عشق اساس زندگی پیامبر(ص) و خدیجه(س)

لاله افتخاری، دبیرکل اتحادیه جهانی زنان مسلمان و دبیر کنگره بین‌المللی حضرت خدیجه(س) در گفت‌وگو با ایکنا ضمن تسلیت سالروز وفات حضرت خدیجه(س) گفت: آنچه در زندگی حضرت محمد(ص) و خدیجه(س) دیده می‌شود چیزی جز محبت و شیفتگی از بدو ازدواج تا بعد از وفات حضرت خدیجه(س) و عمر شریف پیامبر(ص) نیست؛ محبتی که ریشه‌دار است زیرا بر مبنای صحیح و براساس درک مشترک رقم خورده است چه اینکه ما خدیجه را بزرگتر از پیامبر بدانیم.

وی اضافه کرد: حضرت خدیجه(س) وقتی از ابتدا ویژگی‌های پیامبر را دیدند شیفته او شدند هرچند ایشان دو ابزار مهم سنجش موقعیت اجتماعی آن روز یعنی پدر و مادر و ثروت را نداشت؛ حتی در هنگام ازدواج، حضرت خدیجه(س) مهریه خود را خودش پرداخت و از طرفی خانه پیامبر نیز خانه خدیجه بود.

افتخاری تصریح کرد: پیامبر تا زمانی که در مکه بودند در خانه خدیجه زندگی کردند و ایشان اموال و هر چیزی را که داشت به حضرت بخشید و با احترام حضرت را به خانه خود دعوت کرد و تا پایان هم با این روش باقی ماند؛ زمانی که مسلمین در سخت‌ترین شرایط در شعب بودند به همه ثروت‌ها پشت کرد و همه اموالش را صرف مسلمین کرد؛ این محبت ادامه یافت تا زمانی که خدیجه از دنیا رفت و آن سال به عام الحزن نامیده شد.

دبیر کنگره بین‌المللی حضرت خدیجه(س) افزود: عایشه گاهی به پیامبر اعتراض می‌کرد که خدیجه زنی سالمند بود چرا اینقدر به او احترام می‌کنی ولی پیامبر بسیار از ایشان تمجید می‌کرد و می‌فرمود خدا کند کوبنده در، خواهر خدیجه باشد و زمانی که خواهر ایشان به منزل پیامبر می‌آمدند از خدیجه بسیار یاد و از ایشان تکریم می‌کردند و به دوستان خدیجه هدیه می‌دادند و به نام ایشان قربانی می‌کردند و می‌فرمودند هیچ کسی برای من مانند خدیجه نخواهد بود.

وی افزود: اگر بخواهیم خانواده‌های خود را با الگوهای دینی مقایسه کنیم باید ببینیم که آیا این درک مشترک و عشق و محبت در زندگی ایشان وجود دارد یا صرفا براساس حق و تکلیف و مرزگذاری عمل می‌کنیم؛ اگر این مرزبندی باشد زن در صورت داشتن درآمد خط کشی می‌کند و آن را صرف منزل نمی‌کند و یک سری وظایف را برای خود قائل نیست و مرد هم به فراهم کردن اولیات بسنده می‌کند؛ وقتی این خط کشی‌ها مطرح شد صفا و انس و الفت از بین می‌رود و رابطه صرفا حساب‌گرانه خواهد بود و وفاداری و الفت با حسابگری صرف همخوان نیست.

معیار کفویت

افتخاری با بیان اینکه حضرت محمد(ص) از جهت پایگاه اجتماعی ظاهری و ثروت به اصطلاح امروز کفو حضرت خدیجه(س) نبود ولی چرا باز آن حضرت ازدواج با ایشان را پذیرفتند؟ تصریح کرد: برای کفویت باید معیار را بسنجیم، آیا معیار مثلا ثروت و شغل آنچنانی و ظاهر زیباست؟ اینها ارزش‌های جاهلیت است؛ کفویت و درک مشترک زمانی مطرح است که هر دو طرف بر سر ارزش‌ها تفاهم داشته باشند، بر سر اعتقادات و ویژگی‌های انسانی و الهی و این چیزی است که شرط مقام و ثروت و مال را به حاشیه می‌راند و جای همه اینها را پر کرده و همبستگی میان زوجین ایجاد می‌کند.

