تقدس اجسام و اشیاء به واسطه انتساب به اولیاء الهی، اصلی قرآنی است

به گزارش ایکنا؛ حجت‌الاسلام والمسلمین مهدی رستم‌نژاد، استاد جامعة‌المصطفی ششم اردیبهشت‌ماه در ادامه مباحث تفسیری ماه رمضان، با اشاره به آیه 93 سوره یوسف «اذْهَبُوا بِقَمِيصِي هَذَا فَأَلْقُوهُ عَلَى وَجْهِ أَبِي يَأْتِ بَصِيرًا وَأْتُونِي بِأَهْلِكُمْ أَجْمَعِينَ»، گفت: دو چشم یعقوب از حزن فراوان نابینا شد؛ «وَابْيَضَّتْ عَيْنَاهُ مِنَ الْحُزْنِ فَهُوَ كَظِيمٌ»؛ ولی وقتی یوسف پیراهن خود را به جانب پدر فرستاد، فرمود آن را روی چهره پدر بیندازید بینا می‌شود؛ یعنی یوسف در اینجا خبر غیبی داد. اینکه یک پیراهنی که از جنس پوست شتر و گوسفند و ... است می‌تواند چشمی را بینا کند، قطعاً یک معجزه است؛ تعبیر یوسف که گفته «بقمیصی هذا» هم جالب است یعنی فقط این پیراهن و نه هر پیراهنی.

وی افزود: در سوره یوسف قمیص یوسف در چند مورد ذکر شده است؛ یکبار جایی که پیراهن خونین او را نزد پدر آوردند که گرگ او را خورده و پیراهنش خونی شده است؛ یکبار دیگر در جایی که زلیخا پیراهن او را می‌کشد و پیراهنش را پاره می‌کند و سومین جا هم در اینجاست.

رستم‌نژاد بیان کرد: سرایت برکات از اولیاء الهی به اشیاء و اجساد و اجسام منتسب با آنها اصل و قاعده قرآنی است؛ حجرالاسود یک سنگ است، اما مقدس شده است، صفا و مروه دو کوه است، اما شعائرالله و پرچم خداست، مقام ابراهیم یعنی محل ایستادن ابراهیم، مصلی و محل نماز پیامبر شده است. مسجدالاقصی خودش که مبارک است، ولی اطراف آن را هم مبارک قرار داده است، «سُبْحَانَ الَّذِي أَسْرَى بِعَبْدِهِ لَيْلًا مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى الَّذِي بَارَكْنَا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ آيَاتِنَا إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ»، حتی مکه و کعبه و بقیه بقاع را هم خدا آفریده است، ولی تقدس دارند.

معاون آموزش حوزه اضافه کرد: در مورد مکه فرموده است «ببکة مبارکا»، برکت به اشیاء و اجسام و اجساد نسبت داده می‌شود، زیرا در تمامی موارد حضور یک ولی و یا اولیاء الهی را شاهد هستیم؛ کعبه ساخته دست ابراهیم و اسماعیل است؛ مقام ابراهیم جای پای ابراهیم و نه یک انسان معمولی است؛ وقتی اطراف مسجد الاقصی را برکت داد، زیرا قدمگاه برخی از انبیاء و خانه آنها بوده است، بنابراین یک اصل قرآنی این است که مکان شرافت خود را از مکین می‌گیرد.

قسم قرآن به نفس‌های اسب مجاهد فی سبیل الله

استاد حوزه تصریح کرد: حتی در قرآن در سوره عادیات، در مورد نَفَس اسب البته اسبی که مجاهد خدا بر روی آن سوار است، قسم خورده است؛ این قداست را اسب و نفس او از کجا گرفته است به علت اینکه الان مرکوب مجاهد فی سبیل الله است؛ خدا حتی به انسان مجاهد و خود اسب قسم نخورد، بلکه به نفس اسب قسم خورد که سریع الزوال است، زیرا می‌خواهد ارج و رتبه بحث مجاهدت را بیان کرده باشد.

عضو هیئت علمی جامعة المصطفی بیان کرد: قرآن در آیه دوم مائده فرمود «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُحِلُّوا شَعَائِرَ اللَّهِ وَلَا الشَّهْرَ الْحَرَامَ وَلَا الْهَدْيَ وَلَا الْقَلَائِدَ وَلَا آمِّينَ الْبَيْتَ الْحَرَامَ»؛ به شعائر خدا بی‌حرمتی نکنید، هرچند سنگ باشد، حتی احترام به زمان یعنی شهر الحرام، قربانی عمومی(هدی) و قربانی نشان‌دار (قلائد) و حتی کسانی که قصد بیت‌الله الحرام را دارند، حرمت دارند، با این حال چطور جسد پیامبر احترام ندارد؟ از آیه استفاده می‌شود که از اولیاء الهی برکت به اجسام و اشیاء سرایت می‌کند می‌خواهد سنگ و حیوان و مکان و زمان باشد. 

استاد حوزه تصریح کرد: پیراهن یوسف وقتی روی چهره یعقوب افتاد، باعث بینایی شد، در حالی که فاصله زیاد بود؛ این نشان می‌دهد باید ضریح را بوسید و حس کرد، زیرا یوسف فرمود پیراهن را روی چهره او بیندازید، یعقوب هم در کنعان به محض اینکه پیراهن از مصر حرکت کرد، فرمود من بوی یوسف را استشمام می‌کنم.

وی تأکید کرد: بنابراین سرایت برکت از اولیاء الهی به ملحقات آنها اصلی قرآنی است؛ من با یکی از وهابیون بحث کردم که چطور یک پیراهن از مصر توانست چشم یعقوب را در کنعان بینا کند، ولی ضریح مقدس پیامبر در فاصله چند متری نمی‌تواند کارساز باشد که وی در بهت فرو رفت.