امیرحسین بهروز، عضو هیئت علمی دانشگاه پیام نور، در گفتوگو با ایکنا، به بیان نکاتی درباره شیوه بازگشایی دانشگاهها در مهرماه سال جاری و دیدگاههای خود در زمینه برگزاری کلاسهای آنلاین پرداخت و اظهار کرد: البته تلاشهای زیادی در زمینه تأمین واکسن کرونا به ویژه واکسن مورد نیاز دانشجویان صورت گرفته و پیشبینی شده بود در شهریورماه واکسیناسیون آغاز شود اما با توجه به فراگیر شدن سویههای جدید این ویروس که در کشور فراگیر شده، پیشبینی بنده این است که عارضه کرونا در سراسر دنیا تبدیل به بخشی از زندگی مردم شده است و یکی از مواردی که اتفاق افتاد فعالیتهایی است که به شکل مجازی و در بسترهای الکترونیک گسترش پیدا کرد.
مزایا و معایب آموزش آنلاین
وی ادامه داد: قبلاً در دانشگاه پیام نور، موضوع آموزش الکترونیک سهم 20 درصدی در کلاسها و آزمونهای ما داشته که با توجه به گسترش ویروس کرونا این سهم به 100 درصد رسید. بسیاری از دانشگاههای سنتیتر که در کشور ما و سایر کشورهای دنیا مقداری با آموزشهای الکترونیک مقابله داشتند هم در این مسیر گام برداشتند. واقعیت این است که تجربیات ارزشمندی اتفاق افتاده است و آنچه بنده به عنوان یک عضو هیئت علمی رصد و مشاهده میکنم این است که آموزش الکترونیک به عنوان یک نوع آموزش مکمل و در بستر شیوه آموزش ترکیبی قطعاً ادامه خواهد داشت.
بهروز به ارزیابی خود از مزایا و معایب برگزاری کلاسهای دانشگاهی به شکل آنلاین پرداخت و یادآور شد: در رشتههایی که نیازمند برگزاری کلاسهای عملی است آموزشهای الکترونیک نمیتواند کافی باشد اما در رشتههای علوم انسانی تا حد زیادی این نوع از آموزش یعنی به شکل مجازی توانسته جور آموزش حضوری را بکشد. البته آموزش الکترونیک چالشهایی برای اساتید داشته است، از این جهت که همه فرآیند کلاس ثبت و ضبط میشود لذا استاد قطعاً باید با کیفیت بالاتر و آمادگی ویژهتری در کلاسها حضور پیدا کند، این یکی از مزایای اصلی آموزش به شکل آنلاین در دانشگاههای کشور است.
عضو هیئت علمی دانشگاه پیام نور تصریح کرد: نکته دوم این است که اگر دانشجویی در آن زمان نتوانست از کلاس بهره کافی ببرد، چون مطالب کلاس ضبط شده است میتواند یک زمان دیگر و با فراغ بال بیشتری، نکات مطرح شده در کلاسها را گوش کند و درسهای مورد نیاز را فرا بگیرد؛ در حالیکه در آموزش حضوری چنین امکانی وجود ندارد.
علاقه دانشجویان به کلاسهای حضوری
وی گفت: از سوی دیگر حضور دانشجو در کلاس و پرسش و پاسخهایی که به شکل حضوری صورت میگیرد و آن ارتباط نزدیکی که بین استاد و دانشجو شکل میگیرد در فهم بیشتر مباحث مؤثر واقع خواهد شد اما درباره اینکه کدامیک از دو طرف این ترازو سنگینی بیشتری دارد باید از یک جامعه آماری وسیعتر از دانشجویان سؤال شود تا نتیجه مشخص بهتر شود.
بهروز تأکید کرد: خود بنده با حدود بیست هزار دانشجو در ارتباط هستم و در جریانم که وجه غالب در زمینه فعالیت دانشگاهها با فضای مجازی نیست و شاید حدود شصت تا شصت و پنج درصد از آنان علاقهمندان به آموزش حضوری هستند اما همچنان حدود 35 درصد از آنان آموزش آنلاین را میپذیرند ولی این شیوه به هر حال توانسته خلأهای آموزشی را برطرف کند.
تجربیات دوران کرونا برای آموزش عالی
عضو هیئت علمی دانشگاه پیامنور در پاسخ به سؤالی درباره بازخورد آموزشهای مجازی در دانشگاهها در سال گذشته اظهار کرد: البته این شاید موضوعی کلی باشد اما نظر شخصی بنده این است که با توجه به بحرانی که کشور ما و همه دنیا را فراگرفت باید فکر عاجلی میکردیم لذا آموزشهای مجازی، به ما به میزان بسیار زیادی کمک کرد. در واقع راه دیگری غیر از این وجود نداشت مگر اینکه فرآیند آموزشی در کشور را تعطیل میکردیم. معتقدم آموزش مجازی کمک بسیاری به جامعه دانشگاهی کرد، هرچند مزایا و معایبی را هم به دنبال داشت.
بهروز بیان کرد: برخی از دانشگاههای کشور توانستند خودشان را سریعاً با وضعیت جدید تطبیق داده و آموزشهای مجازی را به شکل مناسبی برگزار کنند اما برخی نتوانستند چنین کاری انجام دهند لذا قطعاً مشکلاتی برای دانشجویان و برخی اساتید پدید آمد و گاهی برخی از پشتیبانیهایی مجازی که لازم بود، اجرا نشد چراکه فضای دورکاری برای کارمندان، سختیها و چالشهایی را به دنبال داشت اما در مجموع، آموزشهای آنلاین از تعطیل شدن فرآیند آموزش در کشور جلوگیری کرد و این نقطه مثبتی محسوب میشود.
وی در پایان تأکید کرد: تجربهای هم که در دوران شیوع ویروس کرونا به دست آمده به میزان زیادی میتواند به ما کمک کند که انشاءالله با برطرف شدن مشکل کرونا، این نوع آموزش به عنوان مکملی برای آموزشهای حضوری عمل کند.
انتهای پیام