چالش‌های پیش‌روی حوزه بلاغت در عصر دیجیتال
کتاب «بلاغت دیجیتال» با اشاره به چالش‌های پیش‌روی حوزه بلاغت که ریشه در تحولات عصر جدید دارد، با ارائه شواهد متعدد در حوزه نظر و عمل، به معرفی متفاوت از این مفهوم پرداخته است.
به گزارش ایکنا؛ کتاب «بلاغت دیجیتال» نوشته داگلاس ایمن است که با عنوان اصلی «Digital rhetoric:theory, method, practice» در سال ۲۰۱۵ منتشر شده است و در حال حاضر حسین داوری و ابوطالب ایرانمهر آن را به فارسی ترجمه و پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات منتشر کرده است.
«بلاغت دیجیتال» به‌عنوان یک حوزه میان‌رشته‌ای با چندین حوزه دیگر همچون بلاغت و نوشتن، نگارش، ارتباطات فنی، مطالعات بازی‌های رایانه‌ای، سوادپژوهی، مطالعات رسانه (و رسانه‌های نوین)، تعامل انسان و رایانه و سایر حوزه‌های میان رشته‌ای مانند اینترنت‌پژوهی ارتباط نزدیکی پیدا کرده است.
این کتاب ضمن ارائه پیشینه تاریخی مفهوم بلاغت، روند شکل‌گیری و تحولات بلاغت دیجیتال را به تصویر کشیده است؛ تجارب و تلاش‌های نویسنده در تبیین این مفهوم و البته ارزیابی و نقد دیدگاه‌های همتایان وی در این عرصه به جامعیت و جذابیت اثر افزوده است.
مترجم اثر در معرفی آن چنین نوشته است: «کتاب حاضر را می‌توان یکی از شاخص‌ترین آثار در این حوزه برشمرد که با بهره‌گیری از پیشینه موضوع و نگاهی ارزیابانه به روش‌ها و اطلاعات مطرح موجود در حوزه‌های علوم انسانی، علوم اجتماعی، علوم اطلاعات و ... به معرفی بلاغت دیجیتال (به عنوان موضوعی نوین که ریشه در تحولات حوزه ادبیات، رایانه و ارتباطات دارد) می‌پردازد. این کتاب با اشاره به چالش‌های پیش‌روی حوزه بلاغت که ریشه در تحولات عصر جدید دارد، با ارائه شواهدی متعدد در حوزه نظر و عمل، به معرفی متفاوت از این مفهوم پرداخته است.
با توجه به طرح نشدن این موضوع در آثار موجود داخلی و جدید بودن آن، ترجمه این اثر می‌تواند باب جدیدی پیش‌روی فعالان حوزه پژوهشی، آموزشی و در شاخه‌هایی، چون ارتباطات، ادبیات، زبان‌شناسی، علوم رایانه و ... بگشاید.
طرح جلد اصلی کتاب
در فصل نخست تعریفی از «بلاغت دیجیتال» ارائه شده که ابتدا به پیشینه تاریخی بحث بلاغت و تحولات آن تا عصر نوین پرداخته و در این گذر زمینه شناسایی جایگاه بلاغت دیجیتالی و البته اهمیت آن را از منظری متفاوت فراهم آورده است که آن را از حوزه تعمیم‌یافته بلاغت و از حوزه‌های مربوط به آن یعنی عمدتاً سواد دیجیتال و رسانه‌های نوین متمایز می‌کند. این بخش پس از طرح تعاریفی کاربردپذیر برای کتاب، استدلالی برای دیدگاه بلاغت دیجیتال به‌عنوان یک حوزه علمی مشخص ارائه می‌دهد.
فصل دوم، نظریه‌های بلاغت دیجیتال و روابط آنها با نظریه بلاغت کلاسیک و نوین را بررسی می‌کند و مفاهیمی نوین را در این بخش ارائه می‌دهد. فصل سوم نیز به روش‌های پژوهش برای بلاغت دیجیتال، بررسی روش‌های کنونی مطالعات بلاغی و نوشتاری، روش‌های سایر حوزه‌ها که ممکن است در پژوهش بلاغت دیجیتال کاربرد داشته باشند و ضرورت توسعه روش‌های پژوهشی جدید «ذاتاً دیجیتال تولید شده» می‌پردازد.
فصل چهارم این کتاب مجموعه‌ای از مطالعات موردی و نمونه‌هایی در جامعه نوین غربی ارائه می‌دهد که بر بلاغت دیجیتال به‌عنوان کاربرد‌های آن از منظر آموزش، پژوهش و اجرا تمرکز دارند.
انتهای پیام