وی افزود: بنابراین آنچه امروز در جامعه مطرح است که یا ازدواج صورت نمی‌گیرد و یا به طلاق منجر می‌شود عمدتا به خاطر ارزشگزاری براساس معیارهای جاهلی است و باید شاخصه‌های فرهنگی و ایمانی در ازدواج و روابط اجتماعی وجود داشته باشد.

دبیرکل اتحادیه جهانی زنان مسلمان در پاسخ به این سؤال که آیا در فضای مدرنیسم امروز امکان معرفی الگوهایی مانند حضرت خدیجه وجود دارد، اظهار کرد: قطعا باید چنین الگوهایی را معرفی کنیم، بنده دبیر کنگره بین‌المللی حضرت خدیجه بودم که این کنگره روز گذشته برگزار شد، با یک فراخوان بیش از صد مقاله و چکیده به دست ما رسید که 70 مقاله از کشورهای خارجی بود و سخنان بسیار ارزشمندی در این مقالات بیان شد.

دبیر کنگره بین‌المللی حضرت خدیجه(س) بیان کرد: ما باید شاخصه‌های زندگی بانوانی مانند حضرت خدیجه را به عرصه بین‌المللی معرفی کنیم، چون ویژگی‌های الهی و انسانی آنها صرفا برای 14 قرن قبل نیست بلکه این صفات در طول تاریخ جاری و ساری است و هیچگاه کهنه نمی‌شود.

دبیرکل اتحادیه جهانی زنان مسلمان اضافه کرد: اگر شاخص‌ها انسانی و الهی باشد در این صورت توان و پایداری و تحمل افراد در برابر مشکلات زیادتر خواهد شد؛ سختی‌ها آسان می‌شود مگر مشکل فراق همسر است که هیچ چیزی جای آن را پرنخواهد کرد؛ ما باید شاخصه‌ها را از یندگی بزرگانی مانند حضرت خدیجه بگیریم و آنها را رواج دهیم. شهید اندرزگو و همسرشان در سخت‌ترین شرایط زندگی کردند، چقدر آوارگی کشیدند و حتی در پیاده‌رو می‌خوابیدند و در نهایت هم ایشان به شهادت رسید باز همسرشان می‌گوید من خوشبخت‌ترین زن دنیا هستم.

افتخاری افزود: این به این علت است که همسرش را با شاخص‌های الهی و انسانی انتخاب کرده و به درک و فهم مشترک از هدف زندگی رسیده‌اند و انتظاراتشان بر این اساس تنظیم شده است لذا بعد از چند دهه از شهادت همسرشان احساس ناراحتی ندارد و احساس خوشبختی می‌کند همانطور که ما هم این احساس را داریم گرچه سختی‌هایی بعد از شهادت وجود دارد ولی همه اینها را لطف الهی می‌دانیم.

وی در پایان تصریح کرد: جوان امروز که نه زمان طاغوت و نه دوران جنگ و قرون قبل را دیده است وقتی همسرش به عنوان مدافع حرم به منطقه می‌رود می‌پذیرد و صبر می‌کند و بعد از شهادت هم صبوری دارد؛ بنابراین خورشید و ماه 30 قرن و 14 قرن و 5 قرن قبل با امروز هیچ تفاوتی ندارند و نورانیت و درخشندگی و گرما دارند؛ شخصیت‌های بزرگ مانند حضرت خدیجه و صفات و ویژگی‌های قابل الگوی آنها هم مانند خورشید و ماه است که دیروز و امرو آن فرقی ندارد و باید این شاخصه‌ها به نسل جدید معرفی شود.