روایت خبرنگاران قزوینی از سفر به سرزمین عشق
اربعین فرارسید؛ دلدادگان دلتنگی‌هایشان را در کوله‌بار زائرین راهی کربلا کردند اما خودشان از سفر به سرزمین عشق جاماندند؛ برخی از خبرنگاران قزوینی امسال به دلایل مختلف از حضور در این رویداد عظیم جامانده‌آند؛ این گزارش اندک فرصتی شد تا خبرنگاران از حس و حال خود برای ایکنا بگویند.
به گزارش ایکنا از قزوین، پیاده‌روی اربعین بزرگترین اجتماع مسلمانان است، میلیون‌ها زائر از سراسر جهان طی روزهای اخیر خود را به کربلا رسانده‌اند تا در مراسم روز اربعین در کربلا حضور داشته باشد اما دلتنگی من جا مانده برای سفر به مقصد بهشت روی زمین طور دیگری بر دلم چنگ می‌زند، بغض سینه‌ام را می‌فشارد و اشک‌هایم بی‌اختیار جاری می‌شود.
دلتنگی‌هایم را درون کوله زائرین جای دادم و راهی کربلا کردم اما خودم جاماندم. واژه جاماندم آنقدر غریبه است که با هر بار تکرار حسرت می‌خورم که محروم از نفس کشیدن در بین‌الحرمین بودم.
روایت غریبی است روایت جاماندگان اربعین؛ ما جاماندگان جسممان اینجاست اما روح و جانمان همچون پرنده‌ای بیقرار تا گنبد سیدالشهدا (ع) پر کشیده و مدام با خود تکرار می‌کنیم:
جامانده‌ایم و شرح دل ما خجالت است/ زائرشدن، پیاده یقینا سعادت است/ ویزا، بلیط، کرب‌وبلا مال خوب‌هاست/سهم من پیامک «هستم به یادت» است/ یک اربعین غزل به امید عنایتی/ این بغض من اگر چه خودش هم عنایت است/ چیزی برای عرضه ندارم مرا ببخش/ یعنی غزل، نشانه‌ی عرض ارادت است/ ما هیچ، ما گناه فقط جان مادرت/ امضا بکن که شاعرت اهل شهادت است/ باشد حسین، کرب‌وبلا مال خوب‌ها/ یک مهر تربت از تو برایم کفایت است.
در این گزارش به سراغ تنی چند از خبرنگاران قزوینی رفته‌ایم که حس و حال سفر اربعین را برایمان معنا کنند، کسانی که امسال از حضور در این مراسم معنوی بزرگ جامانده‌اند.
اختلاف طبقاتی در سفر کربلا معنا ندارد
سحر علیخانی، یکی از خبرنگارانی است که سال‌های پیش در پیاده‌روی اربعین حضور داشته و امسال به دلایل مختلف نتوانسته است به این سفر برود، این خبرنگار در گفت‌وگو با ایکنا اظهار می‌کند: تا ۳۴ سالگی سعادت زیارت حرم امام حسین(ع) را نداشتم و نخستین بار فروردین ۱۳۹۸ عازم سرزمین عشق شدم؛ ماه شعبان بود و شب میلاد آقا امام زمان (عج) در کربلا بودم، اعراب با پای پیاده از شهرهای مختلف به سمت کربلا حرکت می‌کردند و همه با شاخه گلی به پابوسی آقا می‌آمدند، سراسر مسیر شیرینی و شربت توزیع می‌کردند. جماعتی عظیم با عشق به پابوسی حضرت عشق آمده بودند و عطر صلوات را در همه جای بین‌الحرمین طنین‌انداز می‌کردند.
وی بیان می‌کند: در همین سال امام حسین (ع) دوباره مرا به زیارت طلبید و مهرماه مجدد با کاروان رسانه راهی کربلا شدم؛ روح مرحوم سعید خورشیدی دبیر سابق ستاد اربعین استان قزوین شاد که ما را با کاروان رسانه برای رسیدن به مقصد بهشت همراه کرد.
این خبرنگار می‌گوید: مهر ماه ۹۸ به اتفاق همسرم بدون فرزندان راهی سفر کربلا شدیم؛ با دوستی که ۳ فرزند خردسال داشت تا کربلا پابه‌پا و دوشادوش حرکت کردیم تا تمام سفر را همراه بچه‌ها باشیم و ذره‌ای از سختی‌هایی را که حضرت زینب (س) متحمل شدند را تجربه کنیم.
