به حکمت خدا توکل کن و آرام باش

ژیلامرادپور، یکی از اساتید دانشگاه‌های استان کردستان در یادداشتی به برداشت‌های خود از آیه 2 سوره فاطر پرداخته است که در ادامه متن یادداشت آمده است؛ «مَّا يَفْتَحِ اللَّهُ لِلنَّاسِ مِن رَّحْمَةٍ فَلَا مُمْسِكَ لَهَا ۖ وَمَا يُمْسِكْ فَلَا مُرْسِلَ لَهُ مِن بَعْدِهِ ۚ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ؛ (هر) رحمتی را که خدا برای مردم بگشاید، کسی نمی‌تواند که بازش دارد، و آنچه را باز دارد کسی جز او نمی تواند آن را روان سازد، و او پیروزمند حکیم است».(فاطر 2)

در این آیه مبارکه خداوند جهت تأکید بر نقش اساسی قدرت لایزال خودش بر کائنات و سرنوشت‌ها، از الفاظی در کلامش استفاده کرده است که راه هر شک و احتمالی را می‌بندد و هر اراده‌ای غیر خود را در برابر اراده غالبش محکوم به شکست می‌داند.

خداوند برای خود فعل مضارع را به کار برده است (یفتح_ یمسک) و برای هر کس یا هر چیزی نقطه مقابل خودش، اسم فاعل( ممسک _ مرسل) را بکار برده است و می‌دانیم اسم فاعل بیشتر از فعل مضارع قاطعیت و تحقق حتمی را می‌رساند و بیانگر عزمِ جزمِ کننده کار بر انجام فعل است و با این تعابیر می‌خواهد به ما این پیام را دهد که حتی اگر کسی بخواهد عامدانه و جازمانه جلوی گشودن در رحمت خدا را بگیرد و یا دری را که خدا بسته به زور بگشاید، نمی‌تواند.

پس ای انسان نه در گشایش‌ها غره شو و نه در تنگناها ناامید! و بدان هر چه غیر خدا بخواهد برایت مانع تراشی کند مادامی که خدا نخواهد شکست خواهد خورد و هر کس بخواهد به زور بابی را بگشاید که خدا بسته است باز هم موفق نخواهد شد. بنابراین همواره و در همه حال امید به خدا داشته باش و بدان آنجا که خدا گشاید یا ببندد هر دو رحمت و خیر است برایت! چون خداوند هم عزیز و هم حکیم است یعنی عزت و پیروزی نهایی از آن اوست و این نهایت را بنا بر حکمت فراوانش عایدت می کند نه از روی خودخواهی و زورگویی.

پس در هر حال به خدای عزیز حکیم توکل کن و آرام باش.

اسم عزیزش تو را از ترس از غیر خدا ایمن می‌دارد و اسم حکیمش تو را خاطر جمع و آسوده از هر پیش‌آمدی می‎کند و یاریت می‌کند تا آن را راحت بپذیری چون حکمت و علم همه جانبه و بی‌نقص خدا را پشت آن داری.

چه زیباست با چند کلمه در این آیه از ترس‌ها رها و امیدوار به تقدیرها می‌شویم.

«رَبَّنَا آتِنَا فِی‏الدُّنْیَا حَسَنَةً وَ فِی‏الآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ؛ و گروهی از آنان می‌گویند: پروردگارا! به ما در دنیا نیکی و در آخرت هم نیکی عطا کن و ما را از عذاب آتش نگاه دار».(آیه 201 سوره بقره)