آینده نامعلوم مسلمانان روهینگیا در داخل و خارج میانمار

به گزارش ایکنا به نقل از وبسایت آمریکایی اکسیوس، روهینگیاها که بیشتر آنها مسلمان هستند، به عنوان «آزار دیده‌ترین اقلیت در جهان» توصیف شده‌اند.

در سال 2017 هزاران نفر کشته و 745 هزار نفر آواره شدند، زیرا ارتش میانمار حملات چند ساله خود را علیه این اقلیت قومی تشدید کرد؛ حملاتی که ایالات متحده و سایر کشورها آن را نسل‌کشی اعلام کردند.

امروز، نزدیک به یک میلیون روهینگیا _ که نیمی از آنها کودک هستند _ هنوز در شرایط نامناسبی در کمپ‌های شلوغ پناهجویان در بنگلادش زندگی می‌کنند، جایی که عمدتاً قادر به کار نیستند، تحرکات آنها محدود شده است و گروه‌های حقوق بشری می‌گویند با نقض حقوق بشر مواجه هستند.

وخامت اوضاع امنیتی در بنگلادش

به گفته این وب‌سایت آمریکایی، تلاش‌های قبلی برای اجازه دادن به روهینگیاها برای بازگشت ایمن به میانمار شکست خورده و وضعیت امنیتی در این کشور آسیای جنوب شرقی پس از کودتای نظامی سال گذشته بدتر شده است.

عذراء خاتون، یک پناهنده روهینگیایی در بنگلادش به الجزیره گفت: ما خسته هستیم، می‌خواهیم به زودی به خانه خود در میانمار برویم تا فرزندان‌مان کمی آموزش ببینند و زندگی عادی و آبرومندی داشته باشند.

کوتزا بیگم، یکی دیگر از پناهجویان روهینگیا، در مصاحبه با بی بی سی با تکرار همین سخنان گفت: بچه‌ها هر روز به مدرسه می‌روند، اما رشد نمی‌کنند. فکر نمی‌کنم آنها تحصیلات خوبی دریافت کنند.

حمایت ظاهری آمریکا و سازمان ملل

سازمان ملل، ایالات متحده و سایر کشورها و گروه‌ها در این هفته حمایت خود را از روهینگیا تجدید کردند و متعهد شدند که به تحقق عدالت در دادگاه‌های بین‌المللی کمک کنند.

سامانتا پاور، مدیر آژانس توسعه بین‌المللی ایالات متحده، در بیانیه‌ای گفت: آژانس اقدامات فرماندهان نظامی که نسل‌کشی را علیه روهینگیاها سازماندهی کردند محکوم می‌کند. بازماندگان اکنون با عواقب غیرقابل تصوری همچون آوارگی، شوک‌هایی که به آن‌ها وارد شده و رنج و سختی روبه‌رو هستند.

 آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا هم در بیانیه‌ای جداگانه افزود: ایالات متحده به حمایت از تحقیقات مستقلی که توسط شورای حقوق بشر سازمان ملل در مورد نقض حقوق بشر در میانمار، پرونده گامبیا علیه میانمار در دیوان کیفری بین‌المللی آغاز شده است، ادامه می‌دهد.

کمبود منابع مالی برای کمک به مسلمانان روهینگیا

اما و پس از گذشت پنج سال، سازمان ملل متحد با کمبود بودجه مواجه است و کمتر از نیمی از 880 میلیون دلاری را که برای امسال درخواست کرده بود، جمع‌آوری شده است.

جیلیان تریگز، دستیار کمیساریای عالی حفاظت در کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل در توییتر نوشت: مشکلات افراد بی‌تابعیت و آواره نباید فراموش شود. روهینگیا و جوامع میزبان آنها باید حمایت شوند تا بتوانند سالم به خانه بازگردند.

آینده نامشخص روهینگیا در داخل

حدود 600 هزار روهینگیایی که در میانمار باقی مانده‌اند، پس از آواره شدن در جریان موج‌های خشونت‌های قبلی در اردوگاه‌ها یا در روستاهای خود تحت تظارت شدید ارتش و مرزبانان زندگی می‌کنند.

اکثر آنها از شهروندی محروم هستند و درحالی که محدودیت‌هایی در رفت و آمد دارند، در دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی، آموزش و درمان نیز مشکلات فراوانی دارند.

مارجان بیسویجن، رئیس هیئت پزشکان بدون مرز در میانمار در سخنانی گفت: دسترسی به مراقبت‌های تخصصی و مراقبت‌های اضطراری برای روهینگیایی‌هایی که در اردوگاه‌های ایالت راخین مرکزی زندگی می‌کنند بسیار محدود است.

او افزود: بعضی از بیماران پس از شنیدن داستان‌هایی مبنی بر تبعیض و بدرفتاری با روهینگیاها در مراکز درمانی، تمایلی به مراجعه برای درمان ندارند.

بر اساس گزارش دیده‌بان حقوق بشر، از زمان کودتای یکم فوریه 2021، نیروهای امنیتی حدود دو هزار روهینگیا از جمله صدها کودک را به اتهام جابجایی غیرمجاز دستگیر کرده‌اند.

در حال حاضر، مالزی با اکثریت مسلمان مقصد ترجیحی برای کسانی است که می‌خواهند میانمار را ترک کنند، چه با کمک قاچاقچیان زمینی و چه در سفرهای خطرناک دریایی با قایق که ماه‌ها در دریاهای گرمسیری به طول می‌انجامد.

اين درحالی است که بازگشت ارتش به قدرت در سال گذشته امیدها برای دریافت شهروندی یا حتی کاهش محدودیت‌های موجود را کاهش داده است.

ترجمه گزارش: میترا فرهادی