مادران کارمند و دردسر سحرخیزی
فریبا خانی، روزنامه‌نگار، امروز در صفحه نخست روزنامه آرمان ملی یادداشتی را با عنوان «مادران کارمند و دردسر سحرخیزی» منتشر کرده است که با هم می‌خوانیم.
به گزارش ایکنا، روزنامه آرمان ملی با انتشار یادداشتی نوشت: اگرچه تغییر ســاعت کار اداره‌ها از هفت به شش صبح با نظرات موافق و مخالف زیادی همراه بود اما این اتفاق افتاد و سازمان اداری و استخدامی کشور اعلام کرد: «ساعت شروع به کار اداره‌ها بدون استثنا شش صبح است، ساعت کاری تهران شناور نیست و قانون 44 ساعت کار در هفته باید رعایت شود.»
براساس این گزارش، ساعت کاری دستگاه‌های اجرایی، بانک‌ها، شهرداری‌ها و سایر نهادهای عمومی، از نیمه خرداد تا نیمه شهریور، بدون استثنا ساعت شش صبح آغاز می‌شود و قاعده شناوری ساعت شروع به کار در شهر تهران نیز لغو شد. به گزارش روابط عمومی ســازمان اداری و استخدامی کشور، با
توجه به تصویب‌نامه هیئت وزیران در مورد تغییر ســاعت کاری در اوقات پرمصرف انرژی و ضرورت مشارکت همگانی، ساعت آغاز به کار بدون استثنا از نیمه خرداد تا نیمه شهریور ساعت شش است.
دستگاه‌های اجرایی، بانک‌ها، شهرداری‌ها و سایر نهادهای عمومی ملزم به رعایت میزان 44 ساعت کار در هفته مطابق با ماده 87 قانون مدیریت خدمات کشوری هستند. همچنین به اطلاع می‌رساند با هدف تسهیل رفت‌وآمد شهروندان، ارائه خدمات ناوگان حمل‌ونقل شــهری و بین‌شهری از طریق قطار شــهری، اتوبوس، تاکسی و همچنین قطارهای حومه‌ای، متناســب با این تغییر، هماهنگ خواهد شد. در این بازه زمانی ساعت آغاز به کار واحدهای ستادی(دستگاه‌های اجرایی-ملی) مستقر در شهر تهران شناور نبوده و هماهنگ با تمامی دستگاه‌ها شش صبح اســت.
قانون تغییر ساعت رســمی ایران، قانونی بود که به موجب آن ساعت رسمی ایران هر سال در ساعت ۲۴ روز اول فروردین ماه یک ساعت به جلو کشیده شده و در ساعت ۲۴ روز ۳۰ شهریور ماه به حالت قبلی برگردانده می‌شد. این کار به منظور استفاده بیشتر از روشــنایی روز انجام می‌شد و از تاریخ یک فروردین ۱۴۰۲ دیگر در ایران اجرا نشــد. «در کشــور ما، تغییر ساعت همیشه مورد مناقشه بوده اســت. گاهی بحث‌های سیاسی، گاهی مسائل مذهبی هم شک و تردیدهایی ایجاد کرده است. به هر حال از قرن 18 خیلی از کشورها تصمیم به تغییر ســاعت گرفتند. البته کشورهایی هم هستند که تغییر ساعت را الزم نمی‌دانند مثل کشور چین. اما تکلیف ما در دو دهه گذشته تا کنون با این مسئله معلوم نیست. در دوره ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد تغییر ساعت مدتی اجرا نشد. حال بدون اینکه ساعت‌ها تغییر کند از کارمندان بخواهیم ساعت شش صبح در محیط کار حاضر باشند؛ بحث دیگری است.
در کشور ما که زندگی شبانه در تابستان بسیار پر رونق است به خاطر گرما و ارزانی سوخت و غیره آیا واقعاً مردم ساعت هشت یا نه شب مانند کشوری مثل استرالیا در خواب هستند؟ در کشور استرالیا بسیاری از مغازه‌ها و مراکز خرید بعد از ظهر بسته‌اند! چون همه باید آماده روزکاری فردا باشند. خیلی از قرارهای پزشکی در ساعت‌های اداری اتفاق می‌افتد و برای ویزیت دکتر باید مرخصی بگیرید. اینجا به خاطر گرما زیست شبانه اهمیت پیدا می‌کند. وقتی ساعت را تغییر بدهید به طور خودکار همه چیز طبق ساعت تغییر می‌کند اما اگر فقط کارمندان دولت موظف باشند ساعت شش صبح سر کار باشند؛ شرایط پیچده می‌شود. نگرانی‌هایی هم هست. بحث
بهره‌وری کارمندان در محیط کار از سـاعت شش صبح، بحث جلو کشیدن سـاعت ترافیک که حال باید از شش صبح در شــهرهای بزرگ با آن مواجه شویم... و مهمتر از همه بحث زنان کارمندی که فرزندان کوچک دارند هم هست. ساعت پنج صبح آیا امنیت الزم برای یک زن در خیابان‌ها وجود دارد؟
همه می‌دانند که صبح زود بیدار کردن بچه‌ها و به مهد سپردن اگر مهدها هماهنگ باشند؛ چقدر کار سخت و دشواری است. به هر حال به نظر می‌رسد زنان کارمند که مادر هستند در این وانفسا بیشـترین آسیب را خواهند دید. در دوران کرونا به خاطر شرایط مهدها و تعطیلی آنها، زنان کارمند صدمات زیادی خوردند و حال با این تغییر ساعت، بیشتر از پیش در فشار و تنگنا قرار خواهند گرفت اگر بحث فرزندآوری این همه تشویق می‌شود؛ یادمان باشد خیلی انتزاعی به مشکلات نگاه نکنیم، شرایط اقتصادی، تورم و نرخ کرایه خانه می‌طلبد که زنان و مردان گام به گام هم کار کنند و شرایط بهتری برای خود و فرزندانشـان فراهم کنند و فقط این تصمیمات بار و فشار بر خانواده‌ها را افزایش خواهد داد.
انتهای پیام