وی ادامه می‌دهد: پذیرایی در موکب‌ها، ایثار و فداکاری‌ها، خدمت بی‌مزد، خلوص نیت‌ها فقط به عشق آقا امام حسین (ع) بود؛ همه این موارد صحنه‌هایی وصف‌نشدنی را رقم زده بودند. کارگر و کارفرما، فرمانده و سرباز، ثروتمند و فقیر از یک نوع غذا می‌خوردند و روی یک بالش سر می‌گذاشتند و اختلاف طبقاتی در این سفر معنی نداشت.
علیخانی تشریح می‌کند: مقصد این سفر ورود به راه بهشت، بین‌الحرمین و عرض ادب و ارادت خدمت علمدار با وفای کربلا و اباعبدالله (ع) است که به عشق ایشان نَفس کشیدیم و در راه پیاده‌روی و گرمای هوا صبورانه قدم برداشتیم.
وی ادامه می‌دهد: آنچه در این سفر دریافتم این بود که برادران و خواهران عراقی آنچه در زندگی داشتند تمام و کمال به پای زوار اباعبدالله می‌گذارند، با ایمان و اعتقاد قلبی خالصانه در راه رضای خدا از زائران پذیرایی می‌کردند. این سفر به من یاد داد که اگر هر کسی در جایگاه خود خالصانه برای خدا انجام وظیفه و ادای دین کند دنیا گلستان خواهد شد.
این خبرنگار بیان می‌کند: اعتقاد شخصی من این است که سفر اربعین مُزدِ اعمال و رفتار سال گذشته‌ام است؛ حتما کم و کاستی در اعمالم بوده که جا ماندم؛ تا سال دیگر چشم انتظار خواهم بود تا دوباره راهی سفر عشق شوم.
وی تاکید می‌کند: کم‌توجهی به جایگاه خبرنگار در قزوین بر کسی پوشیده نیست؛ خبرنگاران زیادی به صورت انفرادی و خودجوش این حرکت عظیم را انعکاس می‌دهند اما خلاء وجود تور رسانه‌ای کاملاً احساس می‌شود.
علیخانی بیان می‌کند: اگرچه قول‌هایی از سوی ستاد عتبات استان قزوین برای اعزام خبرنگاران داده شد اما اتفاقی برای حضور خبرنگاران در این سفر رقم نخورد. به طور قطع اگر تور رسانه‌ای تشکیل می‌شد با حضور در این سفر به رسالت خبری خود عمل می‌کردم.
حس ناب سفر به کربلا
در ادامه مریم محمدی، یکی دیگر از خبرنگارانی است که امسال نتوانسته به کاروان پیاده‌روی اربعین برسد، وی به ایکنا می‌گوید: سال ۹۸ با تیم رسانه ستاد اربعین برای اولین بار به سرزمین کربلا مشرف شدم و در ایام اربعین حسینی در کربلا حضور داشتم.
وی ادامه می‌دهد: زائر اولی بودم و در ایام اربعین که در کربلا حضور داشتم حس و حال متفاوتی را تجربه کردم؛ اینکه تصوراتم درباره کربلا به حقیقت پیوسته بود احوال شیرین و لذت بخشی را در وجودم ایجاد می‌کرد.
محمدی بیان می‌کند: نفس کشیدن در سرزمین کربلا حس نابی بود که به نظرم با هر بار سفر به این مقصد این حس ویژه تغییر نخواهد کرد و تازگی خواهد داشت زیرا هیچگاه عشق اهل بیت کهنه نمی‌شود و همواره تا روز ظهور، داغ مصیبت‌هایی که امام حسین (ع) با همراهانش در واقعه عاشورا تجربه کردند همراه ما خواهد بود.
وی با اشاره به اینکه تمام لحظات زوایا و ابعاد سفر اربعین خاطره ماندگار است، عنوان می‌کند: ماندگارترین خاطره‌ام همان حس ناب و شیرینی بود که آقا ابا عبدالله(ع) به کام زائرش می‌چشاند و شور و حرارت حسینی در زائران چندین برابر به جوشش در می‌آید.
