جایگاه روابط عاطفی در خانواده اباعبدالله(ع) + فیلم

رسالت اولیای الهی برای ساختن جامعه آرمانی و ایده‌آل، مبتنی بر فردسازی و خانواده‌سازی است. اساس و زیربنای خودسازی در خانواده شکل می‌گیرد. خانواده مطلوب از منظر اسلام، خانواده متعادلی است که در آن روابط گرم و صمیمی، موجب پیوند افراد خانواده به یکدیگر می‌شود. تعاملات در خانواده متعادل، زمینه‌ساز جامعه سالم و رو به رشد و متعالی می‌شود.  نمونه بارز چنین خانواده‌ای خانواده عاشورایی است.

روابط خانوادگی در قیام عاشورا می‌تواند الگوی بسیار خوبی برای خانواده‌ها باشد. در این راستا ایکنا بنابر رسالت رسانه‌ای خویش در آستانه اربعین حسینی با انتشار مجموعه درس‌گفتار‌های «خانواده حسینی» با حضور سیده معصومه طباطبایی، استاد حوزه و دانشگاه، کارشناس ارشد روانشناسی و دکتری فلسفه و کلام و سطح ۳ تفسیر علوم قرآنی به تشریح ویژگی‌های این خانواده متعالی به منظور الگودهی پرداخته است.

قسمت دوم با عنوان «روابط عاطفی» را در ادامه می‌بینید و می‌خوانید.  

پیرو سلسله مباحثی که با محوریت خانواده و قیام عاشورا داشتیم، امروز با موضوع جایگاه روابط عاطفی در خانواده، نکاتی را خدمت شما عرض خواهم کرد.

با توجه به اصول و مبانی که در روانشناسی خانواده به آن توجه می‌شود، از حیث اینکه خانواده مهمترین رکن و کانون در تمام اجتماعات بشری است و طبیعتاً هر اتفاق مثبت یا منفی که قرار است در دنیا رخ دهد، در خانواده رقم می‌خورد، به همین دلیل توجه به رکن خانواده و جایگاهش در تمام مباحث علوم اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و روانشناسی جزء اصلی‌ترین مباحث بوده و به آن توجه ویژه‌ای شده است. 

با مروری که بر واقعه عاشورا و ارتباط اعضای خانواده اباعبدالله الحسین(ع) داریم، نکاتی را برداشت می‌کنیم که به جایگاه رابطه عاطفی اعضای خانواده در این خانواده نورانی بیشتر پی می‌بریم. از آنجا که می‌بینیم اباعبدالله الحسین (ع) در تمام مراحل این قیام، از تصمیمی که برای هجرت داشتند، با اعضای خانواده مشورت و صحبت کردند و حتی با وجود نهی بسیاری از نزدیکان، چون برادرش محمدبن‌حنفیه مبنی بر اینکه خانواده را همراه خود در این قیام نداشته باشید، تصمیم گرفتند به اصرار اعضای خانواده و مصلحت‌هایی که بود، اعضای خانواده را همراه خود داشته باشند.

در ادامه محضر شما عرض می‌کنم که هیچ کدام از اعضای خانواده اباعبدالله الحسین(ع) به اجبار در این قیام حضور نداشتند و همه به اختیار انتخاب کردند و همه با مهرورزی و مهربانی در کنار همدیگر بودند.

وقتی مرور می‌کنیم، می‌بینیم انسجامی که در میان اعضای خانواده وجود دارد، مثال‌‎زدنی است. متأسفانه در سال‌های اخیر می‌بینیم که مسائلی مثل ازدواج، مهاجرت و مسائل دیگری که افراد با آن درگیر هستند، باعث شده است، رکن خانواده‌ها گسسته شود یا اعضای خانواده کمتر و دایره روابط خانوادگی کوچکتر شود.

گاهی اوقات اعضای خانواده از نزدیکان خود بی‌خبر هستند. دختری که ازدواج می‌کند، از برادر و خواهرش و دیگر اعضای خانواده‌ خبر چندانی ندارد و شاید طبق مناسبت‌ها همدیگر را ببینند. اما در قیام ابا عبدالله الحسین(ع) می‌بینیم، علاوه بر فرزندان حضرت، برادرزاده‌ها، خواهرزاده‌ها، خواهر و برادرشان نیز همراه و همدل بودند و دلسوزانه با امام و رهبرشان، برادر و عموی خود همراه و همدل بودند و مهرورزی که در میان اعضای این خانواده بود، یک الگو برای همه ماست.

ما که محب ابا عبدالله الحسین(ع) هستیم، در این ایام علاوه بر عزاداری، شایسته است توجه داشته باشیم که نگاهی نسبت به زندگی‌مان داشته باشیم و سبک و سیره اباعبدالله(ع) الگویی تحول‌آفرین برای زندگی ما باشد. یعنی مدل زندگی ابا عبدالله الحسین و اهل بیت(ع) الگویی برای معنا بخشیدن به زندگی‌مان باشد.  

مطلب بعدی که ما در این قیام و در روابطی که در اعضای خانواده می‌بینیم، این است که هیچ کدام از اعضای خانواده ابا عبدالله الحسین(ع) علاوه بر فرزندانشان، برادرزاده‌ها و خواهرزاده‌هایشان به دنبال منافع فردی نبودند و همه به دنبال اهداف کلان که همان دفاع از اسلام بود، در ذیل تبعیت از امامشان بودند و این نکته اساسی برای همه ماست که برای یک هدف مقدس و متعالی در کنار اعضای خانواده حرکت کنیم و به مدد الهی از خداوند بخواهیم که ان.شاء‌الله فرزندان و خانواده‌ مت محب و دوستدار اباعبدالله(ع) باشند و در این روز‌ها از خداوند متعال کمک بگیریم تا بتوانیم تربیت صحیحی را برای فرزندانمان داشته باشیم و سبک و سیره و روش اهل بیت(ع) مدل و الگویی برای زندگی ما باشد.