مفهوم عذاب ادنی و عذاب اکبر + فیلم

به گزارش ایکنا از نیجریه، در این کلیپ آیات 20 تا 25 سوره سجده قرائت و به زبان انگلیسی مورد تفسیر قرار گرفته است و در پایان هر مرحله از قرائت نیز، به صورت خلاصه به نکات کلیدی و موضوعات اصلی آیات قرائت‌شده با عنوان «آنچه از این آیات می‌آموزیم» اشاره شده و مدت این کلیپ 13 دقیقه است.

متن و ترجمه آیات مورد تفسیر در این کلیپ بدین شرح است:

وَأَمَّا الَّذِينَ فَسَقُوا فَمَأْوَاهُمُ النَّارُ كُلَّمَا أَرَادُوا أَنْ يَخْرُجُوا مِنْهَا أُعِيدُوا فِيهَا وَقِيلَ لَهُمْ ذُوقُوا عَذَابَ النَّارِ الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ: و اما كسانى كه فاسق شدند (و از اطاعت پروردگارشان بيرون رفتند) جايگاه هميشگى آنها آتش است هر زمان بخواهند از آن خارج شوند آنها را به آن باز مى‌گردانند و به آنها گفته مى‌شود بچشيد عذاب آتشى را كه انكار مى‌كرديد.
 
وَلَنُذِيقَنَّهُمْ مِنَ الْعَذَابِ الْأَدْنَى دُونَ الْعَذَابِ الْأَكْبَرِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ: ما آنها را از عذاب نزديک (اين دنيا) قبل از عذاب بزرگ (آخرت‌) مى‌چشانيم شايد بازگردند.

وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ ذُكِّرَ بِآيَاتِ رَبِّهِ ثُمَّ أَعْرَضَ عَنْهَا إِنَّا مِنَ الْمُجْرِمِينَ مُنْتَقِمُونَ: چه كسى ستمكارتر است از آن‌كس كه آيات پروردگارش به او تذكر داده شده و او از آن اعراض كرده‌، مسلما ما از مجرمان انتقام خواهيم گرفت.

وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ فَلَا تَكُنْ فِي مِرْيَةٍ مِنْ لِقَائِهِ وَجَعَلْنَاهُ هُدًى لِبَنِي إِسْرَائِيلَ: ما به موسى كتاب آسمانى داديم و شک نداشته باش كه او آيات الهى را دريافت داشت و ما آن‌را وسيله هدايت بنى اسرائيل قرار داديم.

وَجَعَلْنَا مِنْهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا لَمَّا صَبَرُوا وَكَانُوا بِآيَاتِنَا يُوقِنُونَ: و از آنها امامان (و پيشوايانى) برگزيديم كه به فرمان ما (مردم را) هدايت مى‌كردند به خاطر اينكه شكيبایى نمودند و به آيات ما يقين داشتند.

إِنَّ رَبَّكَ هُوَ يَفْصِلُ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فِيمَا كَانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ: مسلماً پروردگار تو ميان آنها روز قيامت در آنچه اختلاف داشتند داورى مى‌كند (و هر كس را به سزاى اعمالش مى‌رساند).

در آیه 21 این مجموعه به «عذاب ادنی» و «عذاب اکبر» اشاره شده که مفهوم و تفسیر آن بدین شرح است:

به دنبال بحثى كه درباره گنهكاران و مجازات دردناک آنها در این آيات می‌آید، به يكى از الطاف خفى الهى در مورد آنان كه همان مجازات‌هاى خفيف دنيوى و بيداركننده است، اشاره مى‌شود تا معلوم شود خدا هرگز نمى‌خواهد بنده‌اى گرفتار عذاب جاويدان شود، به همين دليل از تمام وسایل بيداركننده براى نجات او استفاده مى‌كند.

پيامبران الهى مى‌فرستد، كتب آسمانى نازل مى‌كند، نعمت مى‌دهد، به مصيبت گرفتار مى‌سازد و اگر هيچ‌يک از اينها سودى نداشت‌، چنين كسانى جز آتش دوزخ سرنوشتى نخواهند داشت.

در این آیات می‌فرماید: ما آنها را از عذاب نزديک اين دنيا قبل از عذاب بزرگ آخرت مى‌چشانيم‌، شايد بيدار شوند و باز گردند(و لنذيقنهم من العذاب الادنى دون العذاب الاكبر لعلهم يرجعون).

مسلما عذاب ادنى معنى گسترده‌اى دارد از جمله اينكه منظور مصائب و درد و رنج‌هاست يا قحطى و خشكسالى شديد هفت ساله‌اى كه مشركان در مكه به آن گرفتار شدند، تا آنجا كه مجبور گشتند از لاشه مردارها تغذيه كنند! يا ضربه شديدى است كه بر پيكر آنها در جنگ بدر وارد شد و مانند اينها.
و اما «عذاب اكبر» به معنى عذاب روز قيامت است كه از هر مجازاتى بزرگ‌تر و دردناک‌تر است.

و عذاب آخرت‌، نيز داراى دو وصف است‌: دور بودن و بزرگ‌بودن و مناسب اين است كه روى بزرگ بودنش تكيه شود نه دور بودنش.