سردبیر پایگاه خبری صبح قزوین می‌گوید: در این روزها ما جاماندگان بیش از پیش دلتنگ زیارت بین‌الحرمین هستیم و حاجت قلبی ما طلب دوباره زیارت سرزمین عشق است.
وی ادامه می‌دهد: فردی که تا کنون به کربلا نرفته عطش زیارت دارد اما کسی که یک بار مشرف شده و حس ناب زیارت را تجربه کرده دلتنگی و شیدایی صدچندانی دارد و به خاطر جاماندگی و محروم ماندن از تجربه دوباره آرامش بین‌الحرمین حسرت می‌خورد.
وصف حال خوب زیارت کربلا در کلمه نمی‌گنجد
در ادامه رقیه ملاحسنی، یکی دیگر از خبرنگارانی است که در سال‌های گذشته عازم سفر عشق بوده، وی در گفت‌وگو با ایکنا اظهار می‌کند: در اربعین حسینی سال ۹۷ و ۹۸ عازم سفر معنوی پر برکت کربلا حضور شدم. بعد از روزها پیاده روی به حرم رسیده بودم و توصیف حس و حال لحظه وصال زیارت در کلمه نمی‌گنجد.
وی ادامه می‌دهد: روزها در پیاده‌روی بودم و در این مسیر حس کاروان حضرت زینب (س) برایم تداعی می‌شد و رسیدن به کربلا حس وصف‌ناپذیری داشت که سبب می‌شد متوجه خستگی راه نباشم.
ملاحسنی تشریح می‌کند: در سال جاری تقاضای گذرنامه موقت کردم اما متاسفانه به دلیل تاخیر در تحویل، نتوانستم راهی کربلا شوم اما با هر زوار اربعین حسینی تمام وجودم را راهی کربلا کردم.
وی خاطرنشان می‌کند: کربلا در اربعین حسینی مملو از حضور میلیونی زوار از تمام نقاط کشور است و میزبانان عراقی که از هیچ خدمتی دریغ نمی‌کنند.
وی ادامه می‌دهد: عشق اباعبدالله (ع) در دل‌های میزبانان عراقی موجب شده که خالصانه مهمان‌نوازی و خدمت کنند.
ملاحسنی می‌گوید: اربعین فرارسید و ما ماندیم و یک دنیا حسرت و دلتنگی از اینکه جزو جاماندگان بودیم و نشد که عازم بهشت روی زمین باشیم.
لحظه‌ای از شرایط سفر گلایه نکردم
زهرا حسینی نیز که امسال نتوانسته به کربلا سفر کند در گفت‌وگو با ایکنا اظهار می‌کند: تاکنون یک مرتبه زیارت کربلا نصیبم شده است؛ وقتی که مسیر نجف به کربلا را پیاده طی می‌کردم در آخرین ستون چشمم به گنبد حضرت عباس (ع) منور شد و تمام سختی‌های مسیر پیاده‌روی را فراموش کردم و اشک از چشمانم جاری شد.
وی درباره یکی از خاطرات ماندگار خود بیان می‌کند: با کاروان سفر کرده بودم پس از مرز مهران در خاک عراق چند ساعتی در بیابان منتظر اتوبوس بودیم؛ کوچکترین زائر کاروان که یک سال سن داشت به‌خاطر تشنگی بی‌تاب بود و همه ما به دنبال یک لیوان آب بودیم همان ابتدای سفر تشنگی را تجربه کردیم اما به یاد سختی‌هایی که اهل بیت در این سرزمین متحمل شده بودند از شرایط گلایه‌ای نکردیم و با اتوبوس قدیمی و مستهلک عراقی ادامه مسیر را طی کردیم.
حسینی تشریح می‌کند: زیارت کربلا در سال جاری نصیبم نشد اما اعتقاد دارم زیارت به حضور فیزیکی در حرم نیست و شاید زیارت یک شخص از راه دور مقبول‌تر از کسی باشد که در حرم حضور دارد.
وی در پایان می‌گوید: اشک و گریه اندراحوالات همه ما در این روزهای دلتنگی برای زیارت است و باید در این روزها از اعماق وجود باید برای ظهور مهدی فاطمه دعا کنیم.
به گزارش ایکنا، دلتنگی، حسرتِ جاماندگی مدام بر دلم چنگ می‌زند و زیر لب تکرار می‌کنم اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ.
انتهای پیام
