کاترینا ریدمن؛ بانوی سوئیسی کاتب قرآن + عکس

به گزارش ایکنا به نقل از الرویه، کاترینا ریدمن در سال 1946 میلادی در شهر زوریخ سوئیس متولد شد و از زمان کودکی، به داستان‌های عربی عشق می‌ورزید؛ زمانی که بزرگ شد نیز برای دختر خود داستان‌های کتاب «هزار و یک شب» را می‌خواند. عشق او به زبان عربی سرانجام موجب شد که به خوشنویسی عربی روی آورد. بنابراین مدرسه آموزش زبان عربی را در سوئیس تأسیس و از ماه می سال 2000 میلادی شروع به کتابت قرآن کریم کرد که مدت 20 سال به طول انجامید و در نوامبر سال گذشته توانست کتابت قرآن را به پایان برساند.
 
ریدمن درباره ایده کتابت قرآن می‌گوید که از سال 1986 که شروع به آموزش قواعد خط عربی کرد، این ایده به ذهنش خطور کرد و سپس برای نخستین بار در سال 1993 به منظور یادگیری زبان عربی در آموزشگاه بین‌المللی زبان، به قاهره سفر کرد و مدت 3 ماه در آنجا گذراند. پس از آن هرساله به مدت یک ماه به قاهره سفر می‌کرد و طی چند سال با فرهنگ عربی، معماری، ادبیات و آشپزی عربی آشنایی پیدا کرد.
 
وی می‌گوید: من شیفته دین اسلام بودم و می‌دیدم که چگونه دین اسلام در زندگی روزمره مسلمانان حضور دارد. من آیات قرآن را به ویژه در ماه رمضان از مناره‌های مساجد می‌شنیدم. همچنین صدای قرائت قرآن را پیش از نماز مغرب از تلویزیون گوش می‌دادم و به خصوص صوت شیخ محمد محمود الطبلاوی را دوست داشتم.
 
وی می‌افزاید: زمانی که از رادیوی سوئیس شنیدم که یک زن، انجیل را به خط خود نوشته است، با خود گفتم که من نیز می‌توانم قرآن را بنویسم. به خصوص که من خوشنویسی عربی را با حرکات و علامت‌های آن بسیار دوست دارم و خط زیبایی دارم.
 
این خوشنویس سوئیسی اشاره کرد که خط عربی را با زیبایی‌هایش یک معجزه می‌داند. او در گذشته نقاش بود و در مدرسه هنر جدید در زوریخ تدریس می‌کرد. وی تصاویری از مردمان عرب نیز به صورت ذهنی از خود کشیده و نمایشگاه‌هایی برپا کرده است. او همچنین تصاویر روی جلد برخی کتاب‌های خود را مانند کتاب نخستین سفر سندباد که قصه زندگی خود در قاهره است، در سال 1998 نقاشی کرده است.
 
کاترینا ریدمن در سال 1995 مدرسه «عربی کلام» را برای آموزش زبان عربی به مشتاقان این زبان تأسیس کرد و این مدرسه با وجود کم شدن تعداد زبان‌‌آموزان به دلیل شیوع کرونا، همچنان به صورت دو روز در هفته فعالیت می‌کند.
 
وی درباره زندگی خود در دو فرهنگ غربی و عربی نیز تأکید کرد که معاشرت با این دو فرهنگ موجب آگاهی بیشتر او شده و عقیده دارد که دین اسلام را اکنون به شکلی بسیار بد به جوامع نشان می‌دهند لذا اهمیت دارد که جوانب زیبای این دین را نیز به دیگران نشان دهند.