به گزارش ایکنا از اردبیل، حجتالاسلام و المسلمین محسن قرائتی در بیان تفسیر آیه ۱۵۲ سوره بقره میفرمایند: «فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ وَ اشْكُرُوا لِي وَ لا تَكْفُرُونِ؛ پس مرا ياد كنيد تا شما را ياد كنم، و براى من شكر كنيد و كفران نورزيد».
خداوند در برخى آيات مىفرمايد: «اذْكُرُوا نِعْمَتِيَ» نعمتهاى مرا ياد كنيد، ولى در اين آيه مىفرمايد: «فَاذْكُرُونِي» ياد خود من باشيد و اين بخاطر درجات شناخت و معرفت مردم است. بگذريم كه ياد خداوند، زمينهساز شكر بوده و لذا بر شكر مقدم شده است.
اين آيه، نشانگر نهايت لطف خداوند به بنده است. انسانى كه جهل، فقر، فنا و حقارت، از ويژگىهاى اوست، چقدر مورد لطف قرار گرفته كه خداوندِ عليم، غنى، باقى و عزيز به او مىگويد مرا ياد كن تا تو را ياد كنم؟ مگر ياد كردن ما چه ارزشى دارد؟ مگر نه اين است كه ياد كردن ما نيز خود توفيقى از سوى اوست؟
ياد كردن خدا تنها با زبان نيست، با دل و جان بايد خدا را ياد كرد، ياد خدا هنگام گناه و دست كشيدن از آن، ياد واقعى است و شايد بهترين نوع ياد كردن خداوند، نماز است كه فرمود: «أَقِمِ الصَّلاةَ لِذِكْرِي».
امام باقر(ع)، در ذيل اين آيه، يكى از مصاديق ذكر خدا را، تسبيحات حضرت زهرا(س) شمردند كه 34 مرتبه الله اكبر، 33 مرتبه الحمد لله و 33 مرتبه سبحانالله مىباشد.
الف- شيطان؛ «فَأَنْساهُمْ ذِكْرَ اللَّهِ»، شيطان آنها را از ياد خدا غافل كرد.
ب- تكاثر و رقابتها «أَلْهاكُمُ التَّكاثُرُ»، شما را افزونخواهى، سرگرم ساخت.
ج- آرزوها و خيال «وَ يُلْهِهِمُ الْأَمَلُ»، آرزو، آنها را سرگرم نمود.
- ياد نعمتهاى او، رمز معرفت و شكر اوست
- ياد قدرت بى پايان او، رمز توكّل به اوست
- ياد علم و آگاهى او، رمز حيا و تقواى ماست
- ياد الطاف او، رمز محبت به اوست
- ياد عدالت او، رمز خوف از اوست
- ياد امدادهاى او، رمز اميد و رجاست
انتهای پیام