به گزارش ایکنا، حجتالاسلام والمسلمین ابوالفضل هادیمنش، مدیر مطالعات و برنامهریزی پژوهشی حوزههای علمیه شامگاه 8 خردادماه در نشست «نخبگان و مسئله هویت»، گفت: مباحث نخبگان، همواره نخبگانی مطرح شده است یعنی در جامعه نخبگان و بین خود ایشان مطرح بوده است ولی میتوان آن را از فضای گفتمانی نخبگانی به میدان عمل بکشانیم.
وی با بیان اینکه معمولا در تعریف نخبه، فرد یا بخش برترانگاشته شده را که میتواند دارونما نیز باشد مطرح میکنند، اظهار کرد: پیشنهاد روشن من این است که به جای تعاریف مکرر از نخبه فردی، سراغ جامعه نخبگانی برویم.
هادیمنش با بیان اینکه شاخصه نخبگانی در طول تاریخ، معدل و نمره نبوده است و اساسا نخبگان افرادی بودهاند که سیستمهای بسته آموزشی و فرآیندهای یکنواخت و نمرهمحور آنان را از تلاش علمی بازنداشته، تصریح کرد: با نگاه شبکهای و هویت جمعی، جامعه نخبگانی چهار شاخص دارد.
وی در توضیح این شاخصهها ادامه داد: اول تناسب اهداف مورد پیگیری با نظام مسائل واقعی؛ دوم، کارایی که عبارت از نسبت خروجی بر دروندادها که شامل منابع و هزینههای متقبل برای اوست؛ سوم، اثربخشی که عبارت از نسبت هزینهها و درونداد بر پیامدهای مبان مدت است و چهارم، سودمندی که نسبت ورودیها بر تأثیرات بلندمدت و پایدار است.
مدیر مطالعات و برنامهریزی پژوهشی حوزههای علمیه اضافه کرد: نخبگی فرایندی تعیینی نیست بلکه تعینی است و بهتدریج تحقق مییابد. اگر به اجبار بخواهیم این مسیر را مسیر تعیینی ببینیم، سبب بروز خسارات و آسیبهایی خواهد شد.
وی تاکید کرد: بنابراین مدل خاصی از آموزش به نام آموزش پژوهشمحور که آن را در معاونت پژوهش حوزه طراحی کردهایم میتواند مسیر نخبگانی را به صورت تدریجی و تعینی و نه بهصورت تعیینی، ترسیم و هموار سازد.
انتهای پیام