطی است که سینمای کودک قادر است بستر‌سازی مناسبی روی کودکان داشته باشد. وقتی از نبود حمایت حرف می‌زنم منظورم تولید صرف نیست، بلکه اکران، بزرگ‌ترین مشکل این ژانر است. وقتی امکان اکران فراهم نباشد درآمدزایی و سودآوری نیز حاصل نمی‌شود. برای همین کار‌هایی که در این شکل از سینما تولید می‌شود باری به هر جهت هستند که هیچ کارکردی ندارند.

 

جشنواره کودک به سینماگران انگیزه برای کار می‌دهد
تهیه‌کننده فیلم سینمایی «دخمه» در پاسخ به این سؤال که آیا در شرایط موجود برگزاری جشنواره فیلم کودک اقدامی مؤثر است؟ تصریح کرد: مشکلاتی که برشمردم به معنای منفعل بودن نیست، چون اگر اندک حیاتی در سینمای کودک وجود دارد دلیلش برگزاری جشنواره است. اگر قرار باشد همین امید هم گرفته شود، دیگر فیلم‌سازان کودک با کدام انگیزه کار کنند؟ برگزاری این فستیوال کمک می‌کند تا سینماگران با همکاران خارجی خود ارتباط برقرار کرده و درنتیجه به دانش آن‌ها افزوده شود. همچنین تماشای محصولات روز سینمای کودک، اهرمی آموزشی است که الزام برگزاری این رویداد را بیشتر می‌کند.

تهیه‌کننده سریال «همسایه‌ها» متذکر شد: در بحث تولید، نباید روی بخش خصوصی تکیه کرد، زیرا با توجه به خسارت‌هایی که به‌شخصه دیده‌ام جرئت نزدیک شدن به این ژانر را ندارم اما سؤال اینجاست چرا نهاد‌های دولتی در این زمینه کم‌کار هستند؟ برای مثال فارابی دیگر آن‌چنان‌که باید در این حوزه کار نمی‌کند یا این‌که کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان تنها سالی یک فیلم در این حوزه تولید می‌کند؟ این کم‌کاری در شرایطی است که سینمای ایران در ابتدا باکار‌های فیلم‌سازانی چون کیارستمی، طالبی، مجیدی، فروزش و... به جهانیان معرفی شد!
تهیه‌کننده «کلید» تأکید کرد: نقد دیگر من به تلویزیون است. سینما در شرایط بد مالی و کرونایی امکان کار کردن کمتری دارد ولی تلویزیون چرا در این ژانر تا به این اندازه منفعل عمل می‌کند؟ جواب این سؤال تنها معطوف به یک سبک سینمایی نیست بلکه باورم این است کم‌کاری‌های موجود سبب شده امروز کودکان ما ‌جای داشتن قهرمانان داخلی به سمت سوپرمن‌ها و بتمن‌ها متمایل شوند!

 

سرمایه‌گذاری کلیسا در سینما
وی درباره جایگاه موضوعات دینی و اسلامی در سینمای کودک بیان کرد: گرایشات اسلامی و شیعی در وجود سینماگران نهادینه ‌شده و سینماگر به‌تنهایی قادر نیست در امر تبلیغ مؤثر عمل کند، بلکه باید علمای دینی نیز در این رابطه وارد عمل شوند. اولین قدم نیز در این رابطه پذیرش سینما از طرف آن‌ها به‌عنوان یک وسیله برای تبلیغ دین است و تا بزرگان دین، سینما را برای رسیدن به خواسته مورد نظر (تبلیغ دینی) مؤثر ندانند به سرمنزل مقصود نخواهیم رسید. این نبود موفقیت در حالی است که در سینمای جهان، کلیسا‌ها روی این ژانر تمرکز ویژه کرده‌اند تا بتوانند در طولانی‌مدت تربیت مخاطب داشته باشند.

 

این تهیه‌کننده مثال زد: فیلم‌هایی نظیر «فهرست شیندلر» با حمایت کامل صهیونیست‌ها تولید می‌شود اما ما می‌توانیم یک فیلم موفق جهانی نام ببریم که در آن توانسته باشیم انقلاب اسلامی را معرفی کنیم؟ البته شاید بگویید فهرست شیندلر در ژانر کودک نیست اما اگر دقت کنید در آن فیلم نیز یکی از اهرم‌های موفقیت استفاده از کودکان است.

وی در پایان تأکید کرد: شاید بنا به دلایل مختلف در شرایط فعلی نتوان همانند دهه ۶۰ سینما‌هایی را برای نمایش فیلم کودک اختصاص داد زیرا سینمادار هم به فکر درآمدزایی خود است اما راهکاری در این رابطه وجود دارد. نهاد‌های دولتی با خرید بلیط فیلم کودک و پخش آن بین کارکنان خود قادرند فرهنگ فیلم دیدن خانواده‌ها را بالا برند تا درنهایت فیلم‌های این ژانر در سبد خانواده‌ها جا گیرد.