فضانورد اماراتی چگونه روزه خواهد گرفت؟

به گزارش ایکنا به نقل از خلیج تایمز، سلطان النیادی فضانورد اماراتی شش ماه آینده را در ایستگاه فضایی بین‌المللی سپری خواهد کرد؛ این بدان معنی است که او ماه رمضان و عید فطر را در فضا خواهد گذراند.

این موضوع سوالاتی را در مورد چگونگی روزه‌داری و نماز در فضا به‌وجود آورد. اینکه چگونه می‌توان در فضا روزه گرفت در حالی که ایستگاه فضایی بین‌المللی 16 بار در 24 ساعت به دور زمین می‌چرخد و فضانوردان روی آن شاهد 16 طلوع و 16 غروب خورشید در طول یک روز زمین هستند؟

اسماعیل مفتی منک، واعظ اهل زیمبابوه که یک عالم مشهور است گفت که روزه گرفتن اجباری نیست زیرا فضانورد در حال سفر است.

وی در ادامه به تشریح اصول و مدت زمان روزه گرفتن در ایستگاه فضایی بین‌المللی در صورت تمایل فضانورد به روزه‌داری در ماه مبارک رمضان پرداخت.

وی گفت: معمولاً روزه برای انسان در روی زمین از طلوع فجر تا غروب در منطقه‌ای با غروب یا طلوع آفتاب در 24 ساعت است. با این حال، اگر شخصی در منطقه‌ای باشد که در 24 ساعت هیچ غروب یا طلوع خورشیدی نداشته باشد، ما کاری به نام «حساب» انجام می‌دهیم که به معنای محاسبه است.

وی افزود: این کار با در نظر گرفتن 24 ساعت و تقسیم آن به طور مساوی انجام می‌شود. بنابراین زمان به 12 ساعت در روز و 12 ساعت شب تقسیم می‌شود. روزه‌داری 12 ساعت به طول می‌انجامد که ساعت اول آن به عنوان شروع و پایان 12 ساعت به عنوان وقت افطار و نماز مغرب تلقی می‌شود.

وی همچنین تاکید کرد که فضانورد می‌تواند پس از پایان ساعت دوازدهم غذا بخورد و زمان باید برای 12 ساعت محاسبه شود. اگر کسی بخواهد روزه بگیرد این چرخه تکرار می‌شود.

منک گفت: روزه گرفتن در سفر اجباری نیست و فضانورد پس از رسیدن به زمین می‌تواند روزه قضا بگیرد.

شیخ ایاز هوسی، امام جماعت یک مرکز اسلامی در دبی  به آیه 185 سوره بقره اشاره کرد: ماه رمضان [همان ماه] است كه در آن قرآن فرو فرستاده شده است [كتابى ] كه مردم را راهبر و [متضمن] دلايل آشكار هدايت و [ميزان] تشخيص حق از باطل است پس هر كس از شما اين ماه را درک كند بايد آن را روزه بدارد و كسى كه بيمار يا در سفر است [بايد به شماره آن] تعدادى از روزهاى ديگر [را روزه بدارد] خدا براى شما آسانى مى‏ خواهد و براى شما دشوارى نمى‏ خواهد تا شماره [مقرر] را تكميل كنيد و خدا را به پاس آنكه رهنمونيتان كرده است به بزرگى بستاييد و باشد كه شكرگزارى كنيد. 

شیخ هوسی گفت که فضانورد باید نمازش را شکسته بخواند. وی می‌گوید: این فضانورد در حال سفر است، اجازه دارد نماز قصر (شکسته) بخواند و تا جای ممکن نماز قضا ادا کند.

اکنون این سوال مطرح می‌شود که یک فضانورد چگونه می‌تواند جهت قبله و زمان نماز را بفهمد؟ آنطور که منک ذکر کرده است، طبق محاسبه 12 ساعت، فضانورد در ابتدای این زمان می‌تواند نماز صبح خود را بخواند و نماز ظهر  را بعد از شش ساعت، نماز عصر را بعد از 9 ساعت و مغرب را بعد از 12 ساعت و نماز عشا را دو ساعت پس از آن بخواند.

وی می‌گوید: اگر در فضا هستید و نمی‌توانید سجده کنید، یا به شکلی که ما روی زمین یا ایستادن یا در هر موقعیتی از نماز قرار می‌گیریم، جایز است موقعیت ممکن بعدی را جایگزین کنیم. اگر نمی‌توانید بایستید، می‌توانید بنشینید و اگر نمی‌توانید بنشینید، می‌توانید دراز بکشید و نماز بخوانید.

منک درباره اینکه فضانورد هنگام نماز باید رو به کجا باشد گفت که اگر کسی نمی‌تواند این کار را به طریق معمول انجام دهد، می‌تواند آن را به روش دیگری به جای آورد.

منک می‌افزاید: قبله یا جهت نماز، رو به زمین است و اگر نتواند به دلیل نبود جاذبه، رو به زمین نماز بخواند معذور می‌شود و نماز این فضانورد صحیح است.